ເອາະຫຼາມ
ເອາະຫຼາມ ຂອງຊາວຫຼວງພະບາງ ແມ່ນມີຄວາມພິເສດ ແລະ ເປັນເອກະລັກສະເພາະ ຂອງຊາວຫຼວງພະບາງ ເປັນອາຫານພື້ນເມືອງທີ່ຂື້ນຊື່. ເອາະຫຼາມ ແມ່ນມາຈາກການຫຼາມໃສ່ບັ້ງໄມ້ປ່ອງ. ມີການເລົ່າຕໍ່ກັນມາວ່າ ໃນເມື່ອກ່ອນມີຄອບຄົວໜື່ງໄປເຮັດໄຮ່ເຮັດສວນຢູ່ຕາມຮ່ອມພູໃນເຂດທີ່ຫ່າງໄກ ໂດຍມີກະເດັບ ພາຍໃສ່ຫຼັງໄປນຳ ເພື່ອໃສ່ສັດ ແລະ ຜັກຕ່າງໆ ທີ່ຫາໄດ້ຕາມທາງ. ເມື່ອໄປຮອດໄຮ່ເຫັນວ່າມີເຄືອໄມ້ປົກຄຸມຕົ້ນເຂົ້າຢູ່ເລີຍຕັດເຄືອໄມ້ນັ້ນອອກ ເຊິ່ງເຄືອນັ້ນ ແມ່ນເຄືອສະຄ່ານ ແລະ ບັງເອີນຂີ້ຂວານສະເດັນໃສ່ກະເດັບທີ່ພາຍຢູ່ ແຕ່ຜູ້ກ່ຽວບໍ່ຮູ້. ເມື່ອເຖິງເວລາແຕ່ງອາຫານກິນກໍ່ນຳເອົາສັດ ແລະ ຜັກຕ່າງໆ ທີ່ຕົນຫາມາໄດ້ນັ້ນຍັດໃສ່ບັ້ງໄມ້ ແລະ ນຳເອົາໄປເຜົາໄຟ. ຈາກນັ້ນກໍ່ນໍາມາຮັບປະທານ ຮູ້ສຶກວ່າເອາະຫຼາມມີລົດແຊບນົວຫລາຍ ເລີຍໄດ້ເອົາຈອງເຄ່ຍເບິ່ງເຫັນເສດເຄືອໄມ້ທີ່ຕົນເອງໄດ້ຟັນປະປົນຢູ່ນຳ ຈຶ່ງຮູ້ວ່າ ເສດເຄືອໄມ້ນີ້ເຮັດໃຫ້ອາຫານມີລົດແຊບຂຶ້ນ. ນັບແຕ່ມື້ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາເວລາເຮັດເອາະຫຼາມກໍ່ໄດ້ເອົາເຄືອສະຄ່ານໃສ່ ແລະ ມີການບອກເລົ່າຕໍ່ໆກັນໄປ.
ຜ່ານມາ ບໍ່ມີການບັນທຶກທາງດ້ານເອກະສານທີ່ແນ່ນອນ ຂອງສູດເອາະຫຼາມດັ່ງເດີມ, ມີພຽງແຕ່ການສິດສອນບອກເລົ່າລັກສະນະປາກຕໍ່ປາກ ແລະ ຈື່ຈໍາເທົ່ານັ້ນ ໂດຍບໍ່ມີການບັນທຶກເປັນລາຍລັກອັກສອນ.
ຜູ້ມີຄວາມຮູ້ດ້ານການເຮັດສູດດັ່ງເດີມເລີ່ມຫຼຸດໜ້ອຍຖອຍລົງ.
ຍອດຫວາຍ ແລະ ສະຄ່ານ ແມ່ນວັດຖຸດິບທີ່ກຳເນີດຢູ່ໃນປ່າດົງທີ່ຫ່າງໄກ ມີຈໍານວນຫຼຸດນ້ອຍຖອຍລົງ.
ສ້າງປື້ມຕຳລາ, ປຶ້ມຄູ່ມື ໃນການປຸງແຕ່ງເອາະຫຼາມທີ່ຖືກຕ້ອງຄົບຖ້ວນ ເພື່ອນໍາໄປເຜີຍແຜ່ໃຫ້ແຕ່ລະຊຸມຊົນ ແລະສະຖາບັນສຶກສາຕ່າງໆ ພ້ອມທັງສ້າງກົດລະບຽບ, ນິຕິກໍາເພື່ອຄຸ້ມຄອງ.
ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມໃຫ້ມີການໂຄສະນາ ຜ່ານທາງສື່ໂທລະພາບ, ວິທະຍຸ, ໜັງສືພີມ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ເຖິງຄຸນປະໂຫຍດ ແລະ ສັບພະຄຸນ ແກ່ຊາວລາວ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ໃຫ້ຫັນມາບໍລິໂພກ ເອາະຫຼາມ ໃຫ້ນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ.
ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມການຈັດງານປະກວດການປຸງແຕ່ງອາຫານພື້ນເມືອງ ແລະ ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມ ຊາວກະສິກອນປູກຜັກປອດສານຜິດ ເພື່ອສະໜອງ ໃຫ້ແກ່ສັງຄົມ.
ສະເໜີຂັ້ນເທິງຮັບຮອງເປັນມໍຣະດົກທາງດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ເປັນວັດຖຸ ໃນລະດັບທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ລະດັບຊາດ.
