ຜ່ານມາ ບໍ່ມີການບັນທຶກທາງດ້ານເອກະສານທີ່ແນ່ນອນ ຂອງສູດເອາະຫຼາມດັ່ງເດີມ, ມີພຽງແຕ່ການສິດສອນບອກເລົ່າລັກສະນະປາກຕໍ່ປາກ ແລະ ຈື່ຈໍາເທົ່ານັ້ນ ໂດຍບໍ່ມີການບັນທຶກເປັນລາຍລັກອັກສອນ.

ຜູ້ມີຄວາມຮູ້ດ້ານການເຮັດສູດດັ່ງເດີມເລີ່ມຫຼຸດໜ້ອຍຖອຍລົງ.

ຍອດຫວາຍ ແລະ ສະຄ່ານ ແມ່ນວັດຖຸດິບທີ່ກຳເນີດຢູ່ໃນປ່າດົງທີ່ຫ່າງໄກ ມີຈໍານວນຫຼຸດນ້ອຍຖອຍລົງ.

ສ້າງປື້ມຕຳລາ, ປຶ້ມຄູ່ມື ໃນການປຸງແຕ່ງເອາະຫຼາມທີ່ຖືກຕ້ອງຄົບຖ້ວນ ເພື່ອນໍາໄປເຜີຍແຜ່ໃຫ້ແຕ່ລະຊຸມຊົນ ແລະສະຖາບັນສຶກສາຕ່າງໆ ພ້ອມທັງສ້າງກົດລະບຽບ, ນິຕິກໍາເພື່ອຄຸ້ມຄອງ.

ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມໃຫ້ມີການໂຄສະນາ ຜ່ານທາງສື່ໂທລະພາບ, ວິທະຍຸ, ໜັງສືພີມ ເພື່ອໃຫ້ຮູ້ເຖິງຄຸນປະໂຫຍດ ແລະ ສັບພະຄຸນ ແກ່ຊາວລາວ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ໃຫ້ຫັນມາບໍລິໂພກ ເອາະຫຼາມ ໃຫ້ນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ.

ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມການຈັດງານປະກວດການປຸງແຕ່ງອາຫານພື້ນເມືອງ ແລະ ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມ ຊາວກະສິກອນປູກຜັກປອດສານຜິດ ເພື່ອສະໜອງ ໃຫ້ແກ່ສັງຄົມ.

ສະເໜີຂັ້ນເທິງຮັບຮອງເປັນມໍຣະດົກທາງດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ເປັນວັດຖຸ ໃນລະດັບທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ລະດັບຊາດ.