ມີປູນຊີເມັນສຳເລັດຮູບຈາກໂຮງງານມາທົດແທນ, ຄວາມນິຍົມ​ຊົມ​ໃຊ້ປະທາຍເພັດ​ຫຼຸ​ດນ້ອຍ​ຖອຍ​ລົງ, ຂາດ​ຜູ້​ສືບ​ທອດ, ວັດຖຸດິບຫາຍາກ.

ໃຊ້ເວລາດົນແຕ່ມີລາຍຮັບຕໍ່າຖ້າທຽບໃສ່ອາຊີບອື່ນໆ, ມີວັດສະດຸອື່ນທີ່ໃຊ້ແທນປະທາຍເພັດໄດ້ ແລະ ນຳໃຊ້ງົບປະມານນ້ອຍກວ່າ.

ວັດຖຸດິບທີ່ມານໍາໃຊ້ປະກອບເຮັດປະທາຍເພັດຫາຍາກ ຫຼື ບາງປະເພດແມ່ນໃກ້ຈະສູນຫາຍເຊັ່ນ: ປູນຂາວ, ເຄືອໃບສາມຫາງ, ຢາງບົງ, ເຄືອເຂົາຮໍ...

ປະທາຍປູນ ແລະ ປະທາຍເຟືອງມີສ່ວນປະສົມໜ້ອຍກວ່າ ແລະ ບໍ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນການຊອກຫາວັດຖຸດິບ.

ປະທາຍປູນ ສາມາດໃຊ້ແທນປະທາຍເພັດໄດ້ ໃນການໂບກຝາ.

ອອກນິຕິກຳຄຸ້ມ​ຄອງ​ວັດ​ສະດຸ​ດັ້ງ​ເດີມ​ເພື່ອ​ປະຕິສັງຂອນ​ບູຮານ​ສະຖານ.

ຈັດຝຶກອົບຮົມ ໃຫ້ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບວັດຖຸປະສົມຂອງສູດປະທາຍເພັດແບບດັ້ງເດີມ ແລະ ວິທີການປະສົມປະທາຍເພັດໃຫ້ນາຍຊ່າງ, ພະສົງສໍາມະເນນ, ບໍລິສັດຮັບເໝົາກໍ່ສ້າງ ແລະ ຜູ້ສົນໃຈທົ່ວໄປ.

ສ້າງຕໍາລາ ແລະ ປຶ້ມຄູ່ມືການ​ເຮັດ​ສູດ​ປະທາຍ​ເພັດ, ນຳ​ເອົາ​ຫຼັກສູດ​ປະທາຍ​ເພັດ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການ​ສຶກສາແບບບັງຄັບ​​​ໂດຍ​ສະ​ເພາະ​ແມ່ນວິທະຍາ​ໄລ​ວິຈິດ​ສິນ​ພື້ນ​ເມືອງ​ຫຼວງ​ພະ​ບາງ.

ອຳນາດການປົກຄອງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຄວນມີນະໂຍບາຍສົ່ງເສີມ, ມີການລົງໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ເພື່ອເຮັດ​ໃຫ້​ທຸກ​ຄົນ​ໃນ​ສັງຄົມ​ຮູ້​ຄຸນຄ່າ​ປະທາຍ​ເພັດ​ຫຼາຍ​ຂຶ້ນ.

ພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນ ຄວນສົ່ງເສີມການປູກ-ການລ້ຽງເພື່ອສະໜອງວັດຖຸດິບໃຫ້ແກ່ປະທາຍເພັດ.

ສະເໜີໃຫ້ພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ຈົດທະບຽນຂຶ້ນບັນຊີ ການປັ້ນປະທາຍເພັດ ເປັນມໍລະດົກທາງດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ບໍ່ເປັນວັດຖຸໃນລະດັບທ້ອງຖິ່ນ.