ในสมัยก่อน นางสาวมีเนาะ  ลือบานะ เล่าว่า บ้านเมืองยังไม่เจริญเหมือนปัจจุบัน ไม่มีวัสดุในการร้อยมาลัย พวกเขาและชาวบ้านในชุมชนจึงหาวัตถุดิบที่มีรอบๆตัว  คิดค้นและใช้วัตถุดิบที่มีตามธรรมชาติมาร้อยมาลัย โดยได้ใช้กาบกล้วย มาฉีกเป็นเส้นๆและใช้ไม้ไผ่เป็นเข็มเหลาให้เล็กและแหลมเจาะรูเพื่อเสียบเป็นเข็มและกาบกล้วยต้องใช้กล้วยตานีเท่านั้นเพราะจะมีความทนทานไม่ขาดง่าย สมัยนั้นคนในชุมชนสามารถทำรายได้เพื่อเลี้ยงครอบครัวด้วยการร้อยมาลัยขายและมีการพัฒนาปรับเปลี่ยนวัตถุดิบมาเรื่อยๆตามสมัยนิยมจนถึงปัจจุบัน ซึ่งเริ่มมีจุดเปลี่ยนเมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๕๒๕ ได้มีอุปกรณ์ที่ทันสมัย ชาวบ้านเริ่มใช้เข็มมาแทนไม้ไผ่ที่เหลาใช้เชือดด้ายแทนกาบกล้วยและมีริบบิ้นเข้ามาตกแต่งพัฒนามาลัยให้ได้หลากหลายรูปแบบ เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ เพิ่มมูลค่าสินค้าและยังสามาสรถประหยัดเวลาในการร้อยมาลัย ที่สำคัญมาลัยที่นำไปขายในปัจจุบัน สามารถขายในราคาที่สูงขึ้นด้วย

        ปัจจุบันชาวบ้านในหมู่บ้านแบรอจะรัง ยังคงรักษาภูมิปัญญาการรอยมาลัย โดยได้ยึดเป็นอาชีพหลัก  บางครัวเรือน ปลูกดอกไม้เอง  รอยมาลัยเอง แล้วนำไปขายที่ตลาดด้วยตนเอง บางรายขายส่งให้พ่อค้า  แม่ค้าที่มารับที่บ้านเพื่อไปขายที่ตลาดสดหรือวันสำคัญของเพื่อนต่างศาสนิกหรือขายตามเทศกาลต่างๆ 

๑.กลุ่มแม่บ้านมาลัยตะลุโบะ ได้นำผลิตภัณฑ์ (มาลัยดอกมะลิสด) นำไปต้อนรับ ถวายในการรับเสด็จพระเทพฯ ปี ๒๕๒๕ ณ จังหวัดนราธิวาส

๒.กลุ่มแม่บ้านมาลัยตะลุโบะ ได้นำผลิตภัณฑ์ (มาลัยดอกมะลิสด) นำไปต้อนรับ มอบให้ผู้ว่าราชการจังหวัดปัตตานี (นายพลากร สุวรรณรัฐ)  เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๕  และปี ๒๕๓๙ ณ จวนผู้ว่าราชการจังหวัดปัตตานี

๓.นางสาวมีเนาะ  ลือบานะ   ประธานกลุ่ม  ได้เข้ารับรางวัลรองชนะเลิศอันดับ ๒  จากการส่งผลิตภัณฑ์หัตถกรรม ศิลปะประดิษฐ์ การแข่งขันการร้อยมาลัยจากดอกมะลิ ในงานกาชาดจังหวัดปัตตานีประจำปี ๒๕๕๑  จากนายภาณุ  อุทัยรัตน์  ผู้ว่าราชการจังหวัดปัตตานี