มีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่ง อาชีพเดิมของพ่อคือขับรถรับจ้างส่งผู้โดยสารในหมู่บ้านไปขายปลาที่ตลาดสดปัตตานี  เขาเริ่มสังเกตว่าปลาที่แม่ค้านำไปขายที่ตลาดเริ่มเหลือ จึงมีความคิดที่จะแปรรูปปลาเหล่านั้นให้เป็นลูกชิ้นเพราะเขาพอมีความรู้พื้นฐาน เกี่ยวกับการทำลูกชิ้นจากบรรพบุรุษในอดีตอยู่บ้าง เดิมเขาทำลูกชิ้นไว้กินกันในครอบครัว จนนานเข้าคนในชุมชนรู้ว่าเขาทำลูกชิ้นได้อร่อยจึงพากันมาขอซื้อ

นางซาลีมะห์  วาเต๊ะลูกสาวของแบนิง เล่าว่า หลังจากที่คนในชุมชนรู้ว่าพ่อของเขาทำลูกชิ้นรสชาติอร่อย ก็มีคนในชุมชน พากันมาซื้อ จนครอบครัวของเขาต้องเพิ่มกำลังการผลิตจากแรกๆทำกันภายในครอบครัว จนต้องขยับขยายด้วยการเริ่มมีลูกมือเพื่อผลิตลูกชิ้นขาย  ลูกค้าบางรายซื้อเพื่อบริโภคเองในครอบครัว บางรายซื้อเพื่อนำไปขายต่อ จนนานวันได้รับการบอกต่อและเล่าต่อๆกันไป ทำให้ตอนนั้น ลูกชิ้นแบนิง ได้รับความนิยมกันมาก โดยเฉพาะในบรรดารถโชเล่ย์ที่ขายลูกชิ้นย่างส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าแบนิงลูกชิ้น

จากการนำลูกชิ้นของแบนิงลูกชิ้นมาขายบนโชเล่ย์ ทำให้ลูกค้าเรียกร้องให้แบนิงทำกือโปะสดด้วย เพราะจะได้ซื้อวัตถุดิบจากที่เดียวไปขาย  ทำให้แบนิงคิดค้นสูตรและควบคู่กับความรู้เดิมที่มีอยู่ ที่บรรพบุรุษเคยถ่ายทอดมา จนได้ กือโป๊ะสด ที่มีเนื้อนุ่ม อร่อย เน้นเนื้อปลา มีความแตกต่าง จากกือโป๊ะสด ของเจ้าอื่น ที่จะเห็นว่าเนื้อปลาและแป้งมีส่วนผสมเท่าๆกัน ทำให้กือโป๊ะแข็ง กือโป๊ะสด  แบนิงลูกชิ้น จะเน้นผลิตตามใบสั่งของลูกค้า ผลิตสดใหม่ทุกวัน เน้นใช้วัตถุปลาที่สดมากๆจนปัจจุบัน นางซาลีเมาะห์  วาเต๊ะ เล่าว่าตั้งแต่เริ่มผลิตกือโป๊ะ ไม่มีวันไหนที่ไม่มีลูกค้าสั่ง ภูมิปัญญากือโป๊ะสด  แบนิงลูกชิ้นปัจจุบันสามารถสร้างรายได้ให้คนในชุมชนได้ในหลายรูปแบบ บางคนรับรายได้จากการเป็นลูกมือคนผลิตลูกชิ้นและผลิตกือโป๊ะ บางคนรับลูกชิ้นและกือโปะไปขายต่อ ขายตามร้านขายของสด  ขายบนโชเล่ย์ลูกชิ้นย่าง ร้านอาหาร จากภูมิปัญญาเล็กๆที่มาจากครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง ปัจจุบันสามารถสร้างอาชีพและรายได้ให้คนในชุมชนและชุมชนใกล้เคียง ให้คนว่างงานได้มีอาชีพ มีรายได้เลี้ยงครอบครัวและตนเอง