2. Nazwy w języku

Supozycje

Supozycja - to rola znaczeniowa, jaką przypisujemy danej nazwie. Nazwy mogą występować w trzech supozycjach:

• supozycja prosta - nazwa dotyczy konkretnych desygnatów (mówimy o konkretnym ptaku: Patrz, ten kurczak uciekł z kurnika);

• supozycja formalna - nazwa dotyczy zbioru wszystkich desygnatów (mówimy o gatunku: Kurczak często gości na stołach Polaków);

• supozycja materialna - nazwa dotyczy samego wyrazu i jest umieszczona w cudzysłów (mówimy o wyrażeniu: "kurczak" ma siedem liter).

Stosunki zakresów

Między nazwami mogą zachodzić następujące stosunki zakresowe:

Między zakresami S i P zachodzi:

• stosunek zamienności wtedy i tylko wtedy, kiedy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P i każdy desygnat nazwy P jest desygnatem nazwy S;

• stosunek podrzędności wtedy i tylko wtedy, kiedy każdy desygnat nazwy S jest desygnatem nazwy P, ale istnieją takie desygnaty nazwy P, które nie są desygnatami nazwy S;

• stosunek nadrzędności wtedy i tylko wtedy, kiedy każdy desygnat nazwy P jest desygnatem nazwy S, ale istnieją takie desygnaty nazwy S, które nie są desygnatami nazwy P;

• stosunek wykluczania wtedy i tylko wtedy, kiedy żaden desygnat nazwy S nie jest desygnatem nazwy P (i na odwrót);

• stosunek krzyżowania wtedy i tylko wtedy, kiedy istnieją desygnaty nazwy S, które są zarazem desygnatami nazwy P, istnieją desygnaty nazwy S, które nie są desygnatami nazwy P, oraz istnieją desygnaty nazwy P, które nie są desygnatami nazwy S.

By określić stosunek między zakresami nazw S i P, należy odpowiedzieć na następujące pytania:

1. Czy istnieją S, które nie są P?

2. Czy istnieją S, które są P?

3. Czy istnieją P, które nie są S?

Nazwy puste nie wchodzą w stosunki zakresowe. Nazwy indywidualne (poszczególnych osób bądź rzeczy) mogą być puste (Kraken) bądź jednostkowe. Nie pozostają w stosunku krzyżowania się oraz podrzędności względem innych nazw.