Rozważmy wnioskowanie, które jest poprawne (chwytamy to intuicyjnie):
Każdy człowiek jest śmiertelny.
Sokrates jest człowiekiem.
----------------------------------------
Sokrates jest śmiertelny.
Intuicyjnie z przesłanek 1 i 2 wynika wniosek (bądź da się wyprowadzić wniosek). Jak i poprzednio: główna idea wynikania jest taka, że nie jest możliwa sytuacja, w której przesłanki są prawdziwe, a wniosek fałszywy. Rozważmy kolejne wnioskowanie:
Każdy sternik jest marynarzem.
-------------------------------------------
Niektórzy marynarze są sternikami.
Intuicyjnie z takiej przesłanki wynika wniosek (czyli nie jest możliwa sytuacja, w której przesłanki są prawdziwe, a wniosek fałszywy). Takich intuicyjnie poprawnych wnioskowań nie da się uchwycić poprzez KRZ (ponieważ mamy zdania proste, które są różne, a czujemy jednak, że między tymi zdaniami występuje jakiś związek). Wnioskowania takie można byłoby zapisać w Rachunku Nazw, ale z kolei w tym rachunku nie da się zapisać skomplikowanych zdań takich jak "Jeśli niektórzy są A, to wtedy ci, którzy są B albo C, są D ale nie E". Rachunek Predykatów (albo Rachunek Kwantyfikatorów) jest zatem silniejszy od Rachunku Nazw i Rachunku zdań (ponieważ da się w nim wyrazić wszystko, co da się wyrazić w obu tych rachunkach, oraz wyrazić coś więcej).