Μια φορά κι έναν καιρό, ένας κόρακας βρήκε ένα νόστιμο κομμάτι τυρί. Πέταξε πάνω σε ένα δέντρο και άρχισε να το απολαμβάνει. Η αλεπού, που περνούσε από εκεί, είδε το τυρί και ήθελε να το φάει. Η αλεπού σκέφτηκε πονηρά και πλησίασε το δέντρο, όπου καθόταν ο κόρακας με το τυρί στο ράμφος του.

-     Καλημέρα, όμορφε κόρακα! του είπε η αλεπού. Τι ωραία φτερά που έχεις! Πρέπει να έχεις και μια όμορφη φωνή. Μήπως μπορείς να μου τραγουδήσεις ένα τραγούδι;

Ο κόρακας, πολύ χαρούμενος με τα καλά λόγια της αλεπούς, άνοιξε το ράμφος του για να τραγουδήσει. 

Τότε, το τυρί έπεσε κάτω και η αλεπού το άρπαξε.

-         Σ' ευχαριστώ πολύ, χαζέ κόρακα! είπε η αλεπού και έφυγε χαρούμενη με το τυρί στο στόμα της.

Ο κόρακας έμεινε στεναχωρημένος και κατάλαβε ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε πάντα τα καλά λόγια που μας λένε, γιατί μπορεί να κρύβονται πονηριές.