ΑΠΟΥΣΙΑ

Των θεων η απουσια με τρομαζει

ξερη γη και αδειος ουρανος

της ψυχης ο λαβυρινθος κενος

των ναων την ερειπωση μοιαζει

asamon

ΛΥΡΙΚΑ

ΘΕΟΓΝΙΣ

Χρήματα μὲν δαίμων καὶ παγκάκωι ἀνδρὶ δίδωσιν,

Κύρν'· ἀρετῆς δ' ὀλίγοισ' ἀνδράσι μοῖρ' ἕπεται.

Ἔστιν ὁ μὲν χείρων, ὁ δ' ἀμείνων ἔργον ἑκάστου·

οὐδεὶς δ' ἀνθρώπων αὐτὸς ἅπαντα σοφός.

Μήποτε τὸν παρεόντα μεθεὶς φίλον ἄλλον ἐρεύνα

δειλῶν ἀνθρώπων ῥήμασι πειθόμενος.

Οὐκ ἔραμαι πλουτεῖν οὐδ' εὔχομαι, ἀλλά μοι εἴη

ζῆν ἀπὸ τῶν ὀλίγων μηδὲν ἔχοντι κακόν.

ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ

Ἐν δορὶ μέν μοι μᾶζα μεμαγμένη, ἐν δορὶ δ' οἶνος

Ἰσμαρικός· πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.

Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἣν παρὰ θάμνωι,

ἔντος ἀμώμητον, κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·

αὐτὸν δ' ἐξεσάωσα. τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;

ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω.

όνειρος αυτός πάντων θνητών και αθανάτων

ονειρος εφτασε ουρανιος