Sonnet 76

Shakespeare

Why is my verse so barren of new pride?

So far from variation or quick change?

Why with the time do I not glance aside

To new-found methods and to compounds strange?

Why write I still all one, ever the same,

And keep invention in a noted weed,

That every word doth almost tell my name,

Showing their birth, and where they did proceed?

O know, sweet love, I always write of you,

And you and love are still my argument.

So all my best is dressing old words new,

Spending again what is already spent.

For as the sun is daily new and old,

So is my love still telling what is told

Vertaling Jules Grandgagnage (2020)

Waarom is mijn vers zo wars van nieuwigheid,

Zo schraal en saai gewrocht op eender patroon?

En volg ik niet de mode van de tijd,

Met nieuwe vinding en complex vertoon?

Waarom toch steeds hetzelfde liedje zingen,

Gekleed in al te zeer vertrouwd gewaad,

Moet dan uit ieder woord mijn naam weerklinken,

Waar het ontstond en hoe het werd gemaakt?

Weet wel, mijn liefste, dat jij mij inspireert,

Jouw liefde geeft mij stof en argument,

Dus al wat 'k maak is oud in een nieuw kleed,

Gewiekst verpakt als was 't een fris geschenk.

Zoals de zon weer elke dag verschijnt,

Zo klinkt mijn zang als een herhaald refrein.