Sonnet 75

Shakespeare

So are you to my thoughts as food to life,

Or as sweet-season'd showers are to the ground;

And for the peace of you I hold such strife

As 'twixt a miser and his wealth is found.

Now proud as an enjoyer, and anon

Doubting the filching age will steal his treasure;

Now counting best to be with you alone,

Then better'd that the world may see my pleasure:

Sometime all full with feasting on your sight,

And by and by clean starved for a look;

Possessing or pursuing no delight

Save what is had, or must from you be took.

Thus do I pine and surfeit day by day,

Or gluttoning on all, or all away.

Vertaling Jules Grandgagnage (2020)

Voor mijn gedachten ben jij als brood voor 't leven,

Een zoete regenbui die d' aarde drenkt;

In onrust strijd ik om behoud van vrede,

Net als een vrek die aan zijn schatten denkt.

Nu trots bezittend, kort daarop vol zorgen

Om eenieder die mijn schat zou stelen;

Nu weer liefst alleen met jou, verborgen,

Dan weer met de wereld mijn wellust delend.

Soms gans verzadigd als ik jou adoreer,

Dan, hongerig naar je blik, de dood nabij;

Genot of vreugd smaak ik niet langer meer

Tenzij wat was of zijn zal mijn hart verblijdt.

Zo kwijn ik weg of vreet ik net teveel,

En zo wordt alles, of helemaal niets mijn deel.