Sonnet 51

Shakespeare

Thus can my love excuse the slow offence

Of my dull bearer when from thee I speed:

From where thou art, why should I haste me thence?

Till I return of posting is no need.

O what excuse will my poor beast then find,

When swift extremity can seem but slow?

Then should I spur though mounted on the wind,

In winged speed no motion shall I know.

Then can no horse with my desire keep pace.

Therefore desire (of perfect'st love being made)

Shall neigh (no dull flesh) in his fiery race.

But love, for love, thus shall excuse my jade:

Since from thee going, he went wilful-slow,

Towards thee I'll run, and give him leave to go.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2015)

'k Vergeef mijn paard, hoe sloom het me ook voert

Want als dit pad me verder brengt van waar

Jij nu vertoeft, waarom dan dit gespoed?

Zet wisselpaarden pas op terugreis klaar.

O, knol, 't benieuwt me welk excuus je vindt

Als snelste spoed me nog te traag zal schijnen:

Dan zal ik, spoorslags rijdend op de wind,

Ondanks de vleugels nog onbeweeglijk lijken!

Geen paard houdt mijn verlangen dan nog bij;

Verlangen - uit ware liefde ontsproten - spoort hier

Het wakkere vlees aan tot vurige razernij,

Maar liefde vergeeft aldus het moeë dier:

Liep hij met opzet traag bij jou vandaan,

Nu ren ik zelf naar jou en laat hem gaan.