Sonnet 45
Shakespeare
The other two, slight air, and purging fire,
Are both with thee, wherever I abide.
The first my thought, the other my desire,
These present-absent with swift motion slide.
For when these quicker elements are gone
In tender embassy of love to thee,
My life, being made of four, with two alone
Sinks down to death, oppressed with melancholy.
Until life's composition be recured,
By those swift messengers returned from thee,
Who even but now come back again assured,
Of thy fair health, recounting it to me.
This told, I joy, but then no longer glad
I send them back again and straight grow sad.
Vertaling door Jules Grandgagnage (2015)
De ijle lucht en 't louterend vuur, die twee
Zijn nu bij jou, waar ik me ook bevind;
De een mijn denken, de andere mijn begeerte,
Ze komen snel en vluchten ook gezwind.
Maar stuur ik die kwieke elementen naar jou
Als beide bodes van mijn tere min,
Dan resten mij twee, al ben ik op vier gebouwd,
En mangelt het me opnieuw aan levenszin.
Om heel te worden is het mij geboden
Te wachten op de komst van de gezanten,
Die van je zijde wijken om mij te troosten
Dat jij gezond verblijft in verre landen.
Dan springt het vuur terug in mijn hart, voor even,
Maar zijn ze weg, sluipt dood weer in mijn leven.