Sonnet 40

Shakespeare

Take all my loves, my love, yea take them all,

What hast thou then more than thou hadst before?

No love, my love, that thou mayst true love call,

All mine was thine, before thou hadst this more.

Then if for my love, thou my love receivest,

I cannot blame thee, for my love thou usest,

But yet be blamed, if thou thy self deceivest

By wilful taste of what thy self refusest.

I do forgive thy robbery, gentle thief,

Although thou steal thee all my poverty.

And yet love knows it is a greater grief

To bear love's wrong, than hate's known injury.

Lascivious grace, in whom all ill well shows,

Kill me with spites yet we must not be foes.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2017)

Neem al mijn liefdes, vriend, de hele hoop

Wat heb je dan dat je voordien niet had?

Geen ware liefde is 't, al noem je het zo;

Je had mijn liefde, maar wou meer van dat.

Je liefde voor mij dreef je naar mijn geliefde

Mijn liefde gebruikte je, jou treft geen schuld,

Doch schuldig ben je omdat je jezelf bedriegt;

En je geweten verdooft met grillige lust.

Je diefstal is je vergeven, jij tedere dief,

Al nam je het weinige dat ik nog bezat,

Nochtans is het een grotere pijn om liefdes

Leed te dragen dan diepste haat vermag.

Wellustige schoonheid, drager van al het kwaad

Kwel me met je wreedheid, maar blijf mijn maat.