Sonnet 31

Shakespeare

Thy bosom is endeared with all hearts

Which I by lacking have supposed dead,

And there reigns love and all love's loving parts,

And all those friends which I thought buried.

How many a holy and obsequious tear

Hath dear religious love stol'n from mine eye,

As interest of the dead, which now appear

But things removed that hidden in thee lie.

Thou art the grave where buried love doth live,

Hung with the trophies of my lovers gone,

Who all their parts of me to thee did give,

That due of many, now is thine alone.

Their images I loved I view in thee,

And thou (all they) hast all the all of me.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2014)

In jouw boezem kloppen alle harten

Die ik mis en lang gestorven achtte;

Daar heerst liefde met haar vele parten

En al die vrienden die ik begraven dacht.

Menige heilige traan werd mij ontstolen,

Want vrome liefde moest berustend huilen

Als schatting die verschuldigd was aan doden,

Maar eens verdwenen, gingen ze in jou schuilen.

Jij bent het schrijn waar dode liefdes verblijven

En bergt trofeeën van ieder die ik beween;

Zij gaven jou wat ik van hen mocht krijgen,

En wat zij van mij hadden, is nu jouw deel.

In jou zie ik het beeld van hen die ik liefhad,

En heel ons wezen zit in jou vervat.