Sonnet 18

Shakespeare

Shall I compare thee to a summer's day?

Thou art more lovely and more temperate.

Rough winds do shake the darling buds of May

And summer's lease hath all too short a date;

Sometime too hot the eye of heaven shines,

And often is his gold complexion dimmed,

And every fair from fair sometime declines,

By chance, or nature's changing course untrimmed;

But thy eternal summer shall not fade,

Nor lose possession of that fair thou ow'st,

Nor shall death brag thou wand'rest in his shade,

When in eternal lines to time thou grow'st:

So long as men can breathe or eyes can see,

So long lives this, and this gives life to thee.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2010)

Een zomerdag is jouws gelijke niet,

Niets is er dat jouw schoonheid overtreft.

Een knop in mei is weg voor je hem ziet

En het is winter voor je het beseft;

De zon? Die is te fel en veel te heet,

En is z' er wel, dan hangt ze achter wolken

En andere mooie dingen, voor je het weet,

Zijn die door ouderdom of ongeluk verzwolgen.

Als jij een zomer bent, dan ben jij eeuwig,

De schoonheid die je hebt zal nooit vervagen,

Zelfs in de dood zal niemand jou bewenen,

Want dit gedicht zal heel jouw wezen dragen:

De poëzie draagt verder dan het leven,

Zolang zij verder leeft, zal jij niet sneven.