Sonnet 118

Shakespeare

Like as, to make our appetites more keen,

With eager compounds we our palate urge;

As, to prevent our maladies unseen,

We sicken to shun sickness when we purge;

Even so, being full of your ne'er-cloying sweetness,

To bitter sauces did I frame my feeding;

And, sick of welfare, found a kind of meetness

To be diseas'd, ere that there was true needing.

Thus policy in love, to anticipate

The ills that were not, grew to faults assur'd,

And brought to medicine a healthful state,

Which, rank of goodness, would by ill be cur'd;

⁠ But thence I learn, and find the lesson true,

⁠Drugs poison him that so fell sick of you.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2021)

Zoals wij liever scherpe spijzen smaken

Die ons gehemelte prikkelen tot meer zin;

Zoals wij ons, voor ongeziene plagen,

Purgeren met lavement en aderlating;

Net zo greep ik, van jouw zoetheid vol,

Naar scherpere saus dan jij te bieden had,

En, de welvaart beu, vond ik het zinvol

Om ziek te maken waar geen ziekte was.

Die politiek om liefde te behoeden

Voor niet-bestaande kwalen, verwekte kwaad

Omdat gezonden geen artsenij behoeven,

Zelfs niet als het goed en zoet hen overlaadt.

De wijze les die ik hieruit onthoud:

Dat medicijn verziekt wie van je houdt.