Sonnet 105

Shakespeare

Let not my love be call'd idolatry,

Nor my beloved as an idol show,

Since all alike my songs and praises be

To one, of one, still such, and ever so.

Kind is my love to-day, to-morrow kind,

Still constant in a wondrous excellence;

Therefore my verse, to constancy confin'd,

One thing expressing, leaves out difference.

'Fair, kind, and true,' is all my argument,

'Fair, kind, and true,' varying to other words;

And in this change is my invention spent,

Three themes in one, which wondrous scope affords.

⁠'Fair, kind, and true' have often liv'd alone,

Which three till now never kept seat in one.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2020)

Noem mijn liefde geen afgoderij,

Noch wie ik bemin een afgodsbeeld,

Omdat ik ieder vers aan hetzelfde wijd,

Voor d' één, aan één, één en onverdeeld.

Goed is mijn liefde nu, en morgen goed

In trouw en lof aan 't waardevolle schone,

Vandaar dat ik mijn kunst beperken moet:

Zij schuwt variatie daar zij perfectie toont.

'Schoon, goed en waar', is heel mijn zaak,

'Schoon, goed en waar', anders verwoord,

Dit stelt zich mijn gedicht tot enige taak:

Die drie te laten klinken als één akkoord.

'Schoon, goed en waar', voorheen alleen,

Maar nu vindt men die drie in jou bijeen.