Sonnet 103

Shakespeare

Alack! what poverty my Muse brings forth,

That having such a scope to show her pride,

The argument, all bare, is of more worth

Than when it hath my added praise beside!

O, blame me not, if I no more can write!

Look in your glass, and there appears a face

That over-goes my blunt invention quite,

Dulling my lines and doing me disgrace.

Were it not sinful then, striving to mend,

To mar the subject that before was well?

For to no other pass my verses tend

Than of your graces and your gifts to tell;

⁠And more, much more, than in my verse can sit,

⁠Your own glass shows you when you look in it.

Vertaling van Jules Grandgagnage (2020)

Helaas! Mijn povere muze heeft gefaald

Om jou te tonen zoals je werkelijk bent:

Haar naakte onderwerp is veel meer waard

Dan de lof die hem mijn zangkunst brengt.

Maar laak mij niet omdat mijn veder zwijgt;

Kijk in je spiegel hoe je perfect gelaat

Met groot gemak mijn vinding overstijgt,

Die, meer dan jou te prijzen, mezelf schaadt.

Zou het geen zonde zijn ernaar te streven

Iets te verfraaien dat dit niet eens vereist,

Al is het slechts mijn doel jouw pracht te delen

In een gedicht dat al jouw deugden prijst.

En meer, veel meer dan mijn gerijm hier biedt,

Ontdek je zelf, als je in de spiegel ziet.