საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი და სოფლები

საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი (ყოფ. საგარეჯოს რაიონი, 1933 წლამდე გარეკახეთის რაიონი) — ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის მხარეში. საგარეჯოს მუნიციპალიტეტს დასავლეთით ესაზღვრება გარდაბნისა და მცხეთის მუნიციპალიტეტები, აღმოსავლეთით – სიღნაღისა და გურჯაანის მუნიციპალიტეტები, ჩრდილოეთით – თელავის, თიანეთისა და ახმეტის მუნიციპალიტეტები, სამხრეთით კი – აზერბაიჯანი. მუნიციპალიტეტის ადმინისტრაციული ცენტრია ქალაქი საგარეჯო.
1917 წლამდე ახლანდელი საგარეჯოს მუნიციპალიტეტის ტერიტორია შედიოდა თბილისის გუბერნიის თბილისის მაზრაში, 1921 წლის საქართველოს სსრ ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული დაყოფით ისევ თბილისის მაზრაში იყო, 1929 წელს გარეკახეთის რაიონის სახელწოდებით შედის თბილისის ოლქში. 1930 წლიდან დამოუკიდებელი რაიონია. 1933 წლის 27 ოქტომბრის დადგენილებით გარე-კახეთის რაიონს საგარეჯოს რაიონი ეწოდა. 2006 წლიდან – მუნიციპალიტეტი. წყარო: https://ka.wikipedia.org/wiki/საგარეჯოს_მუნიციპალიტეტი

საგარეჯოს მუნიციპალიტეტის სოფლები:

• ანთოკი

• ასკილაური (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ბადიაური

• ბურდიანი

• გიორგიწმინდა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• გომბორი (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• გორანა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• დიდი ჩაილური

• დუზაგრამა

• ვაშლიანი (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ვერონა (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ვერხვიანი

• ზემო ლამბალო

• ზემო ყანდაურა

• თოხლიაური

• თულარი

• იკვლივგორანა

• კაზლარი

• კაკაბეთი

• კოჭბაანი

• მანავი

• მარიამჯვარი

• მზისგული

• მუღანლო (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• მუხროვანი (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ნინოწმინდა (სოფელი)

• ოთარაანი

• პალდო (დუზაგრამის თემი)

• პალდო (უჯარმის თემი)

• პატარა ჩაილური

• პატარძეული

• რუსიანი

• სათაფლე

• სასადილო (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• უდაბნო (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• უჯარმა

• ქეშალო (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ქვემო ლამბალო

• ქვემო სამგორი

• ქვემო ყანდაურა

• შიბლიანი

• წიწმატიანი

• წყაროსთავი (საგარეჯოს მუნიციპალიტეტი)

• ხაშმი