Fotopaneel Vishandel Lich

In het kader van het ‘driften en stegen’ project waaraan we als SOW vorig jaar medewerking hebben verleend en via QR codes aan onze website is gelinkt heeft vishandel Chris Lich in dezelfde stijl (en op eigen kosten) een paneel laten aanbrengen aan de zijkant van de winkel. De geschiedenis van de familie stond enkele jaren geleden in de rubriek “voor rekening van” in ons tijdschrift en is nu met enkele foto’s hier op afgebeeld.

Fam. Lich zingend in de vishandel, gij kent mij toch.

Ongeveer 70 jaren kennen we de familie Lich als vishandelaren in ons mooie Sodom. De grondlegger was Christiaan Lich die zijn naam zelf omdoopte tot Chris de Zanger. Opgegroeid als wees in het Waarkhoes aan de Gasthuislaan en werken geleerd bij de gebr. Kliphuis op de turfschepen, kwam de jonge Chris al vlot in de losse handel terecht van 2e hands spullen. Ook op kermissen ontpopte hij zich als een verdienstelijk zanger waarmee hij zijn centjes verdiende.

Grossier Sim Duveen uit de Bosstraat zag in de jonge Chris een geboren handelaar en stuurde hem op pad met een kistje bokking en een emmer nieuwe haring (met oude koppen) en dit was het begin van een succesvolle handel in vis. In de oorlog moest de geboren handelaar wel eens uitwijken naar verkoop van fietsbanden omdat de visaanvoer stokte maar via aankopen in Termunten wist hij zijn vaste klanten altijd te voorzien van schol, bot en schar en als er niets anders was, was “gernoat” ook vis. Door deze handel werd er bij de boerenklantenkring ook veel geruild waardoor hij o.a. zijn leveranciers in Scheveningen te wille kon zijn met tarwe-erwten, bonen en koolzaadolie.

Regeren is vooruit zien: want na de oorlog kon Chris, de man met pet, op gympies zonder veters, van het Zandpad, iets, wat de burgemeester en de marktmeester niet voor elkaar kregen: door zijn opgebouwde connecties met de visserijcentrale en grossiers in Scheveningen kon Winschoten bevoorraad worden met vis. Een treinwagon vis voor de bedeling rolde vrij spoedig het station binnen en op basis van belangrijkheidspunten werd de vis onder de handelaren verdeeld. Dit ging door tot alle vishandelaren zich zelf weer konden bedruipen. Vanuit zijn groothandel aan de Venne, in een deel van het pand van Witkop t.o. de Olieslagerstraat en een viswinkel aan de “rotonde” in de voormalige slagerswinkel van Simon de Vries, kende Chris een gouden tijd. Echter zijn vertrouwen als grossier in zijn afnemers kwam hem duur te staan, daar er wel eens “vergeten” werd te betalen.

Logement “de drie Kronen” werd vervolgens van Krukke Meins overgenomen. Een etablissement waar de meest uiteenlopende en bijzondere lieden overnachten. Reizend volk, zoals handelaren in galanterieën en scharenslijpers zoals Jan Lieg die met zijn handkar door het land trok en zijn naam dankte omdat hij zo geweldig kon liegen.

4 zonen van Chris, Chris jr. Harm, Pieter en Gerard rolden als vanzelfsprekend ook de vis in. Chris jr. kennen we van de standplaats aan het Oldambtplein, Harm stond op de parkeerplaats bij de LTS, de standplaats die later werd overgenomen door Chris en vervolgens door zijn dochter en schoonzoon die vorig jaar stopten met de kraam op deze plek. De tweeling Pieter en Gerard kregen als 14 jarige knuppels een fiets, die gekocht was bij het café Knitje Bakker en kregen 15 kistjes “natte Bukkens” op de fiets gebonden waarmee ze op het eind van de dag 15 gulden verdiend hadden. Via diverse markten in en rond Groningen kwam Pieter weer terug in Winschoten. Samen met zijn vrouw Grietje opende hij een viskraam nabij het station en via de zaterdagmarkt kreeg hij vervolgens een vaste standplaats aan het Marktplein. Doordat de kermis een week lang bezit nam van het plein moest er uitgeweken worden naar een andere locatie. Op het voorterrein van de Dommering Promenade waar supermarkt Fred van der Werff inmiddels was neergestreken bleek dit ook voor de supermarkt een gouden greep te zijn. Bijna 20 jaar was dit de vaste- en herkenbare plek, tot het moment dat er een mogelijkheid kwam om met een moderne kraam met dito bakinstallatie, op de kop van de Langestraat waar ooit banketbakker Schuitema zijn nering dreef, een plaats te krijgen.

Tussen de bedrijven door heeft de familie nog een viswinkel gerund aan de Piet Heinlaan. Zelfs tot 2 keer toe met tussendoor een korte periode als cafetaria annex viswinkel. Opnieuw werd het pand gekocht en wederom korte tijd weer als viswinkel door de familie geleid. Een andere zijpad dat korte tijd is ingeslagen was caféhouder in het roemruchte café “Denk om de Bocht” (nu café ’t houkje) tot dan gerund door het even beroemde horeca echtpaar Job en Tinie Bijl.

De vis won het toch uiteindelijk mede door de op dat moment 18 jarige zoon (hoe kan het anders) Chris. Na ruim 14 jaar en het zicht op het tegenoverliggende winkelpand aan de Venne waar ooit o.a. Vicofa, Fun Point, bakker Musswessels en een tijdelijk winkel, door verbouw van het winkelpand in de Torenstraat, juwelier Kempkes, de kost verdienden, werd dit pand aangekocht en volledig tot een moderne viszaak getransformeerd. Zoon Chris die net als zijn vader en opa de genen van de markthandel heeft meegekregen staat met een mobiele viskraam bij de supermarkt in Nieuweschans en bij de supermarkten op het Klinkerplein. Als de geschiedenis zich herhaalt zal ook Chris zich vroeg of laat weer definitief melden in de winkel aan de Venne.