Golferselleboog
Wat is een golferselleboog ?
Een golferselleboog (epicondylitis medialis) typeert zich door pijn aan de binnenkant van de elleboog. Hier bevindt zich de aanhechting van de buigspieren van de pols. Het begint meestal met een ontsteking ten gevolge van een overbelasting. Later volgen er microscopisch kleine scheurtjes in de pees. De pees probeert zich te herstellen en wanneer dat niet lukt kan een golferselleboog chronisch worden. Door de meerdere scheurtjes ontstaan er littekens in de pees. Hierdoor gaat de kwaliteit van de pees achteruit en kan het langer duren voordat de pees zich kan herstellen.
Soms gaat een golferselleboog gepaard met een inklemming van een zenuw (nervus ulnaris) ter hoogte van de elleboog. Dit uit zich vooral door tintelingen en een verminderd gevoel in de ringvinger en pink. Soms kan er zelfs uitval zijn van bepaalde spieren in de hand en onderarm.
Welk onderzoek ?
Tijdens het onderzoek bij de arts zal deze vragen de spier aan te spannen om de pijn uit te lokken. Ook rekken van de spier is meestal pijnlijk. Tenslotte is druk op de binnenkant van de elleboog vaak zeer gevoelig. Aanraking van de zenuw kan pijnlijk zijn en uitstralen tot in de hand (4e en 5e vinger). Het gevoel van de vingers en de kracht van de hand worden ook nog onderzocht.
Meestal worden een Röntgenfoto van de elleboog en een echografie aangevraagd maar dit is niet altijd nodig. Om de zenuw beter te onderzoeken kan een EMG (electromyografie) aangevraagd worden.
Welke behandeling ?
De eerste keuze behandeling is conservatief. Deze bestaat uit kinesitherapie, ijsapplicatie, ontstekingsremmers en het dragen van een tennisarmbandje.
Eventueel wordt een cortisone infiltratie toegediend.
Enkel chronische ontstekingen worden operatief behandeld.
Operatief ingrijpen
Hierbij wordt een insnede gemaakt langs de binnenzijde van de elleboog. De zenuw (n. ulnaris) wordt zorgvuldig vermeden. De zieke stukken pees worden verwijderd en nadien wordt de pees terug gehecht. Immobilisatie is slechts kortstondig nodig.