Krasnoludy

Grimnir

I am a dwarf, my honour is my life and without it I am nothing. I shall become a Slayer, I shall seek redemption in the eyes of my ancestors. I shall become as death to my enemies until I face he that takes away my life and my shame - słowa przysięgi zabójcy [Dwarfs p. 177]

Tego wieczora Bladin wyjątkowo długo i żarliwie modlił się do khazadzkich bogów o przewodnictwo. Głównie do Grimnira - jako jego nowicjusz, nie wyobrażał sobie, aby mogło być inaczej. Przysiadł na piętach i modlił się.

Zawsze będę nacierał, gdy otrzymam polecenie przełożonych. Zawsze będę stawiał zacięty opór, gdy wrogowie będą atakować. Nigdy nie porzucę rannego towarzysza. Nie oddam pola walki. Zabiję każdego wroga mojej rasy, którego napotkam. Tak mi dopomóż Panie mój Grimnirze.

Ale oprócz tego nie pominął i innych bóstw.

Do Grungniego, najważniejszego z bogów.

Do ich żony, Valayi, wspominając w modłach o swędzącej przypadłości.

Do Throrina Zabójcy, patrona krasnoludów zhańbionych, do którego zwracali się w modłach częściej, niż do samego Grimnira.

Do Morgrima, boga inżynierów, który w Nuln mógł być bliższy niż jakikolwiek inny krasnoludzki bóg.

Do Smednira, boga metalurgii, który na swój sposób też mógł patrzeć na Nuln przychylnym okiem.

Na koniec do Thungniego, boga kowali run, oraz do Gazula, pana podziemi. Nie wiedział, jak oni mogliby pomóc, ale sam już nie wiedział co ma robić dalej.

W końcu zmęczony zasnął w trakcie modlitwy. 

It's worse than shameful for a Slayer to forget his shame. If he forgets that shame, then he cannot atone for it. If he dies without remembering, he will not be admitted into Grimnir's hall. He will have no peace in death.

A slayer does not tell of his shame. Not even to another Slayer.

Zabójca - krasnolud, który splamił swój honor lub został wygnany - może obrać ścieżkę zabójcy. Szuka najstraszniejszych stworów jakie kroczą na ziemi, aby chwalebną śmiercią zmazać popełnione zbrodnie.

Większość osiąga swój cel po pierwszym spotkaniu z trollem, niestety niektóre krasnoludy są za dobrymi wojownikami, aby tak po prostu umrzeć. Postanawiają więc poszukać silniejszych przeciwników, takimi są giganci, którzy wydają im się najlepszą okazją do szybkiej śmierci.

Niestety, zawsze znajdzie się chociaż jeden zabójca, który pomimo licznych walk z istotami potężniejszymi od trolli, nie może osiągnąć upragnionej śmierci, kiedy nawet giganci nie mogą dać krasnoludowi tego, czego pragnie - pozostaje jeszcze tylko jedna istota przewyższająca olbrzyma - demony.

Zabójcy demonów balansują na krawędzi szaleństwa, jeszcze bardziej ciąży im poczucie wstydu za zbrodnie z przeszłości, lecz wiedzą o tym, że są jednymi z najlepszych wojowników w całym Starym Świecie.

Wygląd:

Zabójcy barwią swoje włosy na pomarańczowo, stawiają je i przycinają w czub.

Noszą różne bransolety i kolczyki, ciało pokrywają dziwacznymi tatuażami, oprócz tego każdy zabójca tatuuje sobie w widocznym miejscu runę Grimnira.

Bogowie:

Patronem zabójców jest Grimnir, lecz oni czczą głównie Throrina Zabójcę.

Throrin Zabójca

W czasach, gdy twierdza Karaz-a-Karak dumnie wznosiła się jako stolica krasnoludów (3000 lat przed Sigmarem), Throrin był sławnym władcą i doskonałym wojownikiem. Z przyczyny, która z biegiem lat utonęła w bezdennej otchłani czasu, został jednak okryty hańbą. Nieświadomie, Throrin ustanowił rytuał, który miały kontynuować inne, zhańbione krasnoludy. Przemierzając bezludne tereny w poszukiwaniu śmierci, Throrin stał się pierwszym Zabójcą. Gdy jednak okazało się, że te bestie nie przyczynią się do zmazania hańby, Throrin skierował swoją uwagę na większe i potężniejsze istoty, i tym samym stał się Zabójcą Gigantów. Niestety jednak, śmierć zdawała się umykać.

W poczuciu winy, jako pokutę ustanowił kolejny, przerażający rytuał, dzięki któremu krasnoludy, które nie znalazły śmierci jako Zabójcy Trolli i Gigantów, mogły jeszcze bardziej zmniejszyć swoje szanse na przeżycie następnego dnia. Swie ciało okrutnie poranił i poznaczony bliznami, powędrował jako pierwszy Zabójca Smoków, w poszukiwaniach jeszcze bardziej przerażających stworzeń. Za Throrinem, który zabił okrutną smoczą bestię, ruszyło wielu zhańbionych krasnoludów.

Jak powiada legenda, nieustraszony Throrin przeprowadził swoją z każdym dniem malejącą armię poprzez przeklęte Pustkowia, które przez wiele lat oczyszczał z wszelkich istot Chaosu. Wreszcie, już jako Zabójca Demonów, wraz z pozostałościami swojej armii odnalazł demonicznego księcia - syna Khorne'a, zwącego się Kragen'ome'nanthal'em. Według legendy, tytaniczna bitwa trwała przez trzy dni i trzy noce. Ostatecznie, strasznie poraniony Throrin, resztkami sił zadał demonowi zabójczy cios, tym samym narażając się na wściekłość Khorne'a. Podnosząc w górę swój potężny topór dwuręczny, tym samym rzucając wyzwanie nadciągającym hordom Chaosu. Zabójcę Demonów postawił na nogi sam Grungni. Krasnoludzki bóg nakazał pozostałym Zabójcom Trolli i Gigantów, żeby w imię Throrina Zabójcy opuścili Pustkowia Chaosu, gdyż ich grzechy zostały im odpuszczone. Następnie Grungni i Throrin rzucili się na hordę nadciągających istot Chaosu, siejąc zniszczenie i wybijając wszystkie. Pozostałe krasnoludy powróciły do swoich rodzinnych stron, by do końca życia snuć opowieści i śpiewać o waleczności Grungniego i Throrina Zabójcy...

Throrin przedstawiany jest jako potężny krasnolud, noszący dziwaczną biżuterię, o stojących pionowo, zabarwionych na pomarańczowo włosach i ciele pokrytym licznymi tatuażami.

Symbol:

Głównym symbolem Throrina jest dwuręczny topór obusieczny. Jest to również ulubiona broń zabójców.

Przykazania:

Pierwszym i ostatnim przykazaniem kultu jest, żeby wszyscy krasnoludzcy Zabójcy Trollów, Gigantów, Smoków i Demonów wdawali się w walkę, gdy istnieje szansa na chwalebną śmierć, szczególnie, jeżeli ich przeciwnikiem jest istota znacznie potężniejsza. Tchórzostwo jest największą obrazą Throrina Zabójcy. 

http://warhammer-pbf.phorum.pl/viewtopic.php?t=155 

Kapłani:

He had been a foundling, like all priests of Grimnir must be, with neither clan nor family to comfort him. Most children were given up to the temple by clans of low status or shameful reputation, while others, like he himself, were orphans. His parents were a mystery, his origins ignored. [Road of skulls, p.325]

He uncovered the signature runes for himself and his sibling gods: Grungni, Valaya, and Grimnir. These "signature runes" gave the Ancestor Gods and their followers power over specific elementals.

A gloomy Dwarf, Gazul has jet black hair and beard with streaks of grey, especially at the temples and the corners of his mouth. He is normally shown wearing armour of black iron under a black cloak, and carrying the great runesword Zharrvengryn ("Flaming Vengeance")

https://warhammerfantasy.fandom.com/wiki/Gazul  za Dwarfs Stell & Stone

May Gazul guide you to the Halls of the Ancestors - słowa wypowiedziane nad grobem, przy pogrzebie [Dwarfs p. 213]

Ceremonie pogrzebowe krasnoludów

Dwarfish funerals are intensely private affairs, and are normally attended only by close family. The normally take place in deep catacombs which the Dwarfs have constructed, so that the deceased can be laid to rest in the rock that gave them birth.

According to local tradition in Middenheim, the cult of Morr once asked—very diplomatically—to be permitted to send a representative to observe a Dwarfish funeral in order to make sure that it provided the same protections against the risk of undead as a Morrish funeral. The following day, so the story goes, a sworn statement arrived at the Temple of Morr, signed by every Dwarf in the city and witnessed by thirty of Middenheim's most prominent lawyers. It stated absolutely that Dwarfs' funeral practices posed no threat to the city, necromantic or otherwise. A covering note signed by seventeen leaders of the Dwarf community offered to appoint a Priest of Gazul to visit the Temple of Morr and discuss the matter in detail if the Humans wished. They regretted, however, that it was out of the question for a non-Dwarf to attend a Dwarfish funeral. Sensing that the could precipitate a major diplomatic storm if the showed any sign of doubting the Dwarfs' word, the chief priests of Morr did not pursue the question further. 

Źródło: Apochrypa 2 - chart of darkness

According to ancient lore, the earth gave birth to the Dwarfen race. In death, their bodies are returned to her embrace while the spirit journeys to the Halls of ancestors for all time. The priests of Gazul are held responsible for the special rites to perform before the final journey can begin.

Dwarfs who die of old age sense their stamina and strength fading, and know that their time is fast approaching. A priest of Gazul is thus summoned, and the dying Dwarf gives the priest the possessions that will be accompanied to his tomb. Then, the heirs of the dying Dwarf would assemble to witness the dying Dwarf's bequest - like the reading of a will among humans, except that it takes place before death. Once this task is completed, the Dwarf spends the remainder of the time with friends and family.

When death has come, the priest returns to take the body to the Temple of Gazul, where it lies in state for four days. There, the priest invokes the protection of Gazul over the body to ensure his safe arrival to the halls of the Ancestors. Similar to the rites used by the Priests of Morr, the rites also serves a dual purpose in protecting the body from being used in necromantic purposes. At the end of the four days, the clan's burial vaults is opened and the body is entombed. Once done, the priest of Gazul re-affixes the sealing rune to the vault to prevent any desecration until the next burial. Those Dwarfs that die in battle are given the same rites by an accompanying priest, but are not given the same amount of respect as those that die in the holds. Instead, they are buried honorably on the spot, with only the bodies of Kings, Runesmiths or Elders being returned home for burial.

Źródło: Steel and stone, strona 13.

A dwarf should be buried after death and his corpse interred intact missing limbs are replaced with gold or silver counterparts if possible. If burial proves impossible, each dwarf knows a secret ritual that can be whispered over an artefact precious to the deceased, transferring the dead dwarf ’s soul into it. This item can then be given a proper burial.

Dwarfs believe that when they die, they must await judgement at the subterranean gates of Gazul’s Chamber. Unburied dwarfs are cursed to wait there indefinitely and those whose bodies are severely mutilated are condemned to the dark dungeons below. Gazul weighs each soul according to the wealth it accrued in life, its deeds in battle, and its achievements in times of peace. Worthy souls enter the Halls of the Ancestors, to feast and drink with their kinfolk. At the head of the high table sit the Ancestor Gods (except Grimnir who never returned from his quest) and nearest to them are the kings, runelords, and other esteemed individuals. Humbler dwarfs sit lower down the table or at side tables reserved for their hold, clan, or guild. Dishonourable dwarfs are condemned to serve the tables until they have repaid their debt of shame. 

Outside the hall, the souls of Slayers fi ght in a perpetual battle against hordes of goblins. Fallen Slayers rise to join the merriment in the Hall of Ancestors until they are ready to hurl themselves back into the fray.

Źródło: Book of Grudges (3ed) p. 15

When tombs could not be built nor budies returned to their holds (...) the dwarf would bury them in the earth according to their clans. Barrows of earth would shroud them, dug by the surviving clans as Gazul's priest uttered benedictions and incantations of warding. Every dwarf war caravan carried tombstones and these rune-etched slabs would be placed upon the mounds of earth where the fallen were buried. If the ground proved too hard to dig or the army fought on solid rock or tainted earth then the dead would be burned instead and their ashes brought back in stone pots for later interments. These too were carried by Gazul's priests on sombre-looking black carts. [The Great Betrayal p. 460]

Gazul Bar Baraz; Gazul Gand Baraz - intonacja ku czci Pana Podziemia, błagające go o przeprowadznie do Komnaty Bramy (Chamber of the Gate). The ritual conferred the dwarf's soul into his axe, and when it was buried in the earth, [the Dwarf] would pass from the chamber and be allowed to enter the Halls of the Ancestors proper. Only in times of dire need was such a measure undertaken. Since there was no tomb, no sanctuary for (...) body. [Dwarfs p. 337]

Przykazania

• Nigdy nie ujawniaj sekretów magii runicznej nikomu innemu poza innym kowal run lub starannie dobranym czeladnikiem.

• Nigdy nie pozwól, aby runiczna broń wpadła w ręce wroga krasnoludów nawet, jeżeli oznacza to jej zniszczenie.

• Zawsze badaj każdą pogłoskę o zaginionej broni runicznej i odzyskaj ją, jeżeli to tylko możliwe.

• Nigdy nie pozwól żadnemu nie-krasnoludowi, który w jakikolwiek sposób posiadł wiedzę o magii runicznej, aby przekazał swoją wiedzę. Dotyczy to w szczególności ludzi którzy pozują na „mistrzów run”.

• Nigdy nie pozwól, aby twoja reputacja została skalana przez rzemiosło kiepskiej jakości.

Valaya

Temple warriors of Valaya - Valkyrie Maidens [The Great Betrayal p. 126]

Smednir

Syn Grungniego i Valayi