Pregenerowane snotlingi

Pająk jadowity

Rozumie podstawowe komendy. Po udanym ataku ofiara musi wykonać udany test Wytrzymałości, albo zostaje sparaliżowana na 3K4 rund. 

Zasady specjalne: 

• jest traktowany jako cel mały, trudny do trafienia: modyfikator -20 do trafienia. 

• Jeżeli postać nosi pancerz, pająk - po wykonaniu pierwszego udanego ataku - dostaje się pod pancerz. Jest następnie chroniony przed atakami o wartość pancerza.

• jeżeli atakuje go nieszczęśnik, na którego wszedł, dostaje dodatkowe -10 do trafienia przy użyciu broni dłuższej niż nóż; każdy atak na niego może skończyć się zranieniem siebie samego - w przypadku pudła krytycznego lub porażki w trafieniu większej niż 20 punktów postać trafia sama siebie; 

• w przypadku zadania ran większych, niż wynosi pozostała Żyw pająka, nadmiarowe obrażenia przechodzą na postać;

• jeżeli atakuje ją inna postać stosują się jedynie zasady odnośnie pudłowania i nadmiaru obrażeń wymienione powyżej.

Umiejętności:

• akrobatyka,

• wspinaczka.

Od maleńkiego snotlinga obdarzony talentem inżynieryjnym, Epigobleusz zawsze tworzył rzeczy doniosłe! Posiadane przez snotlinga wiedza i umiejentności nie som wynikiem nauki czy obserwacji, a jego zupełnie indywidualnymi predyspozycjami. Zupełnie jakby od urodzenia znał podstawowe zasady fizyki i inżynierii. Każda nowa rzecz wychodzonca spod jego młotka powstaje instynktownie, Epigobleusz niekiedy sam nie wie co tworzy, a jedynie wie, że bendzie to przydatne.

Odkrył swoje powołanie przez przypadek już za dzieciaka, kiedy to ork próbował pożreć jego rodziców. Epigobleusz nie myślonc wtedy wiele wyimprowizował ze złomu ogromnom pułapkem na szczury, w którom ork dał się podstempem złapać. Co prawda, chwilem później ork otrzonsnoł siem, podniósł bez wienkszego problemu pułapkem i rodziców zjadł, docenił natomiast talent małego snotlinga schwytał go i uwienził. Ork Groktark wykorzystywał wynalazki Epigobleusza do awansowania swojej pozycji: raz ukryto-ostrzem mordujonc rywala, a innym razem sprzedajonc drewniany most zwodzony za przysługem. Każdego dnia samozwańczy inżynier leciał z wywieszonym jenzykiem, byleby coś podsunonć orkowi i samemu nie trafić na talerz. Pomysłami zaskakiwał samego siebie. Czas leciał, a Epigobleusz stawał siem coraz lepszym majstrem. Prowadził nawet własny notesik, w którym spisywał podpatrzone konstrukcje i własne pomysły. Chciał bowiem w przyszłości założyć swój mały warsztacik. 

Skrycie marzył o krainie tylko dla snotlingów, dlatego gdy po raz pierwszy usłyszał o planach Krowulca postanowił mu pomóc. Pokłada w nim ogromne nadzieje, głemboko wierzy, że ucieczka z nim to Jego jedyna szansa na szczenście. Dlatego też od tamtego czasu, w tajemnicy przed orkiem, produkował narzendzia i broń dla reszty buntowników, tak by przygotować ich na planowanom ucieczkem. Z czasem udało im się zgromadzić niezły arsenał. W ramach podzienkowań dostał nawet fajkem od Krowulca. 

Fajka ta stała się Jego nieodłon cznym atrybutem, tak jak szkiełko, które zawsze przy sobie nosił. Owe szkiełko zawsze było owiane dozom tajemniczości, nikt nie wiedział właściwie do czego mu ono było. Jedni mówili, że dzienki niemu rozpalał ognisko w samotne zimne dni, inni natomiast, że nosił je na oku by zwyczajnie wyglądać kul.

Tylko Jego najbliżsi wiedzom, że panicznie boi się mrówek. Na sam ich widok skrenca go w środku i ma ochotem uciec w podskokach. Od czasu, gdy dostał fajkem popala. Uspokaja go to. Nie wyleczyło to jednak Jego fobii. 

Prywatnie Epigobleusz nie jest zbyt towarzyski, w głembi serca czuje siem lepszy od innych mondrych inaczej snotlingów. Lubi, gdy sprawy przybierajom przez niego wcześniej ustalony obrót. Gdy tak się nie dzieje potrafi obrazić siem i pójść sobie w pizdu.