Заключная частка экспазіцыі музея называецца ''Ад прадзедаў спакон вякоў... ''. Яна збіралася вучнямі, бацькамі і настаўнікамі. Тут вы бачыце прадметы сялянскага і гарадскога побыту канца 19 – 20 ст: ткацкія прылады і вырабы, сялянскае адзенне і абутак, вырабы з лазы, прылады працы. Вы можаце пакруціць кола калаўрота, палюбавацца прыгожымі рушнікамі і сурвэткамі, даведацца аб прызначэнні бойкі, праніка, праса і качалак, запаліць старадаўні ліхтар.

А ці ведаеце вы, што гэта за дзіўная прылада? Можа, хто-небудзь здагадаецца? Гэта мышалоўка.

А гэта куфар. Зараз ён амаль выціснуты шафаю, але і сёння ёсць мясціны, дзе куфар, або скрыня, пануе ў хаце. Як пісала Ларыса Геніюш :Шырокі, высокі, акованы куфар, Малёваны вокал, з клямкаю са сталі. Такому б не стыдна і на панскі хутар. Куфар не замкнёны, бо ў нас не кралі.

Сіта, або рэшата, гэта гаспадарчая прылада для адсеву адходаў і ачышчэньня мукі. У славянскай культуры яно сімвалізавала ўрадлівасць і багацце, і такія чалавечыя рысы, як чуласць і сумленне. У гэтым ёсць сувязь і з сусветнай культурай, таму зараз варта прыгадаць прытчу пра сіта: Адзін чалавек запытаў у Сакрата: ''Ведаеш, што сказаў пра цябе твой сябар?''. ''Пачакай, - спыніў яго Сакрат - прасей спачатку тое, што збіраешся сказаць праз тры сіты. Першае, гэта сіта праўды. Ты ўпэўнены ў гэтым? '' ''Не, я толькі чуў гэта,'' - сказаў госць. ''Тады праз другое сіта. Гэта сіта дабрыні. Ты скажаш што-небудзь добрае?''''Не, наадварот, '' - адказаў ён. ''Значыць, - працягваў Сакрат, - ты збіраешся сказаць нешта дрэннае пра майго сябра, але не ўпэўнены ў гэтым? Ну, тады засталося апошняе сіта карысці. Ці мне ўжо так неабходна гэта ведаць?''''Не, у гэтым няма ніякай неабходнасці''. ''Вось бачыш, - сказаў Сакрат, - твае словы не маюць ні праўды, ні дабрыні, ні карысці. А навошта тады казаць?'' І калі вам захочацца нешта расказаць ці зрабіць чалавеку, успомніце пра гэтыя тры сіты.

У заканчэнні нашай выставы прыгадаем словы Уладзіміра Караткевіча: ''У падзеях міналага нашыя карані. А дрэва без каранёў не можа ні існаваць, ні, тым больш, прыносіць пладоў.'' Быць без каранёў, гэта значыць быць безаблічным, не мець будучыні. Наш музей дапамагае зберагчы нашае духоўнае і матэрыяльнае багацце, абудзіць гістарычную памяць, адчуць пад сабой магутныя карані, а значыць цвёрда стаяць на зямлі і ўпэўнена крочыць у будучыню.

Дзякуй за ўвагу!