Winsum - Groningen

27 september 2009

We staan op tijd op, wan het is zondag en dan rijden er niet zo veel bussen. Onze bus vertrekt om 8:15 u, de volgende pas 2 uur later. Aldus zijn we ook de eerste gasten in het hotel die aan het ontbijt zitten, sterker nog, de serveerster heeft nog niet alles klaar staan als we in de eetzaal komen.

Na het ontbijt spoeden we ons naar het busstation, wat toch een half uurtje lopen is.

Uiteindelijk vertrekken we met de bus en zijn we even voor 9:00 u in Winsum. Jack meent het punt te herkennen dat aansluit op het Pieterpad, maar dit schijnt toch niet te kloppen. Daarom duurt het even voordat we op de juiste route zitten.

Het begin van de tocht van vandaag gaat door een gebied waar de sportvelden van Winsum liggen, mooie paden met bruggetjes over water aangelegd in de natuur. Dan wordt het weer wat “opener”, velden en weilanden. Volgens het boekje moeten we op het einde van het pad de verharde weg oversteken en dan over een houten hek klimmen. Het houten hek is echter inmiddels vervangen door een ijzeren eksemplaar.

Maar volgens Tiny gaat dit niet open dus moet er toch geklommen worden, hetgeen met de nodige hilarische taferelen uiteindelijk wel lukt. Zo bevinden we ons nu in een weiland, waar spoedig een volgend hek ons de weg verspert. Jack denkt er het zijne van, we zijn toch niet bezig met een stormbaan, en kijkt naar het sluitwerk van het hek. Dit blijkt toch open te kunnen, dus…………..gaan we lopend ( en lachend) door de poort.

Zo komen we bij een boerderij, en vervolgens via een graspad op een verharde weg. Dit is een drukke weg, die een paar kilometer verder uitkomt bij het Reitdiep.

De route gaat hier voor het water linksaf, maar omdat aan de overzijde het dorpje Garnwerd ligt gaan we over de ophaalbrug om bij huize Hammingh, wat vroeger een veerhuis was, een korte pauze te houden. Het is hier best goed vertoeven in het zonnetje. Nadat we nog even door het pittoreske dorpje gelopen hebben om naar het smalste straatje van Nederland te kijken lopen we terug over de ophaalbrug en vervolgen we onze weg.

We bevinden ons nu op een fietspad, en aangezien het zondag is en goed weer wordt daar veel gebruik van gemaakt.

We komen bij een oude sluis in het Oude Diepje waar vroeger de Hunze - wat een getijdenrivier was - stroomde. Daarna komen we in een groot open landschap met veel vee: koeien, schapen en ook veel paarden. Uiteraard ook veel vogels, zoals onze “vrienden” de reigers. We zijn inmiddels het Reitdiep overgestoken en komen bij een heel oud kerkje dat op een wierde staat. Een wierde is een kunstmatige heuvel die een paar duizend jaar geleden door de mens werden opgeworpen om in het kustgebied te kunnen wonen. In Friesland worden ze terpen genoemd.

Het kerkje van Oostum stamt uit de 13e eeuw en ligt er schilderachtig bij. Frappant zijn de bolle en holle dakpannen, monniken en nonnen genoemd. Hoe zou dat komen?

Iets verder komen we uit op de Dode Laan, een oud pad waarvan de naam naar de functie verwijst. Het is een zogenaamde “doodweg”, een weg die naar het dichtstbijzijnde kerkhof leidt.

Bij Wierumerschouw steken we het Reitdiep weer over. Naast een oud kerkhof op een wierde zijn kinderen in het veld aan het crossen op kleine motorfietsen. Dan bevinden we ons weer in een poldergebied. We zien dat het waterschap hier bezig is met onderhoud aan de oevers van de beken, een graafmachine haalt overtollige begroeiing weg. Als we voorbij de Paddepoel zijn moeten we via een draaibrug over een kanaal. We naderen Groningen.

We komen de stad binnen via een park in de nabijheid van het universiteitscomplex. Na enkele drukke straten komen we weer in een park, het Noorderplantsoen, mooi aangelegd op een plek waar vroeger de stadswallen lagen. Via een brug bereiken we de Noorderhaven.

Hier zien we een mooi schilderachtig tafereeltje. Vlak bij de haven is een schilder bezig met het maken van een stadsgezicht. Jack vraagt of hij een foto mag maken.

De man, enigszins Frans gekleed, vindt het netjes dat hij gevraagd wordt en geeft toestemming.

Wij maken een kort praatje met hem en gaan dan weer verder richting Vismarkt. Hier houden we pauze in een restaurantje waar het eten goed is maar de piano-muziek van een Oosterse dame ons minder bevalt. Daarna lopen we verder over een route die ons al een beetje bekend is. Via het museum-eiland komen we uit bij het station. Dit is het einde van de etappe, wij lopen nog even door zodat we morgenvroeg niet weer terug naar het station hoeven te lopen.

’s Avonds gaan we weer de stad in. We vinden een leuk restaurantje dicht bij het water, het eten is er prima. De muziek ook, meer het betere genre van de jaren 1960 tot 1980. Teruglopend naar het hotel komen we veel studenten op hun fiets tegen. Tsja, het is zondagavond, schijnbaar komen ze nu met bosjes aan met de trein en haasten ze zich naar hun kamertjes. Of naar hun liefjes, want we komen ook veel paartjes tegen. Wat is Groningen toch een mooie, maar ook leuke stad.

Lees verder Groningen - Zuidlaren