Montfort - Sittard

11 september 2010

Vandaag hoeven we geen gebruik te maken van het openbaar vervoer: Ivo brengt ons naar Montfort, en dat scheelt toch wel in reistijd. Om 09:00 u zijn we al bij ons vertrekpunt bij het Rozenhofje.

We lopen de Dijkstraat in, en komen langs een warme bakker. Tsja, dan is de geest zwak en kunnen we niet de verleiding weerstaan om hier iets voor onderweg te kopen. We verlaten de winkel van bakker Cox met 2 gevulde croissants en een kersen- en een appelflap. Als excuus kunnen we aandragen dat er volgens het boekje vandaag niet veel pleisterplaatsen onderweg zijn.

In het dorp komen we - net als vorige week zaterdag in Swalmen - bij een beeld van een meisje. Of is het vrouwtje? Ze draagt een emmer, en naast haar loopt een hond.

Even buiten Montfort komen we langs de ruïne van kasteel Montfort. Het slot werd gebouwd in het jaar 1260. Van het oorspronkelijke slot staat nog maar weinig overeind. Enige tijd geleden werd een toren herbouwd. Naast het slot ligt een grote boerderij. Aan de gevel zien we een oorlogsmonument dat herinnert aan de hevige gevechten die hier werden geleverd op het einde van de tweede wereldoorlog. Bij een brug over een beek gaan we linksaf, we lopen langs de rand van een bos over een onverhard pad. Hier nuttigen we de croissants. Op het einde van het pad gaan we links. Na nog enkele bochten, en ook een oorlogsmonument op een plek waar een geallieerd vliegtuig neerstortte, zien we rechts van ons een klein meertje liggen.

Alhoewel meertje misschien niet de goede benaming is want op zijn dialect zouden we dit “eine grote pool” noemen. Het is het Kranenbroek. We zijn niet de enigen die hier lopen, achter ons loopt een clubje van dames die allen nordic walking stokken bij zich hebben. Hun wandelen gaat uiteraard vergezeld met het vertellen van de laatste nieuwtjes ( of roddels).

Ons pad komt uit op een verharde weg en we bevinden ons weer in de bebouwde kom, te weten in de gemeente Echt. Dit duurt echter niet lang, want zodra we de weg van Echt naar Koningsbosch hebben overgestoken bevinden we ons al weer op een grindpad. We lopen langs een beek die we even later oversteken en lopen naar Slek. Volgens het boekje is hier de enige plek waar we koffie kunnen krijgen en jawel, het klopt, het eethuis heet El Knobo. Na zo’n 10 km gewandeld te hebben zijn we wel toe aan een lekkere warme kop. Binnen zijn al meerdere wandelaars. We maken een praatje met een echtpaar dat uit de buurt van Zwolle komt. Ze zijn vorig jaar oktober begonnen en willen dit weekend de laatste 3 etappes lopen.

Als we het eethuis verlaten heeft Tiny een beetje last van hoofdpijn, als gevolg van een dame die flink gepoeierd een bestelling kwam halen in het eethuis.

Vanuit Slek lopen we langs een bosrand tot we voor een bruggetje linksaf gaan en over een smal paadje langs een beekje onze weg vervolgen. Het paadje komt uit op open grasland waarbij we ook hier langs het beekje blijven lopen en tenslotte uitkomen op een verharde weg bij het buurtschap Heide. We lopen een stukje door Heide, waarna we over een smalle verharde weg richting Ijzerenbosch gaan. Dit gedeelte is ons wel bekend, we hebben hier meerdere keren gefietst.

Vanuit het bos gaat het dan richting Duitse grens. Op de grens wordt het pad onverhard en drassig.

Het heeft de laatste week veel geregend en dat merken we nu. Het stuk waar we ons nu bevinden is minder leuk, maar goed, het hoort erbij. De modderige veldweg brengt ons naar Isenbruch dat we binnen lopen bij een imposant grote woning. Dit kleine Duits dorpje, dat na de oorlog een aantal jaren bij Nederland hoorde, laten we al weer gauw achter ons. Over weer een modderig pad gaan we weer terug richting grens, die we echter nog niet oversteken.

Het blijft een beetje ploeteren, totdat we bij Millen op een asfaltweg komen. In Millen volgen we de hoofdstraat door het langgerekte dorp.

Vervolgens gaan we weer richting de grens, maar bij het kasteel dat hier ligt komen we niet. Voor het bruggetje volgen we een pad naar links langs de Roode Beek. Deze beek ligt hier op de grens. Uiteindelijk gaan we via een andere brug over de beek en komen we bij de Schwienswei. Het pad voert ons naar de Baandert.

Van hieruit volgen we een voetpad langs de Geleenbeek, waar Tiny de eenden voert, en komen we in het centrum van Sittard. We steken de Odasingel over en lopen even later door de Begijnenhofstraat en Limbrichterstraat naar de markt.

Het was een mooie zonnige dag, en het moet gezegd worden: er stonden uitzonderlijk veel bankjes langs de route. De route die jammer genoeg niet meer langs kasteel Limbricht voert want we misten toch wel enige bezienswaardigheden. Maar ja, de overheid stelt prioriteiten, en dan moet de wandelaar het afleggen tegen het gemotoriseerd verkeer. Op zich is daar niets mis mee, ware het niet dat er miljoenen worden uitgegeven aan doorgangen voor dieren zoals ecoducten en tunnels voor vee, en er geen geld is voor een voetgangers- of fietstunnel tussen Nieuwstadt en het Limbrichterbos. Toch wel bedenkelijk ( en jammer).

Lees verder Sittard - Strabeek