Venlo - Swalmen

21 augustus 2010

Nauwelijks teruggekeerd van een korte vakantie op het waddeneiland Schiermonnikoog gaan we vandaag weer verder met het Pieterpad. Om 10:30 u vertrekken we bij het station in Venlo. Het eerste gedeelte loopt in de nabijheid van het spoor, en is niet zo bijster aantrekkelijk. Nadat we het spoor overgestoken hebben komen we in een iets chiquere wijk, grote huizen en bungalows bij een helling. De weg loopt enigszins bergop en we komen boven op een helling. We passeren de Jammerdaalsche Heide, een gebied waar vroeger veel klei gewonnen werd voor de Tegelse dakpannenbakkerijen. Helaas loopt ons pad niet door de heide. Wij slaan een bosweg in. Het pad wordt een holle weg. Op het einde hiervan gaan we vlak voor een stenen viaductje links omhoog.

Het viaductje werd vroeger gebruikt voor de kleispoorlijnen, er reden treintjes met kiepwagentjes tussen de kleigroeven en de fabrieken in Tegelen, de zogenaamde “kleitremmekes”. We verlaten het bos en komen langs een klimparadijs dat is aangelegd tussen de bomen. In Tegelen aangekomen lopen we eerst door een industriegebied, waar uiteraard een grote Steen- en Pannenfabriek ligt.

We passeren een "kleitremmeke", het wagentje is mooi aangekleed met bloemen. Als we langs een fitnesscentrum komen zien we een bord buiten staan dat uitnodigt voor een kop koffie. We nemen hier een korte pauze. Ze hebben er lekkere koffie! Goed, na een half uurtje gaan we verder. De route loopt door een woonwijk. Aan de rand van de wijk nemen we een pad dat naar een bos leidt.

Op het einde van dit pad slaan we linksaf en lopen we door tot aan de Duitse grens waar we rechtsaf gaan. Links van ons, aan de Duitse kant dus, ligt een heidegebied. Ons pad loopt dus op de grens. Nadat we een café gepasseerd hebben ( dat gesloten is) wordt het pad iets heuvelachtiger. Rechts van ons zien we dat de rand steeds steiler wordt en ook hoger.

Wij blijven op de rand van het hoogterras lopen en wandelen in Duitsland, rechts ligt Nederland. Als we voorbij een schuilhut zijn gaat het pad langzaam omlaag. Via een zandweg komen we dan aan de rand van het bos. Het wordt nu een beetje saai, over een breed pad gaat het verder tot we bij grensovergang de Witte Stein aankomen. Hier liggen twee grenscafé’s. Wij besluiten om hier ook een korte pauze in te lassen en genieten van koffie met bienestich! Als we weer verder gaan loopt het pad in eerste instantie weer over de grens tussen het Duitse bos en de Nederlandse akkers waar bloemkool en prei op het veld staan. Even later bevinden we ons weer in het bos. Zo blijft het doorgaan totdat we definitief de Nederlandse grens passeren bij een oude verroeste slagboom. Hier valt ons op dat het onderhoud aan de paden in Duitsland toch beter verzorgd is. We steken een verharde weg over en via een laan en een bospad komen we bij het riviertje de Swalm.

Het snelstromende riviertje kronkelt door het landschap. Dit is ongetwijfeld het mooiste gedeelte van de route van vandaag. Over smalle paadjes volgen we het riviertje en komen we in Swalmen, waar op het marktplein voor de kerk de tocht van vandaag eindigt.

Lees verder Swalmen - Montfort