Tolplein Westerscheldetunnel   -  's Gravenpolder

22 september 2011

We hebben deze week nog vakantie, dus zijn we gisteren wederom via Antwerpen naar Zeeland gereden. Maar nu bevinden we ons op Zuid-Beveland. We overnachten in het stadje Goes. En dat blijkt een goed keuze: oude binnenstad met haventje, veel winkeltjes en restaurants.

Als we met de bus bij het Tolplein van de Westerscheldetunnel aankomen moeten we eerst via de brug de autosnelweg oversteken. Aan de andere kant zien we de plaquette die als monument hier hangt: een paar tunnelboortanden en kiezen van een mammoet die hier duizenden jaren geleden geleefd heeft. De tocht begint bij een fietspad, we gaan richting ’s Heerenhoek. We komen niet echt in dit dorp, vlak voor het plaatsnaambord gaan we rechts langs een sloot, een klein natuurgebied.

Het graspad langs de sloot komt uit op een verharde weg waar we rechts gaan. Ruim 1 km verder dan links de Meerkotse Dijk op. 

Hier treffen we een paar pony’s die vrij rondlopen, een leuk tafereeltje. De dijk maakt een bocht en draait naar de Polder het Vlaandertje. Het landschap is als een “lappendeken”, allemaal polders die door dijken van elkaar gescheiden zijn.

Bij de Nieuwe Kamerpolder gaan we links langs een beek en even later over een brugje waar we bij een bankje pauzeren. Terwijl we iets eten zien we in de verte dat het oogsttijd is, een grote trekker met een grote oogstwagen. En daar zwermen honderden meeuwen omheen. Er worden hier vele gewassen verbouwd zoals poot-aardappels, suikerbieten, uien, mais enz.

Na een kwartiertje gaan we verder rechtsaf een dijk op en komen op een bijzonder pad. Aan beide zijden van het pad staan bomen, de ene iets ouder dan de andere.

Voor elke boom staat een paaltje met een opschrift. Als we deze lezen begrijpen dat dit een pad is ter herinnering aan ( voornamelijk) overleden jongeren. Jonge mensen, sommigen slechts enkele dagen oud, anderen al 17 of 18 jaar en overleden aan een waarschijnlijk ongeneeslijke ziekte. Indrukwekkend, het pad is zo’n 300 à 400 mtr lang; en er staan veel paaltjes….

We komen bij Schouwersweel, een klein meertje, waar we naar rechts gaan en meteen daarna naar links weer langs een sloot. Dit is een drassig gebied, en een groot broedgebied van veel watervogels. In het voorjaar is dit stuk afgesloten voor wandelaars. We houden onze voeten gelukkig droog. Een paar honderd meter verder moeten we over een overstapje en bevinden we ons in een wei waar een paard staat te grazen. Aanvankelijk schijnt het dier zich niet te storen aan onze aanwezigheid, maar plotsklaps komt hij toch naar ons toe. Het is een flinke knol. Eerst loopt hij langzaam achter ons aan, maar dan komt hij toch steeds dichter naar ons toe. Wij hebben het er niet zo op, en besluiten uit elkaar te gaan. Tiny loopt terug naar het overstapje, en Jack dwaalt een beetje van links naar rechts. Dan loopt hij toch door naar het hek. Het paard volgt hem eerst stapvoets op een meter afstand. Dan holt het dier opeens door naar het hek. Jack besluit om het toch maar te riskeren en loopt door naar het hek. Het paard bekijkt de zaak maar doet verder niets, Jack kan de wei verlaten. Tiny bevindt zich echter nog aan de andere kant. Met de GSM neemt Jack contact met haar op, en Tiny antwoordt dat ze het langs de sloot gaat proberen. Al klauterend komt ze stapje voor stapje langs de wei richting weg.

Maar het paard heeft haar gezien en volgt haar in de wei. Een hylarisch tafereel. Uiteindelijk komt alles goed en lopen we door naar het dorpje Nisse. 

Een leuk dorpje met een fraai dorpsplein waar we pauzeren bij bakkerij Theetuin Jikkemiene. Hier eten we een lekkere wafel met warme kersen en slagroom. Bij Jikkemiene word je bediend door geestelijk gehandicapten. Vriendelijke mensen die allemaal een eigen taak in de zaak hebben.

Vanuit Nisse komen we bij heggenreservaten, een oeroud gebied waar de meidoornheggen oorspronkelijk gebruikt werden om vee binnen een bepaald gebied te houden. Nu staan er tussen de heggen ook veel bessenstruiken, zoals bramen en rode en zwarte bessen. Een lekkernij voor de vogels. We komen op de Koedijk en gaan richting de Zwaaksche Weel. We komen in een gebied waar veel fruitbomen staan: de appelbomen zijn overvol. De Zwaaksche Weel is een kleine kreek waar uiteraard veel watervogels huizen. Een rustig gebied. Van hier uit komen we via een kronkelend schelpenpad in ’s Gravenpolder. 

Hier willen we de molen “de Korenhalm” bezoeken, maar helaas, het gebouw wordt gerestaureerd.

Meer foto's:

Lees verder   's Gravenpolder - Krabbendijke