Eede - Braakman ( Biervliet)

14 september 2011

’s Morgens zijn we de eersten bij het ontbijt. Het belooft een lange wandeldag te worden, er staan ruim 32 km op het programma. Deze keuze hebben we gemaakt omdat de tocht voornamelijk door België loopt. En aangezien we toch aangewezen zijn op het openbaar vervoer hebben we besloten om door te lopen totdat we weer op Nederlandse bodem zijn en dan tot aan de eerste bushalte.

Het is tegen 10:00 u als we in Eede weer bij grenspaal 348 zijn.

Overigens kwam in 1945 de toenmalige koningin Wilhelmina weer terug in Nederland op deze plek.

We lopen het grenspad in. Dit pad loopt schuin naar het Leopoldkanaal. Hier aangekomen volgen we het kanaal aan de linkerzijde over een betonweg. Ruim 2 km verder zien we een baileybrug over het kanaal. Deze baileybrug ( genaamd Lievebrug) is in de 2e wereldoorlog door de Canadezen over het kanaal gelegd om deze snel te kunnen oversteken.

We steken de brug over en rusten even. Daarna gaat het verder over een graspad. Dit loopt niet zo lekker, het hoge gras remt toch enigszins. We passeren het plaatsje Sint-Laureins aan onze rechterhand. Een half uur later komen we bij café Fred, maar helaas, het café is gesloten. Fred zal wel niet thuis zijn. En een kop koffie kan er nu wel in. Bij het café steken we het kanaal weer over en lopen dan naar de Haantjesgatpolder over een asfaltweg. We komen in een gebied waar veel kreken liggen. Deze zijn ontstaan uit oude turfgroeven uit de late middeleeuwen.

Helaas is de route van het Grenslandpad hier gewijzigd, zodat we niet in de Meikenshoekpolder komen. Jammer, wij lopen al weer gauw richting Leopoldkanaal. Voordat we hier aankomen zien we veel vissers aan de Mazurekreek zitten. ’t Is wel een echt tijdverdrijf hier. Via de Zonnebrug gaan we weer het kanaal over, waarna we even pauzeren. Nu volgt een lang stuk langs het kanaal. We vinden het jammer dat de route gewijzigd is, want nu is het toch veelal recht toe recht aan, fantasieloos.

Gelukkig is op het laatste stuk van dit deel het gras niet zo hoog. Na zo’n 5 km gaan we schuin naar rechts een dijk op. Deze komt uit op een verharde weg die we naar links volgen .

We passeren enkele mooie huizen met grote percelen en komen langs de “Boomloze Put”. Dit is een waterplas die in het verleden is ontstaan door een dijkdoorbraak. De waterplas schijnt nu zo’n 8 mtr diep te zijn. Na zo’n doorbraak werd de dijk hersteld door er een nieuw stuk in een boog omheen te leggen. Helaas kunnen we de plas niet zien, uit veiligheid heeft men er een groot hek om heen gezet.

We gaan op de volgende kruising naar links en komen weer bij het kanaal, dat we uiteraard weer naar rechts moeten volgen.

Tot aan de Stenenschuurbrug die we moeten oversteken. Hebben we toch enige variatie ;-)

We volgen nu weer het kanaal aan de linkerzijde. De begroeiing is hier wel hoog. Tot we bij de Kerkenhofstede komen, een boerderij aan onze linkerkant. Hier komen we op een betonweg. Deze weg maakt 2 km verder een bocht naar links. We volgen de weg en komen in Isabellahaven. Onderweg hebben we grenspaal 323 nog gezien. We zijn dus weer in Nederland. In het plaatsje steken we een weg over en blijven het kanaal volgen. Het gebied waar we ons nu bevinden is wel mooier.

We steken het kanaal over en komen in een begroeid gebied, een bos. We volgen het pad door het bos, steken het kanaal weer over en komen tenslotte op een verharde weg uit die ons naar de Braakman leidt. De Braakman is een grote kreek.

Bij de grote weg aan de Braakman gaan wij linksaf naar Biervliet, wat nog ruim 2 km lopen is. Het is een drukke weg en dan schijnt het alsof 2 km een heel eind is. In Biervliet nemen we de bus naar Oostburg en van daaruit de bus naar Sluis.

Het was een lange dag, om 21:30 u liggen we al in bed.

Lees verder Braakman (Biervliet) - Terneuzen