Stramproy - Thorn

30 mei 2012

Na de leuke wandeling van vorige week zijn we met Sten - de jongste telg van de familie - gaan fietsen in de Maasvallei. Lekker langs het water, met het veer de Maas oversteken en natuurlijk op zijn tijd rust nemen. Vandaag gaan we het laatste stuk van ’t Grenslandpad lopen. We parkeren de auto op dezelfde plek als een week geleden in Stramproy en starten mooi op tijd met onze wandeling. We verlaten het dorp via een mooie wijk en lopen dan in het buitengebied. Bij grenspaal 155 komen we weer in België. We bevinden ons in open veld, tussen akkers en weilanden. Het is een agrarische omgeving, want iets later komen we in het gehucht Opwinkel dat voornamelijk uit enkele boerderijen bestaat, getuige ook de namen van enkele hoeves: Foshof en Stevenshof. Bij een kruising zien we een klein kapelletje, dat blijkt te zijn opgedragen aan de Hl. Hubertus.

De deur is op slot, maar Tiny kijkt toch even door een raampje om te controleren of haar Naamsheilige aanwezig is. Even later lopen we Molenbeersel binnen. Een echtpaar komt ons tegemoet, en het blijkt dat zei ook het Grenslandpad lopen. Maar zoals wij concluderen doen zij het een beetje ongeorganiseerd, dan hier en dan daar een etappe. Langs de weg van Kinrooi naar Molenbeersel zien we een “frituur” die er netjes uitziet en besluiten hier iets te gaan eten. Dit blijkt een goede keuze te zijn want als we een stokbrood gezond bestellen zijn we toch wel enigszins verbaasd over wat we voorgeschoteld krijgen, in positieve zin! En het is heerlijk vers. Frituur Mullerhof.

Met een goed gevoel gaan we verder, al zegt Tiny dat ze toch wel even tijd nodig heeft om op gang te komen. Als we de drukke weg verlaten komen we in een chique buitenwijk. Van hier uit komen we op een zandweg langs een beek. Gelukkig zijn er hier niet zo veel muggen. De beek maakt een flauwe bocht naar rechts, waarna we langs een visvijver in een klein natuurgebied komen. Na een bruggetje komen we uit op een asfaltweg waar we linksaf gaan. We passeren weer enkele boerderijen en komen weer bij een kapelletje dat wél open is. Het ligt tegenover een verlaten boerderij. Uiteraard gaan we even naar binnen en zien dat het is opgedragen aan Onze Lieve Vrouw der Zeven Smarten.

Iets verder staat aan de overzijde een verlaten wegkruis uit 1828 onder een boom. Onder het voeteneinde van het corpus bevindt zich een muntgleuf. Maar die heeft geen functie meer want aan de achterzijde is het zaakje beschadigd. Volgens ons boekje was dit een offer voor de koorts, om gelovigen te vrijwaren van ziekte.

We komen hier bij grenspaal 140 weer op Nederlands grondgebied. Als we een haakse bocht naar links nemen komen we weer bij de grens. Maar hier gaan we weer naar rechts en lopen we richting Neeritter. Hier aangekomen zien we dat we op bekend terrein zijn, immers hier hebben we meerdere keren aan een wandeltocht deelgenomen. Neeritter ligt pal aan de grens, en dus bevinden we ons al weer gauw in België, het gaat wel rap vandaag. Aan onze rechterhand passeren we kasteel Borgitter, dat in de periode vóór het vaststellen van de grens in 1843 een tijdje bij Nederland hoorde.

Het is benauwd, drukkend warm en we pauzeren even bij een picknickbank. Dat hebben de Belgen hier goed geregeld, aan hun zijde staan veel banken vandaag. Dan maken we ons op voor het laatste stukje. Kort nadat we een drukke verkeersweg hebben overgestoken gaan we linksaf een bospad in en komen we in het natuurgebied ’t Vijverbroek. Er bestaat een sage over dit gebied dat hier vroeger een stad geheten Vijveren lag. Deze stad verzonk echter op een zekere nacht in het water van de Maas die destijds hier breed kronkelde. Later zou er een kerkklok gevonden zijn, die per ossenkar naar Stramproy werd vervoerd. Enfin, we laten het verhaal maar voor wat het is en betreden het gebied via een klaphekje. Volgens een informatiepaneel zitten er sinds een paar dagen weer Gallowayrunderen in het gebied, dus zijn we wel alert. Stel je voor, ze zien ons, en zijn ook nog dol op de kleur rood………..

Als we de bospassage verlaten lopen we rechts van een veld waar men het hooi aan het draaien is. Niet leuk voor Jack, die toch al weer last heeft van de pollen. Op het einde van dit veld zien we links in de verte de runderen. Gelukkig, die gaan ons niet belagen. Via een vlonderpad verlaten we het natuurgebied en komen we op de dijk bij Thorn.

In de verte zien we de imposante toren van de abdijkerk. We kruisen hier weer het pelgrimspad. In Thorn aangekomen gaan we rechts over een brug, voor Tiny bekend terrein van de Kennedymars. Daarna volgen we de beek en gaan we links omhoog via de kloosterberg. Onder de stadspoort door waarna we even later om precies 15:00 uur voor de abdijkerk staan. Hier eindigt het Grenslandpad.

Ter afsluiting drinken we wat op een terras, waarna we de bus terug naar Stramproy nemen. Het worden uiteindelijk wel 3 bussen, want we moeten 2 keer overstappen!

Lees verder Nawoord