Nawoord

Toen we aan het Grenslandpad begonnen wisten we eigenlijk niet wat ons te wachten stond. Wél wisten we dat het een “gehannes” zou worden met het openbaar vervoer. En dat bleek ook wel. Omdat er weinig busverbindingen zijn tussen de Belgische en Nederlandse dorpen waren de etappes die gedeeltelijk - of voornamelijk - door Belgisch grondgebied lopen vrij lang. Soms wel meer dan 30 kilometer. Maar ook op Nederlands grondgebied waren de aansluitingen van het openbaar vervoer vaak verre van ideaal. Meerdere keren moesten we extra kilometers lopen om bij een bushalte te komen.

Verder is het jammer dat het boekje geen vaste etappes benoemt, dit in tegenstelling tot het Pieterpad. Voor de wandelaar betekent dit dat hij zelf zijn etappes moet bepalen en tevens eventuele overnachtingen moet uitzoeken. Het is dus meer puzzelen.

Maar, uiteraard hebben we ook positieve ervaringen! Zoals de hoeveelheid aan natuur die dit pad de wandelaar voorschotelt. De landgoederen, heidevelden met vennen, bossen, we hebben er van genoten. En ook de abdijen waren zeker een bezoek waard.

Evenals de begeleidende “sterke” verhalen die in het boekje staan over gebeurtenissen die her en der hebben plaatsgevonden waren voor ons een openbaring; zoals het smokkelen van boter, zout en sterke drank. Zelfs schietpartijen, waarbij menige smokkelaar helaas het leven liet.

Zie de kogelgaten in grenspaal 205 op bovenstaande foto! Deze wetenswaardigheden en toelichtingen maken het wandelen van de route leuk en interessant.

Al met al vonden wij het Grenslandpad zeker de moeite waard!

Einighausen, juni 2012

Tiny en Jack van de Berg