Neo-Gothic หรือ Gothic Revival เป็นการฟื้นฟูศิลปะแบบกอธิก ในด้านสถาปัตยกรรมเริ่มเกิดขึ้นในช่วงปี 1740 ที่อังกฤษ แล้วมาได้รับความนิยมอย่างมากในศตวรรษที่ 19 โดยในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 เกิดศิลปะแบบ Neoclassic ที่มีอิทธิพลของศิลปะโบราณแบบโรมัน หรือมีรูปแบบบาโรกอยู่ด้วยแต่ลดทอนความซับซ้อนลงไป คือ นีโอกอธิกนั้นไม่ได้ดำเนินตามแนวทางของนีโอคลาสสิก แต่ได้นำรูปแบบของกอธิกแบบดั่งเดิมมาใช้จึงเรียกได้ว่าเป็น การฟื้นฟูกอธิก อย่างเช่นในการตกแต่ง ยอดของอาคาร หน้าต่างกระจกทรงสูง ลวดลายปูนปั้นรูปต่าง ๆ หรือ กันสาดที่หน้าต่างเพื่อกันน้ำฝน

ศิลปะแบบกอธิกได้ขยายตัวอย่างรวดเร็วไปทั่วยุโรป อัฟริกาใต้ และได้ข้ามทวีปไปยังออสเตรเลีย รวมทั้งอเมริกา ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ยังได้เห็นรูปแบบกอธิกในงานบ้านไม้ (Carpenter Gothic) อย่างแพร่หลาย ในช่วงปี 1930s เกิดรูปแบบสถาปัตยกรรมแบบ วิคตอเรียล ที่พัฒนาต่อจากแบบกอธิก ซึ่งเป็นสมัยของพระราชินีวิคตอเรียแห่งอังกฤษ จนในช่วงปี ค.ศ. 1837-1914 เกิดชุมชนแบบวิคตอเรียล (Victorian Society) บ้านของประชาชนทั่วไปจะถูกสร้างในแบบวิคตอเรียลทั้งเมือง