สถาปัตยกรรมนิโอคลาสสิค (Neo-classical architecture) เริ่มในช่วงกลางของศตวรรษที่ 18 ในปี ค.ศ. 1750s โดยยังยึดหลักสำคัญในแบบกรีกโรมัน และรูปแบบของอิตาเลียน ได้แก่ รูปแบบของ Virtuvian และ Palladio ใช้รูปแบบ Late Baroque แต่ต่อต้านรูปแบบ Rococo นีโอคลาสสิคจึงเป็นศิลปะร่วมสมัยสำหรับในยุด Classical Art

จุดที่เห้นได้ชัดคือการนำรูปแบบ โพพิเลียอา ของกรีกมาใช้ โดยด้านหน้าของอาคารจะมีเสาเรียงหน้ากระดานและมีจั่วสามเหลี่ยมอยู่ด้านบน (pedimented) ดั้งในภาพด้านล่าง ถ้าดูในยูทูบจะเห็นว่าเสาด้านหน้าอาคารนั้นต้นใหญ่มากแสดงถึงความต้องการในการสืบทอดศิลปะแบบกรีก ประตูหน้าต่างจะเป็นรูปสี่เหลี่ยมไม่นิยมทำประตูแบบโค้ง นิโอคลาสสิคมีการตกแต่งภายในที่หรูหราในแบบบาโรก เน้นการเคลื่อบวัสดุโลหะด้วยทองคำ ในช่วงนี้ตรงกับยุคพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 และพระนางมาลี อังโตเนต รูปแบบการตกแต่งแบบฝรั่งเศสจึงโดดเด่นในยุคนี้ และยังใช้เฟอร์นิเจอร์ในแบบโรมันที่ถูกใช้จนกลายเป็น Louis style มาจนถึงปัจจุบัน

มีการวางแผนผังเมืองด้วย grid system คือการตีตารางเพื่อกำหนดพิ้นที่ก่อสร้างเป็นการวางผังเมืองเพื่อสร้างสาธารณูประโภคต่าง ๆ มีถนนขนาดกว้างหรือ boulevards และกำหนดจุดตัดของถนนให้เหมาะสม เน้นการสร้างอาคารแบบสาธารณะมากกว่าอาคารส่วนตัว หลักการนี้ถูกนำไปใช้ในการวางผังเมืองของ Washington D.C. ในอเมริกา และ Adolf Hitler ได้ใช้การวางแผนผังนี้ในการสร้างเมืองใหม่ที่กรุงเบอร์ลิน

พระที่นั่งอนันตสมาคมของไทยเรา เป็นรูปแบบของนีโอคลาสสิคและนีโอเรอเนสซองก์ สร้างในปี พ.ศ. 2458 ถึงวันนี้เป็นเวลา 104 ปี นิโอคลาสสิคจึงมีความร่วมสมัยจากการที่ทั่วโลกได้นำรูปแบบไปใช้