Mecklenburgische Seeen und Platte 2009

Ons doel was dit jaar verkend door Karin en Willem en had van hun een aantal sterren gekregen. Die Mecklenburgische Seeen und Platte is een enorm gebied van in de ijstijd gevormde meren in het voormalige Oost-Duitsland ten Noorden van Berlijn. De meren zijn natuurlijk of door de mens aan elkaar verbonden tot water wegen. Vele van deze waterwegen met sluisjes verbonden zijn inmiddels niet meer in gebruik en alleen voor kanovaarders toegangkelijk.

Het gebied lijkt betreft de begroeing een beetje op de Weerribben, ten Noord Oosten van Kalenberg waar je door het bos kan varen. Alleen de meren zijn meestal omgeven door een drie tot vijf meter hoge beboste zandoevers. In het gebied loopt een spoorlijn die bruikbaar is voor ons vervoer, de Duitse Bundes Bahn en de voormalige Oost Duitse Bahn hebben een verbinding tussen Furstenberg en Malchow. Wij reden met de auto naar het station van Furstenberg. Het plan was om ongeveer vijf dagen te gaan varen met 4 overnachtingen, officieel is wild kamperen niet meer toegestaan, maar buiten het seizoen is dat toch prima gelukt. Als het seizoen begint, met Hemelvaart-Pinksteren is het een stuk minder gemakkelijk.

De motorbootvaarders gaan veelal ´s avonds voor anker liggen op de plaatsen waar kanovaarders overdag mogen aanlanden als rustplaats. De bagage werd voor het station gezet en met een local werd een discussie opgezet over Malchow met een "a"of een "e". Het bleek dat in de automaat een kaartje te koop was naar het "verkeerde" Melchow. In de trein zou dat goed te regelen zijn. Onze auto stalden we op een nabij gelegen camping wat ook ons eindpunt van de tocht zou moeten worden. 2 euro per nacht en voor het uitstappen van de kano 0,50 eurocent per persoon zou kosten.

In de trein, een soort intercity, hebben we eerst even "zwart" gereisd, een kaartjes automaat of conducteur waren niet te vinden. Gelukkig konden we na 10 minuten er weer uit. Op het station van Neustrelitz staat onze bagage op de volgende trein te wachten, terwijl wij een patatje aan het eten waren. De kaartjes kochten we in een kantoortje waar ze keurig gemaakt werden alsof het gereserveerde kaartjes voor de ICE waren. In de trein van de Oost Duitse Bahn, was het een belevenis, een klein dieseltreinstel, 50 personen, met bestuurder en conducteur. De bestuurder toetert bij elke overgang, de conducteur zorgt voor kaart controle van de kaartjes en voor koffie. Wat mag het zijn, met suiker, op de foto staat ze onze koffie klaar te maken en het wordt geroerd en vriendelijk gebracht voor 0,50 euro cent ! Van het station gaan we met al onze spullen, ongeveer 1,5 km , wandelend naar het water. Na het opbouwen hebben we 2 uurtjes gevaren en we waren om 4:00 uur vertrokken in Wageningen en rond 18:00 uur maakten we ons eerste bivak.

Op de weide waren de hele avond reeën, de volgende ochtend keek een groep van 5 naar mij terwijl ik mijn ochtend rituelen deed. Deze dag kwam de oversteek van de Müritz aan bod, de historisch plaats Waren lieten we expres links liggen, het werd daar wat druk, een tiental comfortkruisertjes voeren naast een vijftal rondvaartboten in de kleine baai rond. We voeren met een `gegist bestek`, dat bleek wel, de wind en de wens om ergens aan te komen bracht ons ruim 3 km. zuidelijker waar geen doorvaart naar het binnenland was. Het meer is zo groot dat de overzijde, door de aardkromming, niet te zien is. We vonden een mooi plekje bij een recreatie gebiedje. Op de heen en terugweg, in de autobahn, regende het , de rest van de week viel er geen druppel. De tweede nacht stond er om vijf uur ´s ochtends een dun laagje rijp op de tent, voor ons ideale tempraturen om de varen

In Grazow en Mirow is wel het hart van het toeristische kano gebeuren, veel Kanostations, waar veel huurkano´s liggen en overnachtingsmogelijkheden voor groepen zijn. Maar het gebied is groot genoeg om rustig in de natuur te kunen varen. We deden boodschappen vanaf Liebes/Insel van het Slot te Mirow, tin de plaatselijke Lidle. In de dorpen is geen auto van voor de `Wende` te vinden, wel zijn er gedenktekens en Russische kerkhoven nadrukkelijk aanwezig. Winkels modern, maar ook veel oude kleine zaakjes en leegstand. Ook de oude huurkazernes zijn nog steeds aanwezig en bewoond. Op de rustige verbindingswatertjes die vaak alleen voor kano´s groot genoeg waren, zo op de Drosedower Beek, een specht begeleide ons op de oever, alsof we er niet waren.

Op onze volgende overnachtingsplaats in een bos kwam Bart tijdens zijn avondwandeling een ree tegen, ´s avonds werden we in de slaap gestoord door het kloppen van een specht. Verder was het echt doodstil. Het badwater was koud, vooral bij het uitspoelen van de shampo uit je haar ! Naast de schoolreisjesgroepen in C-10´s of C-2´s kwamen we ook een enkele `normale` kanovaarder tegen. Ik denk dat we maar 6 of 8 kanovaarders gezien hebben die aan het `Wasserwandern` waren. De sluisjes worden bedient door vriendelijke wachters, geinteresseerd in de golfhoogtes van het afgelegde traject, wat voor ons niets voorstelt is voor een open Canadees toch anders.

Van de Rastsee tot de Laubsee was het motorboot vrij en erg mooi, de rest van de route was het al wat drukker, in het seizoen zal het gebied zo druk zijn als tussen Zwartsluis en Beulakker in het weekend. De laatse dag een kort stukje tot Furstenberg. ongeveer 7km.. Op de camping vlot de spullen in de auto en weg. Terug, zowel op de heenweg als op de terugweg was de drukte op de andere weghelft.