The Pride Of The Fleet

 

'Ga je daar varen ?"

 

'Eh, ja.' 'in een kano?'

'Die kano huur je die daar?'

'Nee in mijn eigen boot, die ik mee neem'

'boven op de auto ?'

'Nee, in de auto.'

Dan moet je enorm veel gaan uitleggen met wat voor kano je op reis gaat en wat nu het mooie daar van is.

 

Waarom een vouwboot ?

Je bent op een gegeven moment op een leeftijd gekomen dat jongensdromen niet meer verwezenlijkt zullen worden. Verre reizen, een eigen zaak, of wat dan ook. In de plaats daarvan de werkelijkheid, echtgenote, kinderen, hypotheken, pensioenen, zekerheid en de verre toekomst. Geen grote risico's, geen valpartijen of mislukkingen. Een levensstijl waar je de waarde van pas begrijpt als je terug kijkt. Maar als je dan nog gezegend bent met een stroom van ideeën dan kan je het je wel permitteren er een paar kwijt raken , zonder dat het je pijn doet. Van die paar die er dan overblijven werk je er een uit en die probeer je dan zorgzaam in te passen in je normale leven in. Een van deze ideeën was ook de aanschaf van een vouwboot. Het is meteen de verwezenlijking van vrij kunnen zijn, onafhankelijk van de auto. Als het moet kan je met openbaar vervoer naar je doel en ben je niet gebonden aan je auto. Het is namelijk raar als je met een auto ergens heen gaat en je gaat varen is het toch of je met een onzichtbaar draadje aan je auto vast blijft zitten. Een keer met de trein en dan varen hoe het komt is een veel beter gevoel weg met dat draadje, autosleutels en papieren.

Al je spullen in de boot, weg en pas stoppen als het uit komt. kamperen in het 'wild', op een plekje waar het nog kan, je potje koken en tegen de schemer je tentje opzetten. 'sAvonds genieten van de regen op je tent, een ontbijt in de ochtend nevel. In werkelijkheid is het natuurlijk wat minder mooi, maar het ligt er natuurlijk aan welke kant je uit wilt kijken. Hierna een paar verhalen die het bovenstaande proberen te illustreren.

 

 

            BEREN !

We hadden besloten de auto thuis te laten en met de trein te reizen.

Het doel was al een tijdje bekend, starten met de Ederstausee en dan stroomaf de Eder, de Fulda en de Weser zolang als we tijd hadden.

Waarom de Ederstausee? Was het niet hier dat in de oorlog die beroemde op het waterketsende bom afgeworpen werd om de stuwdam te vernielen ? Een film hierover spookte in mijn gedachten. Tevens had ik ergens gelezen dat dit 27 km. lange stuwmeer als een fjord prachtig tussen de bergen ligt en als laatste ligt er was hier een DKV-Camping.

Route bepalen over het internet gaat al heel goed, zelfs de kaartjes bestellen en plaatsen reserveren, alleen het ophalen moest nog in Arnhem gebeuren.

Op maandagmorgen bracht Greet ons om acht uur naar het station in Arnhem en stapten we in de Eurocity-trein de Erasmus. We lieten de gereserveerde plaatsen voor wat ze waren, want aan het begin van 'onze' , wagon was ruim plaats voor ons en onze bagage. Na twee uur arriveerden we in Düsseldorf en stapten over in een trein naar Hagen. In Hagen zouden we een uurtje hebben om over te stappen, voordat we richting Brillon Wald zouden reizen. Het zou anders lopen.

Op het perron liep reeds een beambte die iedereen vertelde dat er een goederentrein was ontspoord en dat we per bus naar de eerstvolgende stations moesten reizen. Dat was even zweten met alle bagage naar buiten, waar een dubbeldekker klaarstond. Ze keken even bedenkelijk, maar hielpen ons met het verstouwen van onze bagage en we vertrokken direct. Dat was weer wat anders: slingerend in het drukke verkeer door allerlei dorpen. Bij het eerst mogelijke station werden we gedropt en was onze aansluiting natuurlijk al weg en konden we nog een uurtje wachten. We aten onze lunchtrommel leeg onder het genot van het zoveelste kopje koffie. Na een halfuur treinreis arriveerden we in Brillon Wald, een uithoek in de buurt van Winterberg. Hier stapten we, na een uurtje, over in een klein dieseltreintje, dat ons over enkelspoor door mooie bossen en landerijen naar Korbach bracht. Hier stapten we over in een bus, onze bagage mocht bij de middendeur staan en de chauffeur bracht ons precies bij het begin van de Ederstausee. Hier bij het plaatsje Herzhausen bouwden we onze vouwboot op.

Om vijf uur s' middagsvoeren we weg met de P.O.T.F ( Pride of the Fleet) in stralende zonneschijn. We peddelden op een prachtig breed water met aan de oevers glooiende bossen. Na ongeveer 10 km. kwamen we bij de DKV Campingplatz. De naam is 'Fürstental' en dat is terecht, de kampeerplaatsen liggen op vorstelijke terrassen langs het water. Een camping met 250 staanplaatsen en voldoende trekkersplaatsen. Het was maandag en het seizoen was nog niet echt begonnen. We gingen naar het naast gelegen eethuisje en lieten ons het eten goed smaken en bleven. Het werd schemerig en we zetten onze tent onder de vlaggenmast. . Ineens zagen we iets waggelen, eenden, nee, een wasbeer. Hij kroop in diverse tenten en bracht samen met z'n partner ook ons een bezoek, tot in de tent toe. Samen op de foto en daarna alle etenswaar hermetisch verpakt.

Het bleken echte rovers te zijn ze brachten alle tenten een bezoek en hadden de dag tevoren ook de gehele visvangst van iemand gestolen. Later vertelde iemand me dat deze dieren door Goëbbels in Duitsland zijn ingevoerd. Kan wel kloppen, het is een echt boeven pak.. Na dit intermezzo gingen we nog een keer naar het eethuisje waar de Turkse uitbater ons aan zijn landsdrankje hebben wou, ik zei dat ik al beren had gezien. Dat begreep hij niet helemaal. Wij wilde koffie en kregen het ook, samen met een door zijn vrouw heerlijk gebakken stuk appeltaart. Na een warme douche was de dag ten einde,.

De volgende ochtend was het zonni, maar waaide het hard. Soms kruipend langs de oever, om de hoge, door de wind veroorzaakte, golven te mijden, voeren we een prachtig traject, af en toe onderbroken door kleine plaatsjes met jachthaventjes. Er mag geen motorbootverkeer op dit meer zijn, dus het was heerlijk rustig, alleen twee rondvaartboten zijn gemotoriseerd . De stuw is een echte toeristische attractie van de streek: hotel, bootverhuur, kiosk en mooie waterspeeltuin. Het was de gebombardeerde stuw, foto's lieten het een en ander zien. We moesten volgens de kaart over de weg die op de stuw liep naar de andere zijde en daar naar het 'Unterwasser'. Op de stuw werden we tijdens het omdragen gewaarschuwd dat er benenden ( 42 meter lager) te weinig water was voor een ongestoorde vaart. We besloten het er niet op te wagen en naar het eerst volgende dorp te lopen en daar bij de brug verder te varen. De route was niet zwaar, het bootswagentje liep licht de helling af. Onderweg even boodschappen en wat lekkers bij de koffie gehaald.

Het eerste gedeelte tot het 'Ausgleigsbecken Affolderner' had een wat lage waterstand, de stuw werd net gemoderniseerd. Na het overdragen bleef het water wat aan de lage kant. Dit gaf regelmatig vastlopers. Als duwen met de peddels niet meer wilde, moest Bart eraan geloven en met de voeten in het water.

Er zaten toch scherpe stenen tussen, want het water in de kano steeg ook.De campings waren echte stacampings met afgebakende stukken en tuinkabouters.Daarom trokken wij de boot op een rustig plek aan land en zetten daar de tenten op en pakten alles uit. Dank zij de waterdichte zakken hadden we geen natte zaken. In de namiddagzon lieten we de kano drogen. 's Avonds, na een eenvoudige drie gangen maaltijd, maakten we een gezellig kampvuur en plakten de boot.

's Morgens kon ik Bart niet meer wakker maken met mijn fluisterstille 'Triangia' brander, maar door de lucht van een gebakken ei was hij wel naar buiten te bewegen. We waren weer vlot op weg. Het meeste water van de Eder gaat via een molenbeek door Fritzlar. Wij volgde deze beek, hoog opgestuwd liep het water door een oude stad, veel vakwerkhuizen en twee watermolens. Tijdens het overdragen deden we boodschappen en haalden water.

Bij de zeven stuwen op de Eder zijn niet echt voorzieningen voor kanovaarders, maar er waren geen onoverkomelijke hindernissen. Soms kon de kano over de meestal dwars in de rivier liggende molenstuw worden getild. We hebben de kano altijd beladen kunnen overdragen. Waar de Schwalm in de Eder komt staat een prachtige ruïne, een slanke oude toren op een berg en strak ernaast een verlaten fabriek, die alle romantiek in één keer wegblaast. Het schijnt zelfs dat hier in 1800 nog goud werd gewonnen.

We hadden deze dag zelf een ijsvogel en een ree langs de oever gezien en daarnaast een aantal bisamratten.

De bisamratten waren allen bezig met hun nest te stofferen, met grote plukken gras zwommen ze heen en weer. De kleine 'schnelle' die op de kaart stonden aangegeven, gaven geen enkel probleem. Aan het eind van de dag kwam de Eder in de Fulda en wij vonden vlak bij dat punt een mooi terrein bij een viskwekerij als onze overnachtingsplaats.. Een heel rustige plek met uitzicht over een glooiend landschap met in de verte een drukke autobahn.

Het had 's nachts geregend en het leek niet zo best te worden. We hebben snel ontbeten en ons kamp afgebroken. Alle voorspellingen ten spijt bleek de Fulda ook nauwelijks te stromen en voer je van de ene 'Staustufe' naar de andere.

We moesten even stoppen om het spatzeil op de boot te bevestigen, het was begonnen te mieseren en het bleef de hele dag een beetje regenen. We kwamen in de omgeving van Kassel. Hier staan vele boten huizen naast elkaar. Elke school heeft wel een clubgebouw, diverse roei- en kanoverenigingen hadden hier hun riante clubgebouwen. Tevens ligt hier een de 'regattabaan van Kassel., toch een beetje troosteloos.

In Kassel deden we boodschappen. Je bent een paar dagen in een zeer rustige omgeving geweest en dan sta je ineens in een drukke stad: bussen, trams en ander verkeer raasd aan je voorbij, het is weer even wennen. We hebben ons eerst Duitse broodje braadworst gegeten. Nadat we Kassel hadden verlaten en bij de stuw via een perfecte kano in en uitstapplaats hadden overgedragen, werd de rivier steeds mooier, weilanden en kleine plaatsjes wisselden elkaar af. Het aantal zwanen nam aanzienlijk toe en een agressieve zwaan konden we paaien door hem ons brood te voeren. Er kwam nu wat stroming in de rivier en bij de stuwen ( 6 maal ) waren nu steeds goede in en uitstap mogelijkheden, weggetjes en bootskarren…De laatste twee stuwen was echt plezier, perfect werkende 'bootsgasse' brachten ons, als een kermisattractie, naar het 'unterwasser'.

We haalden Hann Münden met gemak, hier op het stuw eiland voor de stad was een prima camping.

Het was droog geworden en al gauw stonden onze tentjes. We hebben in de prachtige oude stad heerlijk gegeten. 's Avonds nog een wandeling naar de beroemde Wesersteen. Het bleek dat de steen 100 jaar geleden hier geplaats is. Op de steen de tekst van het beroemde gedicht, hier de eerste regels;

 

Wo Werra und Fulda sich küssen

Sie ihre Namen büßen müssen

Und hier entsteht durch diesen Kuss

Deutsch bis zum Meer der Weser Fluss.

 

De camping lag strak aan het stadje, maar van nachtelijke geluidshinder was eigenlijk geen sprake.

De volgende chtend was het weer droog, na de bekende rituelen zetten we onze boot na de stuw in het water en voeren nu waar Fulda en Werra samen komen op de Weser. Een vlotte stroming zorgde voor een prachtige tocht. Weer mooie landschappen met heel veel kleuren, oude gehuchten, kloosters en kabelveren. Hier in het Bramberwald staat, zichtbaar van de rivier, de ruïne van de roofridder Bramberg die ooit deze omgeving onveilig maakte. Ook het sprookje van Doornroosje zou zich in deze bossen hebben afgespeeld. Onderweg nog boodschappen gedaan en lang geluncht.

We voeren een beetje de Weser Marthon, de WKV had het weekend hiervoor meegedaan aan deze tocht. Bij Beverungen hadden we al 'Brons', maar het lokte ons niet om op dit enorme terrein te gaan staan.

We ontmoetten op dit traject pas de eerste kanovaarders. Ons einddoel werd steeds verlegd en we stopten om 16.00 uur in Höxter, na 68 kilometers varen. Bij deze watersportclub konden we kamperen.

De vouwboot werd snel gedemonteerd en te drogen gelegd. In een paar uur was alles droog en opgeruimd. Na het eten hebben we de route voor de ochtend naar het station verkend.

Höxter is ook een mooie oude stad, waar je ook lekkere ijsjes kunt kopen.

De volgende ochtend lieten we de verbaasde ander kampeerders even zien hoe snel je kunt eten, de tenten afbreken, alles inpakken en transport-klaarmaken. Dit snelle was niet om de andere te imponeren, maar vanwege de donkere luchten die er aan kwamen. Want droge spullen zijn een stuk lichter en prettiger te dargen dan natte spullen. De wandeling naar het station ging prima en de loketbeambte was uiterst vriendelijk en zorgde voor een goede route en goedkope kaartjes met weekendtarief.

De terugreis ging prima, de reis ging nu via Paderborn, Dortmund en Oberhausen.

Het regende zo nu en dan maar dat deerde ons niet meer. Een aansluiting missen is eigenlijk geen probleem en je hebt wat tijd om rond te neuzen. In Oberhausen hadden was een treindag en dus heel gezellig. Een markt, artiesten en stoomlocomotieven maakten het wachten kort.

Hier ook naar het thuisfront gebeld en toen we in Arnhem aankwamen, stond Greetje al weer klaar voor de laatste kilometers en bespaarde ons zo het boemeltje Arnhem-Ede.