Verhaal 02
verhaal van: Hilda
De hei opzij van het kerkhof
We schrijven 1924
Rieks en Rieks waren vrienden. Rieks Koster en Rieks Fernhout wel te verstaan.
Samen naar school. Samen de grote jongens uitdagen en dan hard weglopen natuurlijk.
Ze hielden allebei van verhalen. En meester kon mooi vertellen Meester Westra , meester Gabe Westra. Zo mochten ze hem natuurlijk niet noemen. Maar ze hadden samen stiekem een een mooi liedje:
Gabe Snot, Gabe Snot
Zit op de pispot
Dat liedje moest je natuurlijk niet zingen als er grote mensen in de buurt waren en al helemaal niet op zondag. Maar het was een ijzersterke tekst. Die kon nog generaties mee. Meester Westra trouwens ook.
Jaren later zong zoon Marten onder het raam van het klaslokaal, waar meester Westra lesgaf, het lied. Toen meester naar buiten kwam, deed Marten snel zijn brilletje af overtuigd, dat hij zo niet herkend zou worden.Hij zat ook nog eens een klas lager. Maar hij werd in zijn nekvel gegrepen en meester zei:"Wacht maar knulletje, jij zult er volgend jaar van lusten"."
Vandaag was het zondag. Rieks had met Rieks afgesproken bij het kerkhof.
Rieks Fernhout was er het eerst Hij stond bij het hoge hek. Zou hij naar binnen gaan? Nee maar even wachten op Rieks Koster. Eindelijk daar kwam hij aan. Hij lachte geheimzinnig en trok Rieks mee achter een boom.
Hij zei “Ik moet je wat laten zien... Lucifers Een heel doosje.”
“ Willen die dingen ook branden?” vroeg Rieks .
“Zeker wel “”Proberen?”
“Niet hier. Kom mee naar de hei opzij van het kerkhof.”
Ze streken de ene lucifer na de andere af. En zo gebeurde het dat het droge gras op een kale plek op het karrenspoor vlam vatte. En ja droog gras...De jongens rukten in een roes hele heidestruiken uit de grond. Dat viel nog niet mee. Maar het moest gebeuren.
Toen de wind ook nog opstak werd het vuur onbeheersbaar. De beide jongens kropen weg achter een oud schuurtje.’Hoe zou dit aflopen? ‘
Daar kwam een man aan . Met takken probeerde hij het vuur neer te slaan . Maar zijn activiteiten hadden geen enkel effect.
Inmiddels werd de jongens de grond te heet onder de voeten. Ze maakten dat ze wegkwamen.
En ‘s avonds zagen ze dat de hemel rood kleurde.
Nog lang hebben ze in angst gezeten.
En spelen bij het kerkhof op zondagmiddag...nee liever niet.
In ieder geval niet op de hei opzij van het kerkhof.