Η ιστορία ενός λουλουδιού

"Η ιστορία ενός λουλουδιού" - Λίγες σκέψεις

Αποτελεί μεγάλη χαρά για εμάς τους εκπαιδευτικούς το να παρακολουθούμε τους μαθητές μας να ανοίγουν τα φτερά τους, να δοκιμάζουν με δημιουργικότητα νέους δρόμους, να παίρνουν το ρίσκο να εκφραστούν καλλιτεχνικά και να μάς δείξουν με τον τρόπο τους νέα μονοπάτια.

Η περίπτωση της μαθήτριας της Β’ λυκείου Μαρίας Ολβιανής Ρήγου είναι ήδη από την προηγούμενη σχολική χρονιά μία ευχάριστη έκπληξη. Ταλέντο φυσικό και πηγαίο στον λογοτεχνικό λόγο, αλλά και γενικώς στην γραπτή γλωσσική έκφραση, ακόμα και στη χιουμοριστική-σατιρική, η Μαρία Ολβιανή δε σταματά να γράφει και να εκφράζεται με κάθε ευκαιρία.

Πέρυσι με αφορμή τα 200χρονα της Ελληνικής Επανάστασης πήρε έμπνευση από τους πίνακες δύο συμμαθητριών της και συνέθεσε ένα εντυπωσιακό αφήγημα με τίτλο «Η Αφροδίτη η Ομηλισία ή Ομιλησία», το οποίο είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στο μαθητικό μας ιστολόγιο. Εφέτος, επανήλθε με νέα έμπνευση και με το αφήγημα που θα διαβάσετε εδώ στο μαθητικό μας ιστολόγιο και για το οποίο τις διορθώσεις και την κριτική ανέλαβε με πολλή επιμέλεια και προσοχή η φιλόλογος του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού Μαρία Μπουζινέλου.

Απολαύστε την ανάγνωση του αφηγήματος της Μαρίας Ολβιανής Ρήγου με τίτλο «Η ιστορία ενός λουλουδιού». 

Νέλλη Παππά

Διευθύντρια του Β’ Αρσακείου Λυκείου Ψυχικού

"Η ιστορία ενός λουλουδιού" - Κριτική

Κάθε έργο τέχνης κρίνεται από τη δύναμη που έχει να μιλά στις ψυχές όσων έρχονται σε επαφή μαζί του. Από το πόσο συγκινεί, αφυπνίζει συναισθήματα, δημιουργεί εικόνες, χαράσσει νέες εσωτερικές διαδρομές, γεννάει σκέψεις και ανοίγει νέους τρόπους για να βλέπουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει, τους άλλους ανθρώπους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

Το διήγημα της Μαρίας Ολβιανής Ρήγου, μαθήτριας του Β4 του Β’ Λυκείου, όχι μόνο επιτυγχάνει όλα τα παραπάνω, αλλά καταφέρνει και κάτι ακόμα πιο πολύτιμο και μοναδικό. Αποκαλύπτει στους αναγνώστες τον τρόπο με τον οποίο εγγράφεται ο κόσμος και οι ανθρώπινες σχέσεις, τα μεγάλα διαχρονικά συναισθήματα της αγάπης, της συγχώρεσης, του φόβου και της απόγνωσης μπροστά στην απώλεια μέσα σε μια εφηβική ψυχή. Το μικρό, φαινομενικά ασήμαντο, λουλούδι της μας παίρνει από το χέρι στο μεγάλο του ταξίδι προς τη γνωριμία της ανθρώπινης φύσης, το θαύμα της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, τη δύναμη της θέλησης αλλά και της θυσίας.

Πέρα από την αναμφισβήτητη καλλιτεχνική του αξία, που φαντάζει ακόμα πιο σημαντική, αν λάβουμε υπόψη την ηλικία της συγγραφέως, αποτελεί ένα ευχάριστο ξάφνιασμα για όλους εμάς που ζούμε μέσα στα παιδιά, που καθημερινά αγωνιζόμαστε με πάθος να εμπνεύσουμε τους μαθητές μας, που πολλές φορές απογοητευόμαστε και αγωνιούμε. Αποτελεί μάθημα μιας μαθήτριας προς τους δασκάλους της, ανεκτίμητης αξίας: ένας δεκαεπτάχρονος μπορεί με την ευαισθησία του, τη διεισδυτική και  ρηξικέλευθη ματιά του να δώσει σε όλους μας την ελπίδα πως αυτός ο φριχτός, από πολλές απόψεις, κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος!

Την ευχαριστούμε όλοι θερμά γι’ αυτό!

Μαρία Μπουζινέλου