"Απ΄ τον ήλιο ως εδώ" Ελένη Ζαρβάνου

Απ΄ τον ήλιο ως εδώ

Ήρθαν έτσι τα πράγματα

και η απόστασή μας δεν μεγαλώνει.

Ο ήλιος αδειάζει και στάζουν οι επιθυμίες του στη γη.

Γλιστρά το φως του στις ρωγμές των ματιών.

Και ύστερα στα χέρια μας πέφτει,

που σαν θαύματα ενώνονται με σκόνες, τραύματα και όνειρα ακανόνιστα.

Ξεκούρασε το βλέμμα σου στο δικό μου.

Του μοιάζεις του ήλιου, λάτρης των λέξεων και αισιόδοξος μέχρι τέλους.

Τον θαυμάζω τον ήλιο για την υπομονή του και τον τόπο που διάλεξε.

Εκεί που σαν αιχμηρός ποιητής έγραψε την πιο ζεστή του λέξη.

Όπου η Πούλια ξανά και ξανά τον Αυγερινό αναζητάει.

Όπου κύματα και αέρηδες δίνουν όρκους ανθρώπινους,

με πρόσωπο και πνεύμα.

Στη γωνιά που ζήσαμε με τους γονείς μας.

Εδώ, που προσπαθούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον.

Μέσα στ’ όνειρο μάς έμαθε η νύχτα ν’ αγαπάμε,

με δύναμη και θάρρος και λέξεις ζεστές σαν του ήλιου.

Πιο ζωντανοί νιώθουμε απ’ τη μέρα που μας πλήγωσαν.

Και ευτυχώς οι ανάσες μας δεν πάνε πια χαμένες.

Ελένη Ζαρβάνου, Γ3, 2ο βραβείο ποίησης