У міжваенны перыяд у Польшчы паспяхова развівалася конегадоўля. Да сярэдзіны 30-х гадоў колькасць коней дасягнула 4 мільёнаў галоў. Урад краіны прыняў рашэнне будаваць конезаводы ва ўсходніх крэсах.

Адзін з такіх племянных конезаводаў у 1934 годзе пачынае будавацца ў вёсцы Бердаўка. Былі ўзведзены тры цагляныя прасторныя стайні пад чырвоным шыферам  агульнай плошчай 1878 кв.м. на 120 галоў племянных жарабцоў, манеж, ветэрынарны лазарэт з ізалятарам, склады фуражу, конскага інвентару і інш. Былі пабудаваны чатыры драўляныя шасцікватэрныя жылыя дамы з мансардамі для спецыялістаў (кожны па чатыры кватэры для сямейных і па дзве аднапакаёвыя кватэры для халасцякоў).

Гаспадарка займалася ўзнаўленнем і гадоўляй высокаякасных коней на племя. Яна забяспечвала жарабцамі-вытворнікамі конегадоўчыя прыватныя гаспадаркі. На конезавод былі завезены 120 племянных жарабцоў чыстых ангельскіх крывей, а таксама шведскія гудбрансдалі. Пры заводзе меліся свінарнік, аўчарня, вадзяны млын.

Жарабцы дзяржканюшні ў 50-х гг. удзельнічалі ў спаборніцтвах па конным спорце.

У век НТР коні на вёсцы не патрэбныя – вырашана было на ўзроўні кіраўніцтва дзяржавы. І пачалося іх рэзкае скарачэнне ў сялянскай гаспадарцы. У 1958 г. дзяржканюшня ў Бердаўцы спыніла сваё існаванне. Жарабцоў адправілі на бойню, нямногіх распрадалі калгасам. На базе дзяржканюшні арганізавалі дзяржплемстанцыю штучнага асемянення