TEACHING ASSIGNMENT czyli PROWADZENIE LEKCI W ZAGRANICZNEJ SZKOLE

Szkoła Escola Secundaria José Belchior Viega w São Brás de Alportel to szkoła średnia kształcąca na kierunkach ogólnych (odpowiednik liceum ogólnokształcącego) oraz na kursach zawodowych (odpowiednik polskiego technikum lub szkoły branżowej) w zawodach informatyka, catering, sport i opieka nad dziećmi.

Szkoła liczy ok. 350 uczniów i zatrudnia ok. 40 nauczycieli. Budynek, w którym znajdują się sale lekcyjne jest z lat 70tych XX w. Drugi budynek, z częścią administracyjną, stołówka, szkolnym barem i czterema salami dla nauczycieli (miejsce pracy po zajęciach - max. 4-5 os. w jednym pokoju). Jak w każdej portugalskiej szkole, znajduje się tutaj też kiosk w którym uczniowie mogą doładować szkolną kartę. Jest to połączenie karty płatniczej i legitymacji. W kiosku można też kupić art. papiernicze i zlecić wydruk lub ksero. 

Lekcje trwają 90 min, zaczynają się o 08.20 i najpóźniej kończą się o godz. 18.00. W ciągu dnia są dwie długie przerwy - jedna 25 min (przerwa śniadaniowa) i jedna 1,5 godz. (przerwa na lunch). 

J. angielskie jest nauczany jako przedmiot obowiązkowy na profilu ogólnym (wraz z przedmiotami ścisłymi, ekonomicznymi i plastyką) oraz na kierunkach zawodowych - jednak jako przedmiot dodatkowy, zależnie od kierunku. 

Niezależnie od profilu zawodowego, wszyscy uczniowie korzystają z tego samego podręcznika tj. MASTER PRO. Jak forma zaliczenia zdobycia ocen opracowują krótkie projekty w wersji cyfrowej, a następnie prezentują je na lekcjach. Testy pisemne przeprowadzane są dwa razy w ciągu roku szkolnego. System ocen to 0 - 20, gdzie zaliczenia jest od 10.

Szkoła Escola Secundaria José Belchior Viega w São Brás de Alportel jest małą szkołą lokalną, gdzie wszyscy dobrze się znają - uczniowie i nauczyciele. Panuje tutaj bardzo przyjazna atmosfera. Porównując tempo pracy, portugalskie lekcje są prowadzone wolniej niż polskie. Uczniowie mają więcej czasu na zastanowienie się, pracę w grupach lub w parach. Wszyscy uczniowie robią notatki w zeszytach. Podręczniki wypożyczają w szkole.  Widać natomiast dużą różnicę między Polakami i Portugalczykami w zakresie wiedzy z historii i geografii. Portugalczycy kończą te przedmioty na poziomie gimnazjum. Polacy uczą się do końca szkoły średniej. Jeśli chodzi o znajomość j. angielskiego, większość uczniów rozumie j.angielski i potrafi się w nim komunikować, tak jak ich polscy rówieśnicy. 

Lekcja j. angielskiego dla seniorów czyli babć i dziadków naszych uczniów

Klasa 5c przygotowała i przeprowadziła lekcję j. angielskiego dla seniorów i ich wnuków. Tym razem to młodsze pokolenie uczyło starsze pokolenie podstaw j. angielskiego. Zaczęliśmy od podstawowych słów i zwrotów, a potem skoncentrowaliśmy się na częściach ciała. Chóralnie powtarzaliśmy zwroty, ćwiczyliśmy rozmowy w parach, graliśmy w bingo i dopasowywaliśmy karteczki do papierowej makiety człowieka. 

Projekt polsko-francuski w ramach lekcji j. angielskiego zawodowego dla profil technik ekonomista

Klasa 3b w ramach języka angielskiego zawodowego prowadziła telekonferencję z uczniami z Brestu. Wspólnie podejmowali decyzję jaką firmę założą i jakie dodatki do pensji zapewni ich firma. Na kolejnym spotkaniu zaprezentowali swoje pomysły. 

Koordynacja projektu uczniowskiego Erasmus+ MACE

Promocja aktywności fizycznej, zdrowego trybu życia i ekologii

• zajęcia sportowe w terenie - ErasmusDays (X 2024), zajęcia dla uczniów z zagranicy (X 2024, III 2025)

• zajęcia sportowe na terenie szkoły - zajęcia dla uczniów z zagranicy (III 2025)

• Olimpiada Ekologiczno - Sportowa w języku angielskim (I 2025)

Historia Alicante

Alicante, znane w starożytności jako Lucentum czyli „Miasto Światła”, ma korzenie sięgające ponad 3000 lat wstecz. Już w epoce brązu osiedlali się tu Iberowie, a później Fenicjanie i Grecy. Prawdziwy rozwój przyniosło miasto rzymskie, a potem panowanie arabskie od VIII wieku. To właśnie Arabowie wznieśli pierwsze fortyfikacje, w tym pierwowzór późniejszego zamku Santa Bárbara. Miasto zostało odzyskane przez chrześcijan w XIII wieku i od tego czasu stopniowo rosło na znaczeniu jako port handlowy, szczególnie w epoce kolonialnej Hiszpanii.

Zamek Santa Bárbara

Położony na szczycie wzgórza Benacantil (166 m n.p.m.), zamek Santa Bárbara góruje nad Alicante, oferując panoramiczne widoki na całe wybrzeże Costa Blanca i miasto poniżej. To jedna z największych średniowiecznych twierdz w Hiszpanii, rozciągająca się na trzech poziomach, z murami pamiętającymi czasy rzymskie, arabskie i chrześcijańskie.

Historia zamku

 IX wiek – pierwsze fortyfikacje zostały wzniesione przez Maurów (muzułmańskich Arabów), którzy panowali na tym terenie przez blisko 500 lat.

1248 r. – zamek został zdobyty przez księcia Alfonsa Kastylii (późniejszego króla Alfonsa X Mądrego) w dniu św. Barbary (04.12) – stąd pochodzi nazwa twierdzy.

XVI–XVII w. – rozbudowa twierdzy w stylu renesansowym i bastionowym pod panowaniem Habsburgów; zamek staje się ważnym punktem obrony wybrzeża przed atakami piratów i flot wrogich państw.

1709 r. – podczas wojny o sukcesję hiszpańską zostaje zbombardowany przez Anglików.

XIX w. – zamek funkcjonuje jako więzienie (m.in. w czasie wojny domowej).

1963 r. – otwarty dla turystów. Od tego momentu staje się jedną z najważniejszych atrakcji Alicante.

Żeby dostać się do zamku można skorzystać z windy (z poziomu plaży Postiguet) wydrążonej w skale.

Bazylika Santa María to najstarszy kościół w Alicante, położony w samym sercu historycznego centrum miasta, nieopodal wzgórza Benacantil i zamku Santa Bárbara. To majestatyczna świątynia z bogatą historią, pełna symboliki i sztuki, której początki sięgają XIV wieku. Bazylika została wzniesiona na ruinach dawnego meczetu muzułmańskiego po rekonkwiście miasta przez chrześcijan. Początkowo budowla miała charakter gotycki, lecz z czasem była wielokrotnie przebudowywana, przyjmując cechy stylów barokowego i renesansowego. W XVIII wieku nadano jej dzisiejszy barokowy wygląd fasady z dwoma wieżami – jedną bardziej ozdobną, drugą surowszą, co symbolizuje dualizm między sacrum a profanum. w jednym ze skrzydeł przy bazylice Santa María przetrzymywano więźniów. Mogli to być m.in. skazańcy świeccy, heretycy, a nawet duchowni podczas wewnętrznych dochodzeń kościelnych.

Ratusz (hiszp. Ayuntamiento) w Alicante to okazały barokowy budynek z XVIII wieku, znajdujący się w samym sercu starego miasta, przy Plaza del Ayuntamiento. Jest nie tylko siedzibą władz miejskich, ale również architektoniczną perełką i miejscem pełnym symboliki. W ratuszu, tuż przy schodach głównych, znajduje się niezwykły szczegół: „Punto Cero” czyli „Punkt Zero”. To znak geodezyjny, od którego przez wiele lat mierzono wysokości nad poziomem morza w całej Hiszpanii. Jest to brązowa płytka umieszczona w marmurowej posadzce przy schodach prowadzących na pierwsze piętro. Służyła jako oficjalne odniesienie do pomiarów geodezyjnych w okresie XVIII–XIX wieku. Dziś stanowi symboliczny punkt odniesienia, przypominający o znaczeniu Alicante w historii kartografii i inżynierii lądowej Hiszpanii.

W ratuszu stoi też rzeźba autorstwa Salvadora Dalego zatytułowana „La Mujer con Espejo” (Kobieta z lustrem). Dzieło przedstawia kobiecą postać w surrealistycznej formie, trzymającą lustro, które symbolizuje samopoznanie, refleksję i iluzję – częste motywy w twórczości Dalego. Rzeźba została wykonana z brązu, a jej falista, zniekształcona forma nawiązuje do charakterystycznego stylu katalońskiego mistrza. Jest jednym z kilku dzieł Dalego rozmieszczonych w przestrzeni publicznej różnych hiszpańskich miast, co podkreśla jego wpływ na sztukę nowoczesną i kulturę miejską.

Barrio de Santa Cruz

Barrio de Santa Cruz to zabytkowa dzielnica położona na zboczach wzgórza Benacantil, tuż pod zamkiem Santa Bárbara. To najstarsza część Alicante i prawdziwa dusza miasta, która zachowała tradycyjny charakter andaluzyjskiej zabudowy i prowincjonalnego klimatu sprzed wieków. Wąskie, kręte uliczki, często połączone schodami, wiją się po zboczu wzgórza. Domy są niskie, bielone, z kolorowymi drzwiami i okiennicami. Balkony i ściany pełne są kwiatów, doniczek i ceramicznych kafelków. W wielu miejscach zachowały się elementy średniowieczne i wpływy arabskie.

Mercado Central de Alicante

Mercado Central de Alicante to główny targ miejski, położony przy Avenida Alfonso X El Sabio. Budynek powstał w latach 1911–1912, zaprojektowany przez architekta Francisca Figuerasa, w stylu modernistycznym z elementami secesji. Jego fasada jest ozdobiona łukami i kolumnami, a wnętrze kryje przestronne hale z dwupoziomowym układem stoisk: mięso, ryby, warzywa, owoce, oliwki, sery, przyprawy i wiele więcej. Do dziś jest jednym z najważniejszych punktów życia codziennego mieszkańców, ale też wiąże się z najtragiczniejszym dniem w historii Alicante czyli 25 maja 1938 roku. Miasto stało się wtedy celem bombardowania przez lotnictwo faszystowskich Włoch, sojuszników generała Franco. Głównym celem ataku był właśnie Mercado Central, w którym przebywały setki cywilów robiących zakupy. Bomby spadły na targ i jego okolice, zabijając ponad 300 osób (niektóre źródła mówią nawet o 400), w większości cywilów, w tym kobiety i dzieci. To był jeden z najbardziej krwawych ataków lotniczych na ludność cywilną w Hiszpanii podczas wojny domowej.

Muzeum Wody i Pozostałości Arabskich Łaźni

Museo de Aguas de Alicante to niewielkie, ale niezwykle ciekawe muzeum poświęcone historii wody w mieście, technologii jej pozyskiwania, transportu i zarządzania – od czasów rzymskich, przez muzułmańskie systemy irygacyjne (acequias), aż po współczesne instalacje. Najciekawszym punktem jest wejście do podziemnych arabskich cystern, czyli pozostałości dawnych łaźni i zbiorników z XI–XII wieku, pochodzących z czasów kalifatu.

Muzeum Sztuki Współczesnej w Alicante (MACA)

Museo de Arte Contemporáneo de Alicante (MACA) to jedno z najważniejszych muzeów sztuki nowoczesnej w Hiszpanii południowej. Znajduje się w pięknym barokowym budynku z XVII wieku, naprzeciwko bazyliki Santa María. W muzeum znajdują się dzieła takich artystów jak Picasso, Miró, Dalí, Chillida czy Tàpies; kolekcję Eusebio Sempere (wybitnego hiszpańskiego artysty związanego z op-artem i sztuką kinetyczną) oraz wystawy czasowe współczesnych twórców hiszpańskich i międzynarodowych.

Explanada de España

Pod koniec XIX wieku Alicante szybko się rozwijało – port handlowy, linia kolejowa do Madrytu, przemysł tekstylny i rosnąca liczba przyjezdnych wymagały nie tylko funkcjonalnej przestrzeni, ale też miejsca do odpoczynku i reprezentacji. Zasypano więc część nabrzeża i utworzono płaską, szeroką aleję, którą nazwano Explanada de España. Miała służyć spacerom i przyjmowaniu dostojnych gości m.in. w Hotelu Palas. Explanada de España to główny deptak miasta którego najbardziej charakterystycznym elementem jest mozaikowy bruk ułożony w falujący wzór. Składa się z ponad 6,5 miliona trójkolorowych płytek marmurowych. Kolor biały symbolizuje piasek i światło, kolor czerwony – ziemię i zachód słońca, a kolor czarny – cień i głębię morza. Ten wzór tworzy optyczne złudzenie ruchu, przywodząc na myśl falujące wody Morza Śródziemnego. Jest hołdem dla związku miasta z morzem – Alicante zawsze żyło z i dzięki wodzie.

Casa Carbonell w Alicante to budynek znany z ciekawej architektury i legendy związanej z jego powstaniem. Budynek, zaprojektowany przez Juana Vidala Ramosa, powstał w latach 1922-1925 na zlecenie bogatego przemysłowca, Enrique Carbonella. Legenda głosi, że Carbonell, chcąc zemścić się za rzekome odmówienie mu noclegu w pobliskim Hotelu Palace z powodu jego ubogiego wyglądu, postanowił zbudować budynek, który przyćmiłby hotel i postawił go w cieniu. Mimo że rodzina Carbonella zaprzecza tej historii, legenda ta przetrwała do dziś.

Plaże

Alicante może się pochwalić plażami z drobnym, złotym piaskiem. Najbardziej znana to Playa del Postiguet, tuż przy centrum miasta. Popularne są też San Juan i Albufereta.

Horchateria Azul w Alicante słynie przede wszystkim z serwowania doskonałej jakości horchaty. Jest to miejsce cenione przez mieszkańców i turystów za autentyczny smak i tradycyjny sposób przygotowania. Działa nieprzerwanie od 1942 roku.

Turrón de Alicante to twarda, chrupiąca odmiana hiszpańskiego nugatu, znana również jako "turrón duro". Charakteryzuje się wysoką zawartością całych, prażonych migdałów, miodu, cukru i białek jaj, a wszystko to otoczone jest cienkim opłatkiem. Turrón de Alicante jest tradycyjnie produkowany w regionie Jijona w prowincji Alicante i chroniony oznaczeniem geograficznym (IGP), co gwarantuje jego autentyczność i tradycyjne metody wytwarzania

Paella i arroz to dania z ryżu, ale różnią się pochodzeniem i specyfiką. Paella, zwłaszcza paella valenciana, to danie typowe dla Walencji, charakteryzujące się określoną kompozycją składników (kurczak, królik, fasola, pomidory, szafran) i sposobem przygotowania na dużej, płaskiej patelni. Arroz z Alicante, czyli "arroz alicantino", to z kolei termin odnoszący się do różnych dań ryżowych popularnych w regionie Alicante, gdzie "arroz" to po prostu określenie na ryż. W Alicante, "arroz con verduras" może oznaczać paellę warzywną, a "arroz con mariscos" to danie z owocami morza.