Είναι παγκόσμια γλώσσα η γλώσσα της τέχνης, γιατί εκφράζει τις πανανθρώπινες αγωνίες, τους κοινούς πόθους και τους κοινούς στόχους του ανθρώπου ως πλάσματος του Θεού, με το σήμα, τις προδιαγραφές και τη σφραγίδα της ουράνιας καθαρότητας και ευαισθησίας και όχι με τις φυλετικές, τις φατριαστικές και τις εθνικιστικές προσμίξεις της ανθρώπινης αδυναμίας και ματαιοπονίας. Άλλωστε, αυτά που ενώνουν κατά βάθος τους ανθρώπους είναι πολύ περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν κατά πλάτος. Πιο πολλά είναι τα σημεία επαφής με τους άλλους παρά τα σημεία τριβής. Η τέχνη, λοιπόν, που δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει "της κοινωνίας η μαμή", οφείλει εγκαταλείποντας τη νωχελική της αυταρέσκεια και την ελιτιστική της αυτοαπομόνωση, να εκφράσει χωρίς διχαστικές τάσεις, μικρόψυχα διλήμματα και ιδιοτελή προσχήματα, τις πανανθρώπινες ανησυχίες, αγωνίες και ευαισθησίες και να γίνει ο συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στη θεία μακαριότητα και στην ανθρώπινη ματαιότητα. Η τέχνη, έχουν πει, είναι ο δρόμος από όπου το άτομο επιστρέφει στην ομάδα (Έρνστ Φίσερ). Είναι πολλοί οι δρόμοι και οι τρόποι με τους οποίους μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με τους άλλους. Στην εποχή μας όμως, εποχή μεγάλων μέσων αλλά συγκεχυμένων σκοπών, εποχή αλλοτριωμένη και αντιφατική, τραγικά παράλογη και παράλογα τραγική, οι γέφυρες επικοινωνίας των ανθρώπων έχουν στην πλειοψηφία τους στενέψει ή ναρκοθετηθεί. Συγκοινωνούμε στην καλύτερη περίπτωση με τους άλλους εξωτερικά, αλλά δεν επικοινωνούμε εσωτερικά. Η επικοινωνία μας είναι ρηχή, επιδερμική, χρησιμοθηρική, είναι η λειτουργική της επίπεδης καθημερινής συναλλαγής. Γι' αυτό και λέμε "ποτέ οι στέγες των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά και οι ψυχές των ανθρώπων τόσο απόμακρα". Ο άνθρωπος, θα μας πει ο Ρουσώ, γεννήθηκε αγνός, αλλά τον διέφθειρε ο πολιτισμός. Γι' αυτό κήρυττε την επιστροφή στη φύση, σε συνθήκες δηλαδή φυσικότερης, απλούστερης και αγνότερης ζωής· χωρίς τα προσωπεία του συμβατικού καθωσπρεπισμού, χωρίς τις αλλοτριωτικές επεμβάσεις και επιδράσεις του αμφιλεγόμενου πολιτισμού. Ο άνθρωπος που ζει μόνος του είναι, λέει ο Αριστοτέλης, ή θεός ή θηρίο. Οι άνθρωποι του καιρού μας πιστεύοντας πως κόλαση δεν είναι τόσο η απουσία των άλλων όσο οι άλλοι, επιδιώκουν συστηματικά και κάποτε αυτοβασανιστικά την απομόνωση, επειδή φοβούνται τη μοναξιά. Προτιμούν την αριστοκρατική εξωτερική μοναξιά της αυτοαπομόνωσης, της ερημιάς, από αυτήν της πολυκοσμίας, την εσωτερική, την υπαρξιακή, αυτήν της κοινωνικής υποκρισίας.
(Απόσπασμα από κείμενο του Γ. ΡΟΖΟΚΟΥ)
Α) Να γραφεί η περίληψη του ανωτέρω κειμένου (90 λέξεις)Β) ΑΣΚΗΣΕΙΣ1) Να γράψετε ένα συνώνυμο και ένα αντώνυμο για κάθε λέξη: κοινός, νωχελικός2) Να βρείτε τη δομή της τέταρτης παραγράφου και να επισημάνετε τον τρόπο με τονοποίο αναπτύσσεται3) Να σχολιάσετε τη φράση: Ο άνθρωπος γεννήθηκε αγνός, αλλά τον διέφθειρε οΠολιτισμόςΓ) Παραγωγή λόγουΓράψτε ένα άρθρο στην εφημερίδα, για να επισημάνετε τις επιδράσεις που ενδεχομένωςασκεί η τέχνη στη ζωή μας.(Πρόλογος=σε 1 παράγραφο, Κύριο θέμα=σε ...... παραγραφο(υς),Επίλογος=σε 1 παράγραφο (Σύνολο λέξεων ..............)
Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
ΘΕΜΑ: Επιστήμη