من به یکباره همه چیز شدم و هیچ. من الان چکار کنم؟
من به یکباره همه چیز شدم و هیچ. من الان چکار کنم؟
بنابراین ذهن شما فقط با مکان و زمان ادغام شد. ممکن است از خود بپرسید که در ادامه چیست.
شما با ذهن خود هویت خود را شکستید. مثل این است که پنی از چشم شما برداشته شود. ذهنت خیلی نزدیک بود که نمی دیدی. به زودی خواهید فهمید که ذهن شما نیست. ذهن فقط ابزاری است که می توانید از آن استفاده کنید و در حال حاضر کنترل آن را ندارید. منیت شماست.
ذهن خدمتگزار بزرگی است اما ارباب بدی. اکنون هدف این است که کاملاً از شر خود خلاص شوید. زندگی شما به بدبختی و زوال مانند گذشته ادامه خواهد داد تا زمانی که نفس خود را بکشید.
شما این کار را با مجبور کردن ذهن خود به انجام هر کاری انجام می دهید که در خدمت نفس نیست.
برخی از نمونه ها بارها و بارها تا ده می شمارند. دعا کردن، و مراقبه کردن.
دعا جایی است که بیشتر مردم شروع می کنند. راه های آسان برای دعا و راه های سخت برای دعا وجود دارد. «صحبت با خدا» ساده ترین راه برای دعا است و بیشتر مردم از آنجا شروع می کنند.
این یک راه خوب برای شروع کشتن نفس خود است. انجام این کار آسان است و فرصت های زیادی در طول روز وجود دارد. اما این یک راه کند برای کشتن نفس شماست.
نماز را به عنوان تمرین ذهن در نظر بگیرید. هر چه انجام آن سخت تر باشد، نتیجه بیشتری دارد. مه سریعتر بلند می شود.
تکرار دعا مرحله بعدی صحبت با خداست. به این مانترا می گویند.
نمونه ای از یک مانترای مسیحی این است که "خداوند عیسی مسیح به من رحم کن."
نمونه ای از مانترای شرقی "Aum Mani Padma Hum" است.
من 37 سال پیش با فضا و زمان ادغام شدم و زمان زیادی را برای انجام کارهایی که به شما می گویم اکنون انجام ندهید تلف کردم.
وقت خود را برای کمک به دیگران تلف نکنید. مطلقاً هیچ کاری نمی توانید انجام دهید تا کسی چیزی فراتر از آنچه منیت او اجازه می دهد بفهمد. وقتی آنها به اندازه کافی نفس خود را از بین می برند تا ببینند چه کاری باید انجام دهند، این کار را انجام می دهند.
در مورد شما هم همینطور است. وقت خود را برای یافتن پاسخ به دیگران تلف نکنید. فقط به کشتن نفس خود ادامه دهید و همه چیز روشن خواهد شد. شما نیازی ندارید که کسی چیزی به شما بگوید و تنها کاری که می توانید برای کمک به کسی انجام دهید این است که نفس خود را بکشید.
در زمان نوشتن این مقاله، (1 ژوئن 2024) می توانم حدود چهار ثانیه ذهنم را خالی کنم (بدون تصویر، بدون فکر کلامی) قبل از اینکه مجبور به مبارزه با نفسم باشم. 8 ماه پیش به سختی توانستم یک ثانیه بزنم. وقفه واقعی زمانی اتفاق می افتد که به نقطه ای برسید که بتوانید افکار را قطع کنید و اجازه ندهید کامل شوند. در آن زمان است که نفس به سرعت شروع به از دست دادن زمین می کند. در نهایت می توانید مانع از بیرون کشیدن شما از مدیتیشن شوید. بخشی از نفس خود را که هر بار که مدیتیشن می‌کنید می‌کشید، برای همیشه مرده می‌ماند و هر چه بیشتر نفس خود را بکشید، مدیتیشن آسان‌تر می‌شود، بنابراین به طور تصاعدی سریع بهتر می‌شوید. هنگامی که به نقطه ای رسیدید که می توانید حدود یک ثانیه مدیتیشن کنید، همه چیز به سرعت شروع می شود.