Ας αρχίσουμε με κάτι πνευματικό… ο Θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου, σωστά; Πράγματι, Αυτός είναι. Πράγματι, Αυτή είναι. Δε θα έπρεπε τότε να λατρεύεται ο/η δημιουργός; Καθώς όλη η ανθρωπότητα έχει δει το γεγονός αυτό, έχει λατρέψει την ιδέα του Θεού σε πολλές μορφές, από την πολύ αρχή. Στην εσωτεριστική κίνηση της Νέας Εποχής, δεν υπάρχει λατρεία. Δεν υπάρχουν σπουδαίοι βωμοί ή κτίρια. Δεν υπάρχει κανένα μέρος να γονατίσεις και να ευχαριστήσεις το Θεό για οτιδήποτε. Οπότε μπορεί κάποιος να έρθει αντιμέτωπος μαζί σου, λέγοντας «Δε λατρεύεις όπως θα έπρεπε». Ποια είναι η απάντηση τότε; Τι θα έλεγες;

Έχω πει την αλληγορία στο παρελθόν: Πιστεύεις ότι είσαι κομμάτι του δημιουργού; Οι διδάσκαλοι που βάδισαν στον πλανήτη έχουν πει ότι είσαι. Ένας από τους πιο πρόσφατους, ο Χριστός, προσδιόρισε τον εαυτό του, λέγοντας: «Είμαι ο Υιός του Θεού» και μετά σήκωσε το βλέμμα και συμπλήρωσε… «Όπως κι εσείς». Έτσι το σπουδαίο «είμαι» βρίσκεται μέσα σας, αλλά είναι δύσκολο να το δείτε ή να το κατανοήσετε, καθότι οι Άνθρωποι αναζητούν το μεγαλείο στη θειότητα. Κοιτούν για ό,τι θεωρούν Θεό στον ουρανό, αλλά δεν βλέπουν αυτό το χαρακτηριστικό μέσα τους.

Λοιπόν ας επαναπροσδιορίσουμε αυτό το «είμαι». Ας ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει ο όρος Υιός του Θεού. Σημαίνει ότι σχετίζεστε με το δημιουργό. Σημαίνει ότι μπορεί κάλλιστα ο δημιουργός να είναι μέλος της οικογένειας. Σημαίνει πως έχετε μέσα σας πληροφορίες και κατανόηση, ότι όντως είστε μέλος οικογένειας. Έχετε ηρεμία και ασφάλεια όταν σκέφτεστε αυτό που είναι μέσα σας.

Ό,τι λοιπόν βρίσκεται μέσα στον Άνθρωπο, δε θεωρείται απαραίτητα το μεγαλείο του δημιουργού, αλλά η οικογένεια αυτού. Οπότε ρωτώ, πώς συμπεριφέρεστε στη βιολογική σας οικογένεια; Ποιο μέλος λατρέψατε τελευταία; Τη μητέρα; Τον πατέρα; Την αδελφή; Τον αδελφό; Τότε θα λέγατε: «Όχι, δεν λατρεύουμε ο ένας τον άλλο. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Θέλουμε να είμαστε με ορισμένα μέλη της οικογένειας. Αδελφές και αδελφούς. Δεν υπάρχουν δράματα, αντιθέτως συχνά υπάρχει προσμονή διασκέδασης και χαράς. Νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο. Αγαπιόμαστε μεταξύ μας». Και αυτή αγαπητοί μου είναι η απάντηση στο συγκεκριμένο πρέπει!

Αντί για λατρεία υπάρχει εκτίμηση, αναγνώριση, τελετή ευχαριστιών και αγάπης. Είναι μεγάλη η διαφορά από τη «γονυπετή» λατρεία, δε νομίζετε; Γιατί δεν εξομοιώνετε τα λόγια των Διδασκάλων; Εάν είστε Υιός του Θεού, τότε μη λατρεύετε τον Θεό. Αντ’ αυτού ας είστε μέλος της οικογένειας. Να εκτιμάτε εκείνο που βρίσκεται μέσα σας. Νιώστε κοντά στο δημιουργό και μην εξυψώνετε εκείνο που δε θα ’πρεπε να εξυψώνεται, αλλά αγαπάτε εκείνο που πρέπει να αγαπιέται.

«Αναπροσαρμογή των "Πρέπει"»    

https://sites.google.com/site/kryonhellenicpage/kryon-2012/2012-01-26 

Η Καταλληλότητα της Λατρείας

«Αγαπητό Πνεύμα,» έχουν ρωτήσει ορισμένοι, «ποια είναι η συνάφεια της λατρείας στη Γη; Ποια είναι η καταλληλότητα της λατρείας; Ποιον θα έπρεπε να λατρεύουμε; Πού θα έπρεπε να λατρεύουμε;»

Γιατί δεν προσπαθείτε να πάτε πρώτα μέσα σας; Γιατί δεν βλέπετε αν μπορείτε να τιμήσετε τον εσώτερο πυρήνα και να λατρεύετε τον άγγελο που έχει το πρόσωπο σας και το όνομά σας; Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν υπήρξε ποτέ πιο μεγαλειώδης αλήθεια! Όσα έχουν κάνει με αυτήν άντρες και γυναίκες, είναι εκείνο που βλέπετε στο πλανήτη – σε όλους τους βαθμούς φωτός και σκότους – με πολλά ονόματα και δόγματα. Όταν είστε ασφαλείς με τον εαυτό σας, θα μπορείτε ν’ αγαπάτε τον εαυτό σας. Όταν βρείτε τον Θεό στην ίδια την ουσία σας, θα μπορείτε να την μεταφέρετε σε κάθε εκκλησία ή κτίριο ή ναό, και θα σας υπηρετεί πάντα. Μπορείτε να πηγαίνετε από οργάνωση σε οργάνωση, κι ακόμα να αποκαλείτε τον εαυτό σας  έτσι ή αλλιώς, αλλά όσο είστε ερωτευμένοι με τον “Θεό μέσα σας”, θα έχετε μία μεγαλοπρέπεια που θα λάμπει πέρα για πέρα.

«Χαρακτηριστικά της Ανάληψης και Η Δύναμη της Ανθρώπινης Συνείδησης»  

https://sites.google.com/site/kryonhellenicpage/Kryon-2003-2002/2002-06-09