«Κρύων, ποια είναι η ευθύνη μου απέναντι στην ανθρωπότητα;» Το έχω ξαναπεί αυτό σε επικοινωνία και του συνεργάτη μου δεν του αρέσει. Να εξηγήσω. Είστε φτιαγμένοι να νοιάζεστε. Έχετε σχεδιαστεί με την χαρά της ζωής. Είχατε σχεδιαστεί να φροντίζετε. Αυτό ωστόσο είναι ένα σύστημα για το οποίο έχουμε μιλήσει πριν, που είναι πέρα από την αντίληψη σας και είναι πολύ πιο πολύπλοκο απ’ ό,τι νομίζετε.

Ο συνεργάτης μου με ρώτησε πριν μερικές εβδομάδες για το πρόσφατο τσουνάμι. Είπε, «Ποιος είναι ο σκοπός να πεθάνουν 200.000 άνθρωποι σε μια  μέρα; Τι καλό θα μπορούσε να προκύψει από ένα κατεστραμμένο ορφανοτροφείο, όπου τα περισσότερα παιδιά είναι υποχρεωμένα να παρακολουθούν τα άλλα που είναι νεκρά στο νερό για 8 ώρες, πριν να τα σώσουν; Και πώς αυτό δοξάζει οποιονδήποτε στην άλλη πλευρά; Ποιος είναι ο σκοπός;» Και η απάντηση μου δεν τον ευχαρίστησε τότε και ούτε τώρα τον ευχαριστεί. Αγαπητέ αναγνώστη, ακροατή, αμφιβάλλω αν θα ευχαριστήσει κι εσένα η αληθινή απάντηση. Διότι όσο καιρό είσαι Άνθρωπος που βαδίζεις στην πραγματικότητα σου, είσαι σχεδιασμένος να νοιάζεσαι για την ζωή.

Υπάρχει μια μεγαλύτερη εικόνα εδώ και σας έχουμε μιλήσει γι αυτήν πολλές φορές. Σε κάποιο επίπεδο όλες αυτές οι πολύτιμες ψυχές ήξεραν ότι είχαν προσυπογράψει για τέτοιο δυναμικό, αυτήν περίπου την χρονική στιγμή. Αυτό που έκαναν δημιούργησε μία ευσπλαχνία που η Γαία χρειαζόταν απαραιτήτως τη δεδομένη στιγμή στην ιστορία. Η αποχώρηση τους άλλαξε στην πραγματικότητα την δομή της πλανητικής ενέργειας. Άξιζε αυτό; Γιατί δεν τους ρωτάμε; Υπάρχουν πολλά ευτυχισμένα πρόσωπα  στην άλλη πλευρά του πέπλου αυτή την στιγμή, σ’ ένα πάρτι που δεν μπορείτε να φανταστείτε – με μια χαρά που δεν μπορείτε να φανταστείτε – κάνοντας ετοιμασίες για να επιστρέψουν και να συνεχίσουν ό,τι άρχισαν. Με μια φωνή, όλοι σας κοιτάνε και λένε, «Εμείς παίξαμε τον ρόλο μας, εσείς τώρα κάντε τον ν’ αξίζει. Παίξτε τον δικό σας». Εκείνοι που έμειναν πίσω  με τα οράματα που αναφέρατε θ’ αλλάξουν για όλη τους τη ζωή, και όχι απαραίτητα με αρνητικούς τρόπους, διότι θα ψάξουν να βρουν άλλους να βοηθήσουν και πολλοί απ’ αυτούς θα γίνουν θεραπευτές και σύμβουλοι.

Ήταν πράγματι κατάλληλο και σχεδιάστηκε σαν ένα δυναμικό που θα μπορούσε να εκδηλωθεί, όπως κι έγινε. Όμως αυτό δεν σας κάνει να νιώθετε καλύτερα, έτσι δεν είναι; Γι αυτό Άνθρωπε, νιώσε αυτό που πρέπει να νιώσεις. Αποχώρησε απ’ το μέρος αυτό χωρίς να καταλαβαίνεις. Είναι εντάξει, διότι είναι η βασική σου αντίδραση. Εκτίμησε όμως ότι υπάρχει κάτι ανώτερο εν δράσει σ’ αυτά τα πράγματα.

Οι άγγελοι που ονομάζονται Άνθρωποι παρουσιάζουν ένα έργο κάθε βράδυ. Είναι μία κωμωδία, είναι μία τραγωδία. Το κοινό αντιδρά και φωνάζει και γελάει και κλαίει. Μετά πέφτει η αυλαία κι εκείνος στο έργο που μαχαιρώθηκε από τον άλλον σηκώνεται επάνω… διότι ήταν μόνο ένα έργο. Μετά κάνουν πάρτι – ένα πάρτι ρόλων – και μαζεύονται και λένε, «Ήταν εξαίσιο! Ας το ξανακάνουμε, αλλά αυτή τη φορά άσε εμένα να σε μαχαιρώσω, όχι εσύ. Εσύ παίξε την σκηνή του θανάτου. Την έκανα εγώ αυτή την φορά». Μετά η αυλαία σηκώνεται το επόμενο βράδυ και το παίζουν ξανά και συνεχίζουν ν’ αλλάζουν ρόλους καθώς η αυλαία ανεβοκατεβαίνει, σηκώνεται και πέφτει.

Λεμούριε, ακούς; Οι Άνθρωποι είναι στην 3η διάσταση. Νομίζουν ότι είναι ατομικοί και ότι υπάρχει μόνο μία ζωή, αλλά έρχονται εδώ και το κάνουν αυτό πάρα πολλές φορές! Η αυλαία έχει σηκωθεί και πέσει, έχει ξανασηκωθεί και ξαναπέσει, και κάθε φορά που πέφτει, υπάρχει πολλή λύπη και πολλή  παρερμηνεία. Ω, την επόμενη φορά που θα πας σε μία τελετή όπου θα τιμάς την ζωή κάποιου, γιατί δεν έχεις το θάρρος να γελάσεις; Γιατί δεν περνάς δίπλα από το φέρετρο του και να πεις, «Σε ευχαριστώ! Καλή δουλειά! Θα σε δω σε λίγο. Ας το κάνουμε ξανά». Αυτή είναι η αλήθεια των πραγμάτων όπως εμείς τα βλέπουμε, και όπως τα βλέπετε κι εσείς όταν είστε στην δική μας πλευρά του πέπλου.

Η ευθύνη σας λοιπόν προς την Ανθρωπότητα είναι να περνάτε την ζωή σας με σοφία και κατανόηση. Να αγαπάτε την ζωή και να την διατηρείτε πολύτιμη. Να κλαίτε όταν υπάρχει λύπη, αλλά κατανοήστε ότι υπάρχει κάτι περισσότερο απ’ ό,τι φαίνεται. Μην θυμώνετε με τον Θεό για την διαδικασία της αγάπης, διότι εσείς οι ίδιοι την έχετε ορίσει και έχετε συμφωνήσει να συμμετέχετε σε όλο αυτό – στην αιωνιότητα.

*Πίσω στις Ευθύνες*