5 Ιστορίες ατόμων που δείχνουν τις εσωτερικές διεργασίες του κάρμα

Αυτές δίνονται για να μπορέσετε να κατανοήσετε περισσότερο τον λόγο που βρίσκεστε εδώ, και τι μπορείτε να κάνετε με ορισμένα συναισθήματα που έχετε.

Η Μαίρη η Άτεκνος

        Θα μιλήσουμε τώρα για τη Μαίρη, την άτεκνο. Όταν η Μαίρη ή­ταν πολύ μικρό παιδί, γνώριζε διαισθητικά ότι είχε γεννηθεί για να γίνει μητέρα. Όταν τα άλλα κοριτσάκια της ηλικίας της έπαι­ζαν με κούκλες, έπαιζαν με μία κούκλα, ενώ η Μαίρη έπαιζε με έξι. Βλέπετε, η Μαίρη γνώριζε τα πάντα για τα παιδιά. Γνώριζε τι τα έκανε ευτυχισμένα και πώς να τα μεγαλώσει. Ήταν σοφή σε αυτά τα θέματα, γιατί η Μαίρη είχε υπάρξει μητέρα προηγουμένως. Σε πάρα πολλές ζωές η Μαίρη είχε αναθρέψει παιδιά. Μερικές φορές είχε και έντεκα παιδιά. Η Μαίρη είχε γεννηθεί για να γίνει μητέρα.

        Καθώς προχώρησε στη ζωή της, η Μαίρη βρήκε έναν σύντρο­φο, έναν άνδρα που είπε, «Θέλω μεγάλη οικογένεια». Η Μαίρη εί­πε, «Αυτός είναι για μένα». Μαζί έκαναν σχέδια και αγόρασαν ένα πολύ μεγάλο σπίτι αφού ετοιμάζονταν να αποκτήσουν πολλά παι­διά. Αλλά δυστυχώς, όπως εξελίχθηκε η ζωή, η Μαίρη δεν έκανε παιδιά, γιατί συγκλονισμένη ανακάλυψε ότι ήταν στείρα. Και όλη η γνώση που είχε γύρω από τα παιδιά φαινόταν ότι θα πήγαινε χαμέ­νη. Ήταν συντετριμμένη και πολύ στενοχωρημένη. Ήταν θυμωμέ­νη με τον Θεό και σκεπτόταν ότι της παιζόταν ένα πολύ περίεργο παιχνίδι: να έρθει σε αυτόν τον πλανήτη με τέτοια γνώση για τα παιδιά και μετά να της τα αρνηθούν! Ο σύντροφός της;... δεν κρά­τησε παραπάνω από έναν χρόνο. Γιατί βλέπετε, ήθελε τα δικά του παιδιά, όπως ήθελε και η Μαίρη. Ήθελε να κοιτάει τα χέρια τους και τα δάκτυλά τους και να γνωρίζει ότι έμοιαζαν με τα δικά του, και ότι η δική του βιολογία ήταν ίδια με τη δική τους βιολογία. Η Μαίρη έμεινε μόνη.

        Η Μαίρη ξεπέρασε τον θυμό της με τον Θεό, γιατί είχε επί­γνωση του Πνεύματος, και το γνώριζε. Της παρουσιάστηκε ένα παράθυρο ευκαιρίας να μάθει περισσότερα για τα συναισθήματα που είχε μέσα της. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί ο Θεός θα της έπαιζε ένα τέτοιο παιχνίδι, οπότε άρχισε να ψάχνει για απαντήσεις. Παραμέρισε τον θυμό της και αναζήτησε το Πνεύμα, και μαζί με τη συντροφιά άλλων που της έδωσαν πληροφορίες, άρχισε να ανακα­λύπτει τον εαυτό της.

        Το πρώτο που έκανε η Μαίρη άμεσα, το οποίο έκανε διαφορά στη ζωή της, ήταν να αναλάβει την ευθύνη για ό,τι της είχε συμβεί. Κατάλαβε μελετώντας ότι πραγματικά είχε σχεδιάσει ό,τι της είχε συμβεί. Δεν καταλάβαινε γιατί, και εξακολουθούσε να κλαίει τη νύχτα για τα παιδιά που δεν θα αποκτούσε ποτέ, αλλά ανέλαβε την ευθύνη γι’ αυτό. Λίγο αργότερα, η Μαίρη είχε ένα όραμα και τότε κατάλαβε ποια ήταν η αποστολή της. Γιατί το όραμα της έδειξε άλ­λες μητέρες σε όλον τον κόσμο να διαβάζουν τα λόγια της και τη σοφία της. Βλέπετε, η Μαίρη προοριζόταν να γράψει βιβλία για την ανατροφή των παιδιών, κι έτσι έκανε. Κι ως τη στιγμή που η Μαίρη άφησε τη ζωή και πέρασε πάλι στο σπήλαιο της δημιουρ­γίας και από εκεί στην αίθουσα εορτασμού, είχε ήδη γράψει επτά βιβλία συνολικά. Κυκλοφόρησαν παντού στον πλανήτη. Δεκάδες χιλιάδες μητέρες ωφελήθηκαν από. την εργασία της Μαίρης, τις γνώσεις και την εμπειρία της. Σε μια αναδρομική εξέταση, η Μαί­ρη, καθώς βρισκόταν στην άλλη πλευρά, κατάλαβε τι είχε συμβεί. Ναι, είχε έρθει με τη γνώση, το «κατάλοιπο» πολλών προηγού­μενων ζωών, αλλά την είχε παρερμηνεύσει. Δεν προοριζόταν να κάνει παιδιά, γιατί αυτό θα παρενέβαινε στην αληθινή της αποστο­λή! Χρειάστηκε να συνειδητοποιήσει την ευθύνη για το ποια ήταν στην πραγματικότητα, και τα προβλήματα τα οποία περνούσε, για να μπορέσει να γυρίσει και να δει τι έπρεπε να κάνει με τη γνώση της. Κρατείστε αυτό στο μυαλό σας, γιατί υπάρχουν άλλοι για τους οποίους θέλουμε να σας μιλήσουμε.

Ο Τζον της Αφθονίας

        Ας μιλήσουμε για τον Τζον της Αφθονίας. Ο καθένας σας γνω­ρίζει αυτόν τον Τζον. Γεννήθηκε στον πλανήτη με τη δυνατότητα να δημιουργεί πλούτο. Ό,τι και να άγγιζε ο Τζον, του έφερνε πλούτο και ήταν όντως το κάρμα του να συμβαίνει αυ­τό.. Και πολλοί τον κοιτούσαν και έλεγαν, «Θα πρέπει να ήταν ένας περίφημος άνθρωπος σε προηγούμενη ζωή του, για να έχει αυτό το θετικό κάρμα». Αλλά δεν καταλάβαιναν καθόλου ποιο ήταν το μά­θημά του. Γιατί ακόμη και σαν παιδί ο Τζον μάζευε λεφτά από άλ­λα παιδιά για τον ένα ή τον άλλο λόγο... μια υπηρεσία εδώ, κάποιο πράγμα εκεί. Και όταν τελείωσε το σχολείο, όταν οι άλλοι μόλις ξεκινούσαν, ο Τζον βρισκόταν ήδη στον δρόμο του προς την αφθο­νία. Αυτό συνεχίστηκε και συγκέντρωσε μια τεράστια περιουσία. Τόση περιουσία είχε ο Τζον που δεν θα μπορούσε να την ξοδέψει μόνος του σε όλη του τη ζωή. 

        Παρ’ όλα αυτά, ο Τζον διέθετε όλο τον χρόνο του για να δημιουργεί περισσότερα, και έγινε πολύ δυ­στυχισμένος. Μετά θύμωσε. Γιατί ο Τζον δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα της αποστολής του. Ήταν πολύ εύκολο να δημιουργήσει αφθονία. Και έτσι, ο Τζον έγινε ένα ευέξαπτο άτομο, ένα άτομο που παραπονιόταν συνεχώς. Υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν ποτέ να βρί­σκονται μαζί του, ήταν τόσο θυμωμένος. Έτσι οι μόνοι που έμεναν μαζί του ήταν εκείνοι που πληρωνόντουσαν καλά γι’ αυτό... το ο­ποίο ήταν δικό τους κάρμα. Και έτσι ο Τζον πέθανε δυστυχισμένος. Μόνο όταν έφθασε στην άλλη πλευρά συνειδητοποίησε ποιο ήταν το δικό του μάθημα. Είχε διαλέξει ένα από τα πιο δύσκολα μαθή­ματα, ένα το οποίο δεν μπόρεσε τελικά να μάθει.

        Αγαπητοί, κάποια από τις γραφές αναφέρεται σε αυτό, και θέ­λουμε να σας πούμε απόψε τι σημαίνει και τι δεν σημαίνει. Γιατί οι λέξεις έχουν μεταφραστεί να λένε ότι, «Είναι σχεδόν αδύνατον για έναν πλούσιο άνθρωπο να περάσει τις πύλες του παραδείσου». Α­φήστε το Πνεύμα να σας πει τι σημαίνει αυτό. Είναι ακριβώς αυτό: είναι πάρα πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγάλη αφθονία να φωτιστεί, και αυτή η φράση στέκεται μόνη της χωρίς τίποτε άλλο. Αυτό ήταν το μάθημα του Τζον. Μπορούσε να έρθει στον πλανήτη, να έχει αυτό το χαρακτηριστικό, και παρ’ όλα αυτά να φωτιστεί; Γιατί τα παράθυρα των ευκαιριών που είχε για να βρει τη φώτιση πέρασαν πολύ γρήγορα από δίπλα του ενώ εκείνος δεν κοίταζε ού­τε αριστερά ούτε δεξιά. Η συνεχής επιδίωξη της αφθονίας τον απα­σχολούσε ολοκληρωτικά.

        Κάποιοι, λοιπόν, έχουν βγάλει από αυτό, ένα ολόκληρο σενά­ριο από κανόνες σχετικά με το θέμα της αφθονίας. «Αυτό που το Πνεύμα πραγματικά εννοούσε», λένε, «είναι ότι δεν μπορεί να είσαι πλούσιος και να έχεις φώτιση! Και...», συνεχίζοντας με αυτή τη φτω­χή κακή λογική, «εάν έχεις πλούτο, δεν μπορεί να είσαι φωτισμέ­νος. Επιπλέον...» λέει το τελευταίο στάδιο αυτής της λογικής, «για να βρεις τον Θεό πρέπει να παραχωρήσεις όλον τον πλούτο σου» (συνήθως σε κάποιον οργανισμό που είναι έτοιμος να τον παραλάβει με σκοπό να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από αυτό το πνευματικό βάρος). «Μόνο τότε μπορείς να έχεις φώτιση». Αυτά τα ίδια άτομα (ακόμη χειρότερα) έχουν στην πραγματικότητα συνδέσει το να εί­σαι φτωχός με το να είναι φωτισμένος. Πιστέψτε με, αγαπητοί, δεν είναι αυτή η αλήθεια. Σας ζητάμε να το δείτε με κοινή λογική. Σας έχουμε πει και προηγουμένως ότι ευχόμαστε να έχετε αφθονία. Σε άλλες επικοινωνίες, σας έχουμε πάρει σε ταξίδια όπου ανοίξατε την πόρτα σε δωμάτια της εσωτερικής πνευματικής ζωής σας, ένα από τα οποία είναι πάντοτε γεμάτο, από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι, με πανέμορφα αγαθά... χρυσό και πλούτη. Γιατί σας τα δείξαμε αυτά;

        Σας προσκαλέσαμε να συν-δημιουργήσετε τη δική σας πραγματι­κότητα και μετά σας δώσαμε ένα αξίωμα που λέει ότι δεν μπορείς να φωτιστείς και να έχεις αφθονία; Ο λόγος είναι αυτός. Μπορείτε να είστε απόλυτα φωτισμένοι και να έχετε πλούτη πέρα από κά­θε φαντασία. Το δύσκολο μέρος γι’ αυτό είναι απλώς ότι αυτός που γεννιέται στον πλανήτη με τη δυνατότητα να δημιουργεί αφθο­νία εύκολα, έχει εξαιρετικά βαρύ κάρμα. Θα γυρίσει ή δεν θα γυρί­σει να κοιτάξει την πνευματική του πλευρά και να φωτιστεί; Με άλλα λόγια, ο περισπασμός από τον στόχο είναι σχεδόν ανυπέρβλητος. Αυτό είναι όλο το θέμα. Όλοι σας έχετε το δικαίωμα για αφθονία. Στις γραφές γίνεται απλώς μια δήλωση για τη δυσκολία και μια συμβουλή για να έχετε επίγνωση αυτού του θέματος. Για να υπά­ρξει φώτιση και πλούτος στο γήινο επίπεδο, απαιτείται μεγάλη ι­σορροπία και μια πραγματική υποταγή του εγώ. Αυτά τα χαρακτη­ριστικά δεν συνυπάρχουν πολύ συχνά. Όταν υπάρχουν, γνωρίζετε ότι έχετε συναντήσει μια πολύ παλαιά ψυχή. Πραγματικά ευλο­γημένοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τον Θεό και έχουν αφθονία!

Ο Φιλίπ ο Ψαράς

        Θέλω να μιλήσουμε για τον Φιλίπ τον Ψαρά. Ο Φιλίπ δεν ζούσε σε αυτήν την ήπειρο, αλλά είναι όντως μια πραγματική ιστορία ενός πραγματικού ανθρώπου. Το μόνο που ήθελε να κάνει ο Φιλίπ, από τότε που ήταν παιδί, ήταν να πηγαίνει για ψάρεμα. Γιατί ο Φιλίπ έφερε σε αυτήν τη ζωή ένα κατάλοιπο από πολλές, πολλές ζωές ψαρά. Υπήρξε ψαράς ξανά και ξανά σε αλληλεπίδραση με ομάδες ψαράδων γύρω του, και το γνώριζε αυτό. Γιατί όταν ήταν παιδί, το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να πηγαίνει στην παραλία και να εργάζεται μαζί με ενήλικες ψαράδες. Έμαθε να δένει όλους τους κόμπους και ήταν πολύ καλός σε αυτό. Διαισθητικά γνώριζε τις κα­τάλληλες εποχές για ψάρεμα. Διαισθητικά γνώριζε τι να κάνει και πότε να το κάνει για να έχει μεγάλη ψαριά. Αλλά βλέπετε, ο πατέ­ρας του ήταν εύπορος και είχε εκπαιδευτεί στα νομικά. Δεν ήθελε να γίνει ο Φιλίπ ψαράς, γιατί χωρίς να το γνωρίζει κανείς από τους δύο, ο πατέρας του είχε κάνει μια συμφωνία με τον Φιλίπ, όταν ή­ταν στην άλλη πλευρά, και ήταν μέρος από το κάρμα του πατέρα του να εκπληρώσει αυτήν την αποστολή. Ο πατέρας ανησυχούσε που ο Φιλίπ το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει ψαράς, γιατί είχε γι’ αυτόν πολύ μεγαλύτερα σχέδια.

        Και έτσι απομάκρυνε τον Φιλίπ από την παραλία και τον πήγε στο εσωτερικό της χώρας, όπου ο Φιλίπ πήγε σε ένα σχολείο για νομική εκπαίδευση. Και έτσι ο Φιλίπ έγινε ειδικός στα νομικά, και διακρίθηκε σε αυτά. Στην πραγματικότητα, καθώς μεγάλωνε, τα α­γάπησε. Σίγουρα σκεπτόταν τη ζωή του ψαρά, αλλά αντί γι’ αυτό έ­κανε το ψάρεμα χόμπι του. Πήγαινε στην παραλία όποτε μπορούσε να βγει με το ιστιοπλοϊκό που είχε αγοράσει με δικά του χρήματα. Έτσι μπορούσε να έχει την αίσθηση του ψαρά για μία ή δύο μέρες.

        Καθώς η ζωή του Φιλίπ συνεχιζόταν, προσεκλήθη στο μεγα­λύτερο δικαστήριο της χώρας του, όπου και πάλι ο Φιλίπ διακρίθηκε. Γιατί βλέπετε, είχε ακεραιότητα. Είχε περάσει χρόνια με τους ψαράδες! Είχε μια ισχυρή συγγένεια με τη φύση, τα πλάσματα της φύσης και την ίδια τη Γη. Ο Φιλίπ χρησιμοποιούσε αυτούς τους σο­φούς τρόπους στην εργασία του και έγινε μεγάλος ηγέτης στη χώρα του, φθάνοντας στο ύψιστο αξίωμα. Οι άνθρωποι στη χώρα του τον αγαπούσαν. Με κάποιο τρόπο, ο Φιλίπ τους θύμιζε έναν κοινό ψα­ρά και μπορούσαν να ανταποκριθούν σε μια τέτοια προσωπικό­τητα.

        Οπότε καταλαβαίνετε ότι το κατάλοιπο της προηγούμενης ζω­ής που ο Φιλίπ έφερε μαζί του μπορούσε να τον είχε κρατήσει στην παραλία ως ψαρά, εάν δεν παρενέβαινε ο πατέρας του. Γιατί η απο­στολή του πατέρα του ήταν να αναθρέψει τον Φιλίπ για να γίνει ένας σοφός ηγέτης και αυτό έκανε. Η αποστολή του Φιλίπ ήταν να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητες του ψαρά και να τις εφαρμόσει στη διακυβέρνηση των ανθρώπων του. Μαζί ο Φιλίπ και ο πατέρας του είχαν ένα αστρικό σχέδιο που λέγεται “κάρμα”, και οι δύο άν­θρωποι είχαν περάσει μέσα από αυτό με τον καλύτερο τρόπο.

Η Ελίζαμπεθ η Βασιλική

        Τώρα θα σας πω για την Ελίζαμπεθ τη Βασιλική. Όταν η Ελίζα­μπεθ γεννήθηκε, από μωρό κρατούσε το κεφάλι της ψηλά. Οι πε­ρισσότεροι από σας γνωρίζουν ότι αυτό είναι ασυνήθιστο. Ένα μω­ρό έχει πολύ αδύναμους μυς και δεν μπορεί να κρατά το κεφάλι του ψηλά. Αλλά η Ελίζαμπεθ το κρατούσε. Η Ελίζαμπεθ στην πραγ­ματικότητα ήταν από βασιλική καταγωγή και το γνώριζε. Το μόνο πρόβλημα, αγαπητοί, ήταν ότι οι γονείς της Ελίζαμπεθ δεν ήταν.

        Η Ελίζαμπεθ γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια. Αυτό στα­διακά, με τα χρόνια, της δημιούργησε θυμό, γιατί γνώριζε ότι ήταν ιδιαίτερη. Ήταν μια πριγκίπισσα που ετοιμαζόταν να γίνει βασί­λισσα, αλλά τίποτε γύρω της δεν συμφωνούσε εμφανώς με αυτήν την αίσθηση. Και έτσι εκνεύριζε τα άλλα παιδιά με τη συμπερι­φορά της, και αργότερα τους άλλους ενήλικες, γιατί ήθελε να γίνο­νται τα πράγματα με έναν δικό της τρόπο. Είχε τον αέρα της βασί­λισσας σε μια φτωχή οικογένεια. Και όπως ακριβώς στην πρώτη ιστορία που ακούσαμε με τη Μαίρη την Άτεκνο, παρουσιάστηκε η ευκαιρία στην Ελίζαμπεθ. Γιατί μια μέρα της μίλησε μια φίλη της και της εξήγησε πώς εργάζεται το Πνεύμα. Και η Ελίζαμπεθ, κοι­τώντας τη δική της ζωή, είπε, «Παίρνω απόλυτα την ευθύνη για τον τρόπο που αισθάνομαι... γεννημένη πριγκίπισσα χωρίς βασιλική οι­κογένεια. Επομένως, ποια είναι η αποστολή μου;» είπε. Τότε συνει­δητοποίησε, «Ίσως δεν είναι απαραίτητο να έχω τη βασιλική οικο­γένεια για να είμαι εγώ βασιλική».

        Έτσι, η Ελίζαμπεθ αποφάσισε μόνη της να δημιουργήσει τη δική της θέση. Και οτιδήποτε δοκίμασε λειτούργησε! Τα παράθυρα ευκαιρίας εμφανίζονταν συνέχεια στην Ελίζαμπεθ, καθώς έγινε ηγέτης της δικής της ομάδας και συν-δημιούργησε τη δική της πραγματικότητα. Και στα 43 της χρόνια, όλοι σέβονταν και θαύμα­ζαν την Ελίζαμπεθ. Λόγω των ταλέντων της και αυτού που ήταν, είχε πραγματικά δημιουργήσει τη δική της βασιλική υπόσταση. Έτσι, για μια ακόμη φορά, το κατάλοιπο μιας προηγούμενης ζωής την είχε υπηρετήσει, αλλά όχι με τον τρόπο με τον οποίο νόμιζε. Η αλχημεία είναι ξεκάθαρη σε αυτήν την ιστορία. Γιατί η Ελίζαμπεθ είχε πάρει μια δυνητικά απογοητευτική κατάσταση, και μέσα από την κατανόηση και τη φώτιση την είχε μετατρέψει στην κατάλληλη τιμητική κατάσταση. Η Ελίζαμπεθ ήταν όντως Βασιλική.

        Τώρα, αγαπητοί μου, μετά από αυτές τις τέσσερις ιστορίες μπορεί να ρωτήσετε, «Πώς μπορώ να καταλάβω τη διαφορά μεταξύ του κατάλοιπου μιας προηγούμενης ζωής και ενός συμβολαίου ή μιας αποστολής; Γιατί φαίνονται ίδια». Η Μαίρη η Άτεκνος νόμιζε ότι θα γινόταν μητέρα. Ο Φιλίπ ο ψαράς νόμιζε ότι είχε γεννηθεί για να ψαρεύει και η Ελίζαμπεθ νόμιζε ότι θα γινόταν βασίλισσα! Ο Τζον γνώριζε απόλυτα ότι είχε γεννηθεί για να έχει αφθονία.

        Αγαπητοί, είναι πολύ εύκολο να γνωρίζετε, και εδώ ακολου­θούν μερικά σημαντικά χαρακτηριστικά. Όλες οι συναντήσεις σχεδιασμού του κάρμα, αυτές που γίνονται αυτήν τη στιγμή για σας, βασίζονται στα παράθυρα ευκαιρίας, που είναι σχέδια δράσης για σας ατομικά. Δηλαδή, είναι σχεδιασμένα με αγάπη για τη φώτισή σας και εμφανίζονται μπροστά σας την κατάλληλη στιγμή. Μερικά παράθυρα ευκαιρίας έχουν τοποθετηθεί εδώ για να σας δείξουν τι δεν πρέπει να κάνετε. Από την άλλη μεριά, οι δραστηριότητες που δοκιμάζετε και που εξελίσσονται καλά για σας είναι προφανώς οι αποστολές σας. 

       Σας προσκαλούμε, εάν δεν γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ κυτταρικής διαίσθησης και αποστολής, να μπείτε κατευ­θείαν στην πρόκληση της διερεύνησης. Κάποιοι από σας έχετε αι­σθανθεί ότι μπορείτε να γίνετε αυτό ή το άλλο. Πιθανόν να πρέπει να πάτε εδώ ή εκεί, αλλά δεν είστε σίγουροι. Πολλοί από σας θα πρέπει να δοκιμάσουν για να βρουν τη διαφορά μεταξύ του κατά­λοιπου προηγούμενης ζωής και του καρμικού συμβολαίου ή απο­στολής γιατί συχνά υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ των δύο.

        Σε αυτή τη λεπτή γραμμή είναι που το κάρμα σάς προσκαλεί να δοκι­μάσετε να δείτε τη διαφορά. Μη φοβάστε ότι θα χάσετε χρόνο ή πόρους σε κάτι το οποίο φαίνεται να έχει αποτύχει, γιατί μπορεί να σας δείξει την αλήθεια! Σε αυτήν την ίδια τη δραστηριότητα ή την πρόθεση να ξεκινήσετε να ανακαλύψετε κάτι, είναι το μήνυμα προς το Πνεύμα ότι έχετε αποφασίσει να προχωρήσετε σε αυτό που έχετε σχεδιάσει! Βλέπετε την ειρωνεία σε αυτό; Εάν καθίσετε κάτω και ανησυχείτε και φοβάστε για το τι πρέπει να κάνετε, τότε δεν θα συμβεί τίποτε. Μόνο όταν ξεπεράσετε τον φόβο σας και δραστηριοποιηθείτε ν’ ανακαλύψετε, η “μηχανή” του μαθήματος σας ξεκι­νά. Μερικές φορές οι δραστηριότητές σας μοιάζουν να καταλήγουν σε αποτυχία, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχετε ανακαλύψει πραγματικά εάν η αίσθηση που έχετε είναι κατάλοιπο ή αποστολή. Ο α­νόητος άνθρωπος δοκιμάζει ξανά και ξανά το κατάλοιπο από προη­γούμενη ζωή. Αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ.

        Έτσι αν ο Φιλίπ είχε επιχειρήσει να γίνει ψαράς, δεν θα λει­τουργούσε γι’ αυτόν. Υπάρχει κάτι που ο Φιλίπ δεν ανακάλυψε πο­τέ, γιατί αυτό κρυβόταν στη βιολογία του. Εάν είχε προχωρήσει στα σχέδιά του να γίνει ψαράς, θα ήταν συνεχώς άρρωστος. Αυτός ήταν ένας άλλος τρόπος που το Πνεύμα τον τίμησε βοηθώντας τον να βρει την αποστολή του. Δεν θα είχε λειτουργήσει γι’ αυτόν... και αν δεν παρενέβαινε ο πατέρας του, θα είχε την ευκαιρία να το δει αυτό με ευκρίνεια. Αντιθέτως, ο Φιλίπ κινήθηκε με επιτυχία προς την αποστολή του γρήγορα, γιατί κάποιος άλλος άνθρωπος στο πλευρό του είχε έρθει ακριβώς γι’ αυτό τον σκοπό. Καταλαβαίνετε πώς σημαντικοί άνθρωποι γύρω σας μπορούν πολύ καλά να επιτα­χύνουν την αποστολή σας;

        Το Πνεύμα δεν σας κρίνει εάν περάσατε από το κάρμα ή όχι, καθώς φθάνετε στην άλλη πλευρά, έχοντας φαινομενικά αποτύχει σε δοκιμασίες της ζωής. Όπως στην περίπτωση του Τζον της Αφθο­νίας, δεν υπήρχε καθόλου κρίση, ακόμη και από τον Τζον. Αντίθε­τα, στον Τζον έγινε υποδοχή ήρωα στην αίθουσα των τιμών, όπως στους άλλους. Η τιμή βρίσκεται στην ενσάρκωση. Το Πνεύμα δεν κρίνει ούτε για μια στιγμή εάν το μάθημα έχει επιτευχθεί ή όχι. Η τιμή βρίσκεται στο να διαβείς το μονοπάτι, και όχι στην κατεύ­θυνση που πηγαίνεις.

Δαυίδ ο Αγαπητός

        Θέλουμε να σας πούμε τώρα, για κάποιον που ήρθε στη Γη χωρίς κάρμα, αλλά μόνο με αποστολή. Τώρα θέλουμε να σας μιλήσουμε για τον Δαυίδ τον Αγαπητό. Ο Δαυίδ γεννήθηκε χωρίς ένα μέρος του εγκεφάλου του. Ήταν έξυπνο παιδί. Είχε όλες τις λειτουργίες της συνειδητότητας, αλλά τα μέρη που έλειπαν ήταν τα μέρη που ελέγχουν την ανάπτυξή του. Και έτσι οι γιατροί γνώριζαν ότι ο Δαυίδ δεν θα ζούσε πολύ, γιατί δεν υπήρχε τρόπος να μπορέσει να ζήσει με αυτή την έλλειψη. Ο σκοπός της ύπαρξης του Δαυίδ ήταν μια αποστολή. Παρ’ ότι δεν ήταν ακόμη φανερό, θα γινόταν έτσι. Ο Δαυίδ είχε νέους γονείς που τον αγαπούσαν πολύ και γύρω του βρίσκονταν διάφοροι που επίσης τον αγαπούσαν πολύ.

        Και έτσι ο Δαυίδ για τα λίγα χρόνια που ήταν στον πλανήτη, είχε μια υπέροχη ζωή. Κάποιοι τον πήγαιναν σε μέρη που ποτέ δεν τα είχε δει νεαρό άτομο. Τον γέμιζαν με αγάπη και του έδιναν κάθε ευκαιρία να μαθαίνει. Και παρ’ όλα αυτά, όταν ήταν 12 χρονών, πέρασε στην άλλη πλευρά. Γιατί η αποστολή του Δαυίδ σε αυτόν τον πλανήτη ήταν να δώσει ένα δώρο στους γονείς του. Εάν λέ­γατε βέβαια στους γονείς του ότι αυτό ήταν δώρο, θα ένιωθαν του­λάχιστον προσβεβλημένοι: Δεν υπήρχε χειρότερη στιγμή στη ζωή τους από τον πόνο του χαμού του γιου τους. Δεν θα είχε βοηθήσει καθόλου τον πόνο στην καρδιά τους, αν γνώριζαν την αποστολή του Δαυίδ. Ακριβώς έτσι συμβαίνει και με σας, αγαπητοί μου, όταν γνωρίζετε ότι κάποιος περνάει στην άλλη πλευρά. Δεν βοηθάει εκείνη τη στιγμή να γνωρίσετε ότι όντως είναι κατάλληλο. Γιατί όταν συμβαίνει, ο πόνος είναι εκεί, και εκείνη τη στιγμή δεν υπάρ­χει αστρική σοφία να αντικαταστήσει το φούντωμα των συναισθη­μάτων.

        Και έτσι, ο Δαυίδ, ο μικρούλης, έλειπε σε όλους. Και οι γονείς του τον έκλαιγαν, όπως είναι κατάλληλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά βλέπετε, ο Δαυίδ είχε μια συμφωνία με αυτούς τους γονείς και οι νεαροί γονείς του είχαν μια συμφωνία με τον Δαυίδ. Το πέ­ρασμα του Δαυίδ στην άλλη πλευρά παρουσίασε ένα παράθυρο ευ­καιρίας, ακόμη και όταν βρισκόντουσαν στη μεγαλύτερη απελπισία τους: την ευκαιρία οι δύο νεαροί γονείς να ανακαλύψουν ένα μονο­πάτι γρήγορης φώτισης. Αυτό το βήμα το έκαναν αναζητώντας γαλήνη, και το οποίο δεν θα γινόταν ποτέ, εάν δεν υπήρχε το δώρο του Δαυίδ. Και έτσι αυτοί οι δύο γονείς έζησαν σπουδαίες φωτι­σμένες ζωές και έγιναν θεραπευτές, θεραπεύοντας πολλούς στα χρόνια που ήρθαν. Έτσι ο πόνος μεταμορφώθηκε σε χαρά και θεραπεία. Και έτσι η φώτισή τους ολοκληρώθηκε. Και το κάρμα τους εκπληρώθηκε, λόγω του δώρου από τον Δαυίδ τον Αγαπητό.

        Γιατί όλη η αποστολή του Δαυίδ ήταν να επιτρέψει τη φώτιση και την θεραπεία εκατοντάδων ανθρώπων στο μέλλον στο οποίο ο Δαυίδ δεν θα ήταν εκεί. Η αγάπη του ήταν το δώρο του προς τους νεαρούς γονείς του και η αγάπη αυτών ήταν η ικανότητα να δουν το δώρο και να αναζητήσουν τη σημασία του. Έτσι, η φαινομενική θυσία του ενός δημιούργησε χαρά για πολλούς. Η πνευματική ομορφιά αυτού είναι ότι ο Δαυίδ είναι παντοτινός, και τα δώδεκα χρόνια που πέρασε δίνοντας το δώρο του, ήταν μόλις μία στιγμή στη γραμμή του χρόνου ενός πολύ μεγαλύτερου γεγονότος... της ανύψωσης του πλανήτη Γη.

        Καθόμαστε εδώ με αγάπη για τον καθένα από σας, και σας λέ­με ότι ανάμεσά σας υπάρχουν αυτοί που έχουν τώρα την ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους, λόγω αυτού του ραντεβού εδώ σήμερα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι η αποστολή σας; Γιατί έχετε κά­νει αυτά που έχετε κάνει ως τώρα; Τι σχέση έχει η εκπαίδευσή σας με την αποστολή σας; Εάν ορθώνεται μπροστά σας ένας τοίχος, όπως λέει ο συνεργάτης μου όσον αφορά τη ζωή σας, και δεν καταλαβαίνετε γιατί, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να επανεξετάσετε γιατί έχετε τη γνώση που έχετε. Μιλάω ατομικά αυτή τη στιγμή σε τουλάχιστον οκτώ από σας, που είστε σε αυτήν την κατάσταση στη ζωή σας. Είναι η στιγμή να απολαύσετε την ενέρ­γεια του Πνεύματος. 

Δύο από σας θα φύγουν απόψε θεραπευμένοι. Είναι μια από τις λίγες φορές που το έχουμε πει αυτό, αλλά η πρόθεση εκδηλώθηκε τα τελευταία λεπτά και η δράση έχει ήδη εμφυτευτεί. Εσείς οι ίδιοι το κάνατε! Σας προσκαλούμε, τον καθένα από σας, να αναλάβει πλήρως την ευθύνη της κατάστασης στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να αποκαλυφθεί η αποστολή σας. Και παρ’ όλο που μπορεί να χρειαστούν μερικές δοκιμές και κάποια λά­θη από την πλευρά σας πριν βρείτε το καλύτερο για σας, αναζητεί­στε το μονοπάτι με τις ανοικτές πόρτες. Ακόμη και οι πόρτες που φαίνονται δυσοίωνες και οι πόρτες που φαίνονται ερμητικά κλει­στές, μπορεί να ανοίξουν διάπλατα... αν απλώς τις χτυπήσετε. Τότε θα γνωρίζετε την αποστολή σας.

        Με πολλή αγάπη ήρθαμε απόψε σ’ εσάς για να σας δώσουμε τα παραδείγματα αυτών των ανθρώπινων ζωών και να σας μιλήσουμε για την εμπειρία του ανθρώπινου κάρμα. Η οντότητα Κρύων δεν είχε ποτέ την τιμή που έχετε εσείς έχοντας επιλέξει ένα τέτοιο μο­νοπάτι. Επομένως, μπορείτε να καταλάβετε το δέος που έχω, και την τιμή που έχω, όταν λέω, ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ! Κάνετε συμπαντική εργασία και όλες οι δυσκολίες σας τιμώνται. Ακόμη, σας λέμε ότι γνωρίζουμε τι περνάτε και δίνουμε ιδιαίτερη τιμή απόψε σ’ εκείνους που έχουν πληγωμένη καρδιά. Έχουμε μηνύ­ματα ειδικά για να θυμάστε ότι η ζωή είναι παντοτινή. Το πέρασμα ενός ανθρώπου από αυτό το επίπεδο σε κάποιο άλλο είναι απλώς αλλαγή ενέργειας! Όποιος έχει περάσει στην άλλη μεριά ζει τρεις μέρες στο σπήλαιο της δημιουργίας, και σε αυτό το διάστημα, βρί­σκεται πολύ κοντά σας. Ακόμη και μετά από αυτό το διάστημα, έχει τη δυνατότητα να σας επισκέπτεται. Επομένως, πρέπει να γνω­ρίζετε ότι δεν έχει φύγει καθόλου, απλώς έχει αλλάξει.

        Και αυτό ήταν που έκανε τους γονείς του Δαυίδ του Αγαπη­τού να συνεχίσουν να ζουν τη ζωή τους. Γιατί όταν συνειδητοποίη­σαν το δώρο του, συνειδητοποίησαν επίσης ότι η επικοινωνία με αυτόν τον μικρό δεν σταμάτησε ποτέ. Και έτσι επίσης ελπίζουμε να συνειδητοποιήσετε ότι η επικοινωνία του Πνεύματος με σας, αγαπητοί μου, δεν σταματάει ποτέ. Και αν αισθάνεστε με κάποιον τρό­πο ότι το Πνεύμα του Θεού έχει απομακρυνθεί από σας, μην το πι­στεύετε. Γιατί έχουμε υποσχεθεί ότι αν το ζητήσετε, θα βρισκόμα­στε εδώ. Αν εκδηλωθεί πρόθεση, θα βρισκόμαστε εδώ. Καθώς τε­λειώνουμε αυτήν την επικοινωνία τώρα, σας ζητάμε να παραμεί­νετε σιωπηλοί γιατί θα ζητήσουμε από τον συνεργάτη μου (Λη) να σας μιλήσει για το δικό του κάρμα και τι του συνέβη. Και το ζητά­με αυτό ώστε να καταλάβετε πώς ήρθε η φωνή του Κρύων, ενώ θα μπορούσε εύκολα να μην είχε συμβεί αυτό, εάν ο συνεργάτης μου ακολουθούσε το κατάλοιπο προηγούμενης ζωής.

Και έτσι είναι!

(Από τον Λη Κάρολ:)

        Ο Κρύων θέλει να σας μιλήσω σχετικά με το γεγονός ότι το μόνο που ήθελα να κάνω σαν παιδί ήταν να πάω στον στρατό... και αυτή τη στιγμή είναι ο Λη που σας μιλάει. Η Τζαν (που βρίσκεται δίπλα μου) θα σας επιβεβαιώσει ότι ακόμη και σήμερα, όταν βλέπω άνδρες και γυναίκες με στολή, αισθάνομαι ότι θα έπρεπε να είμαι μαζί τους. Μπήκα σε μια στρατιωτική σχολή όταν ήμουν οκτώ χρονών και πέρασα τρία χρόνια εκεί μόνος μου εσωτερικός. Γνώριζα τι σημαίνει το να είσαι στον στρατό, παρ’ ότι δεν υπηρέτησα εκεί πο­τέ. 

Όταν πήγα μια φορά στη γέφυρα διακυβέρνησης ενός πλοίου στο Σαν Ντιέγκο, αναγνώρισα την καρέκλα όπου συνήθιζα να κά­θομαι, και κατάλαβα ότι ήμουν πάντα στο Ναυτικό. Ένιωθα ότι είχα βρει τον σκοπό της ζωής μου, και έτσι πήγα σε Γυμνάσιο Στρατιωτικής Εκπαίδευσης (ROTC), και έκανα σχέδια να πάω στο Ναυτικό αργότερα... μόνο και μόνο για να κάνω καριέρα σαν Ναυτικός. Αλλά αυτό ήταν κατάλοιπο από προηγούμενη ζωή, βλέπετε. Και τα πράγματα που έκανε το Πνεύμα για να με κρατήσει μακριά από το Ναυτικό, ήταν εκπληκτικά!

        Πρώτα απ’ όλα, είχα αλλεργίες. Όταν πήγαινα στο κολέγιο με κάλεσαν να υπηρετήσω στο Βιετνάμ, πέρασα από ιατρική εξέταση και με απέρριψαν. Μου είπαν, «Δεν μπορείς να είσαι στον στρατό, γιατί έχεις αλλεργίες». Τώρα γνωρίζω γιατί το Πνεύμα μού έδωσε αλλεργίες. Αργότερα ανακάλυψα ότι παθαίνω ναυτία! (Μπορείτε να φανταστείτε έναν αξιωματικό του Ναυτικού να σκύβει πάνω από την κουπαστή κατά τη διάρκεια μιας ναυμαχίας; Αυτό είναι κοσμικό αστείο!) Πέρυσι (σε ηλικία 50 ετών) ανακάλυψα ότι είχα γεννηθεί με ένα μόνο νεφρό. Δεν θα μπορούσα ποτέ να περάσω από μια πλήρη ιατρική εξέταση για το Ναυτικό. Απλώς, δεν υπήρχε τρόπος να υπηρετήσω στον στρατό σε αυτή τη χώρα, και παρ’ όλα αυτά ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω!

        Είχα περάσει πολλές προηγούμενες ζωές υπηρετώντας στον στρατό. Ήταν φυσικό και το επεδίωξα πάλι όταν ήρθα αυτή τη φο­ρά. Γεννημένος στην καρμική μου ομάδα στη Ναυτική πόλη Σαν Ντιέγκο, ήταν μια πραγματική πρόκληση για κάποιον που είχε καρμικό κατάλοιπο από το Ναυτικό, αλλά και πνευματική αποστολή.

        Έτσι το Πνεύμα μου έβαλε εμπόδια για να μου δείξει τη δια­φορά μεταξύ του κατάλοιπου προηγούμενων ζωών και του συμβο­λαίου. Και περίμενα ως το τέλος των 40 να βρω την αποστολή μου... πάντοτε σκεπτόμενος αν θα έπρεπε να είχα γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Και ο άνθρωπος, με τον οποίον είχα αυτήν τη συμ­φωνία, είναι εδώ δίπλα μου (μιλώντας για τη σύζυγο του Λη, την Τζαν Τόμπερ). Εκείνη ήταν η χωροκράτης  για μένα και με έφερε στο σημείο που βρίσκομαι... όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας του Φιλίπ. Τώρα ίσως καταλαβαίνετε περισσότερο αυτά που σας είπα νωρίτερα για τη συμμετοχή της Τζαν στην εργασία του Κρύων. Πάει σε μεγάλο βάθος. Είναι ένα καρμικό συμβόλαιο. Είναι μια αποστολή και είμαι πολύ ευχαριστημένος που το Πνεύμα με τίμησε με τα εμπόδια, τα οποία με κράτησαν μακριά από το λάθος μονο­πάτι. Και όπως καταλαβαίνω από το αποψινό μήνυμα, αυτό είναι κάτι συνηθισμένο και το Πνεύμα θα τιμήσει όλους μας με τον ίδιο τρόπο.

«Κάρμα»

(Κρύων Βιβλίο 3 – «Η Αλχημεία του Ανθρώπινου Πνεύματος» - Κεφ.7, σελ.203-215)