Op zoek naar het ik

Vrije wil wordt altijd gekoppeld aan een ik die zich ergens zou bevinden. Echter als je de schedel openmaakt zie je alleen een hoop gelei. Het ik is daarin nergens te vinden.

Sommigen zeggen dat het ik synoniem zou zijn aan de hersenen (wij zijn ons brein). Echter ook dat gaat niet op.

Zo zeggen mensen ik heb hoofdpijn of mijn 'mind' is zo onrustig dat ik niet kan slapen. Kennelijk is er een ik die last zou kunnen hebben van andere processen die zich in de hersenen afspelen.

In dat geval wordt er een verschil ervaren tussen het ik en diverse vormen van hersenactiviteit.

Als je kijkt wie dat ik zou kunnen zijn dan kom je uit op een gevoel dat wordt gecreëerd door de hersenen.

Het is een virtueel iets. Er zijn hersengebieden die een rol spelen bij het scheppen van dit ik gevoel, maar je kunt het nergens vinden.

Als je een projector hebt gevonden heb je nog niet het beeld dat door de projector wordt gecreëerd te pakken.

De Zon en de regen zorgen er voor dat er een regenboog ontstaat. De regenboog is niet de Zon, ook niet de regen, maar het produkt van hun interactie.

Dat produkt wordt wel waargenomen, maar is slechts een ervaring. Er is nergens een plek waar je naartoe kunt gaan en de regenboog kunt aanraken.

Net zoals de regenboog is het ik slechts een geprojecteerde realiteit. Het is het centrum van onze wereld. Datgene waar we alles voordoen, maar het bestaat niet echt.

Je kunt niet zeggen dat het de hersenen zijn. Hoogstens kun je zeggen dat de hersenen een rol spelen in het maken van de projectie van het ik.

Uiteindelijk is het ik net zo echt of onecht als een regenboog. Het is slechts een ervaring en daar houdt het bij op.