Κι ο Ιάσονας; Γύρισε πίσω στην Ιωλκό και με κάμποσους φίλους συμμάχους, κατάφερε κι έδιωξε τον Άκαστο, το γιο του Πελία, και πήρε το θρόνο. Και στα γηρατειά του του άρεσε να λέει την ιστορία του, και συχνά λαχταρούσε την εποχή που γύριζε τον κόσμο, αντάμα με την πιο ωραία και την πιο σκληρή απ’όλες τις μάγισσες. Μια μέρα ο Ιάσονας αποφάσισε πριν πεθάνει να πάει στην Κόρινθο και να αποχαιρετήσει την Αργώ από κοντά. Οι Κορίνθιοι τον υποδέχτηκαν με τιμές και τον οδήγησαν μέσα στον ναό όπου βρισκόταν το γέρικο σκαρί του ηρωικού καραβιού. Ο Ιάσονας βαθιά συγκινημένος χάιδεψε το αγαπημένο του πλοίο με το οποίο είχε ζήσει τόσες περιπέτειες. Έτσι, αναπολώντας πίσω στο χρόνο την Αργοναυτική εκστρατεία, το σαπισμένο από τα χρόνια κατάρτι του πλοίου έσπασε και έπεσε απάνω στον Ιάσονα σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Αυτός ήταν ο ιδανικός επίλογος για τον Ιάσονα, αφού πέθανε δίπλα στο αγαπημένο του πλοίο, σε βαθιά γεράματα δοξασμένος και ευτυχισμένος αφού είχε το προνόμιο να ζήσει όσο λίγοι ήρωες.
Αν κάποιος επισκεφτεί τον Βόλο σήμερα, θα δει στο λιμάνι ένα μικρό μπρούτζινο αντίγραφο της Αργούς και μια επιγραφή που απαριθμεί όλους τους Αργοναύτες. Επίσης στο λιμάνι μπορεί κανείς να δει ένα ακριβές αντίγραφο του προϊστορικού πλοίου, μια μονήρη πεντηκόντορο του 14ου αιώνα π.Χ. που αναβιώνει τη μυθική εποχή του Ιάσονα.