Η απώλεια του Ηρακλή
Η Αργώ όμως, παρόλο που έπλεε με ούριο άνεμο και με καλμαρισμένη θάλασσα φαινόταν αρχικά να μην κερδίζει ταχύτητα. Αντίθετα φαινόταν έτοιμη να βουλιάξει. Τότε ακούστηκε ένας ψίθυρος από το ιερό ξύλο στην πλώρη του πλοίου. Και η φωνή είπε «Ο λόγος που δεν κινείται το πλοίο Αργοναύτες, είναι επειδή στενάζει από το θεϊκό βάρος του Ηρακλή». Ο Ηρακλής αν και επιθυμούσε να ζήσει την περιπέτεια της Αργοναυτικής εκστρατείας και να βοηθήσει με την τρομερή του δύναμη τους Αργοναύτες, ωστόσο έκρινε πως θα έπρεπε να εγκαταλείψει την ιδέα αυτή, για όφελος όλης της αποστολής. Λίγο παρακάτω σε έναν όρμο που ονομαζόταν Αφέτες ο Ηρακλής αποβιβάστηκε από το πλοίο και χαιρέτησε όλους του υπόλοιπους Αργοναύτες, που λυπήθηκαν πολύ που έχαναν έναν τόσο σημαντικό ήρωα από την ομάδα τους. Ο όρμος αυτός ονομάστηκε γι’ αυτό το λόγο Αφέτες, επειδή στην ουσία ήταν και η αφετηρία της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Μετά από μέρες ταξιδιού οι Αργοναύτες έφτασαν στη Λήμνο, όπου έμειναν κάμποσο διάστημα. Εκεί τους καλοδέχτηκαν οι γυναίκες του νησιού, που πριν από μερικά χρόνια είχαν σκοτώσει όλους τους άντρες του νησιού, επειδή εκείνοι τις κακομεταχειρίζονταν. Πάσχιζαν οι γυναίκες της Λήμνου και η πανέμορφη βασίλισσά τους Υψιπύλη να κρατήσουν τους Αργοναύτες στο νησί, όμως εκείνοι αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.