Κτιστοί τάφοι

Νοτιότερα στην περιοχή που λέγεται Αηστράτης, επειδή θεωρείται ότι η ερειπωμένη εκκλησία εκεί, ανήκει στον Άγιο Ευστράτιο, υπάρχουν δύο τάφοι. Δεν είναι μοναδικοί, έχουν εντοπισθεί και κάμποσοι άλλοι τριγύρω, πράγμα που φανερώνει ότι πρόκειται για το τμήμα της πόλης που ήταν το νεκροταφείο, και ο κοιμητηριακός ναός. Οι δύο όμως μου προξενούν το ενδιαφέρον, διότι βρίσκονται ο ένας δίπλα στον άλλο. Είναι κτιστοί σε κόχη του εδάφους, και καταλήγουν σε στέγη καμάρα. Η στέγη είναι πλέον γκρεμισμένη, και το εσωτερικό τους ήταν γεμάτο με πέτρες μέχρι πρόσφατα. Σε έναν (Νο1) σώζεται και η αψίδα που δημιουργείται στο άνοιγμα της εισόδου.

• Και σε άλλα σημεία στην γύρω περιοχή υπάρχουν υπολείμματα τάφων κοντά σε ερείπια κτισμάτων που δείχνουν εκκλησίες. Πρέπει να ενταφιάζονταν σε αυτούς κληρικοί, ή λαϊκοί, που διατηρούσαν κάποια ιδιότητα στην κοινωνία της εποχής. Ο υπόλοιπος πληθυσμός ενταφιάζονταν κατά τα συνήθη, επειδή δεν είναι ανάλογα τα μεγέθη του πληθυσμού της πόλης και των υπαρχόντων κτιστών τάφων. Στην περίπτωση των διδύμων που είναι περισσότερο διατηρημένοι, και αποτελούν ανακάλυψη των παιδικών μου χρόνων, το ενδιαφέρον μου δημιουργείται για δύο λόγους.

• Πρώτον, επειδή χτίστηκαν δίπλα-δίπλα, νομίζω ότι οι θανόντες συνδέονται με κάποια οικογενειακή σχέση. Ο δεύτερος λόγος είναι ο σημαντικότερος, και έχει να κάνει με την εξέλιξη τους, από την δεκαετία του εξήντα που ανακάλυψα ότι υπάρχουν.Τότε λοιπόν ήταν δύο κτίσματα γεμάτα με σωρό από πέτρες, που παρέμεναν έτσι για πολλά χρόνια. Η φύση δημιούργησε, με τους λόγγους, μια ασπίδα προστασίας, μέχρι που μια μεγάλη πυρκαγιά κατέστρεψε όλη την περιοχή. Την έκανε όμως προσβάσιμη, δυστυχώς και στους κακοπροαίρετους. Αφού λοιπόν, τώρα μπορούσα εύκολα να ανέβω, τον επισκέφθηκα, διαπιστώνοντας αλλαγές παντού, και στους δίδυμους τάφους φυσικά.Ίσως να χάθηκαν σημαντικά στοιχεία για την ιστορία της Καρυούπολης, και ίσως να συνεχίσουν να χάνονται.

• Το εσωτερικό των διδύμων τάφων, στην τελευταία μου επίσκεψη, βρέθηκε άδειο, με κάποια υπολείμματα από κεραμίδια, και τις πλάκες εκείνες που χρησιμοποιούντο σαν μαξιλάρι στο κεφάλι των νεκρών. Μόνο στον (Νο2) υπάρχουν κάποια μικρά τμήματα ανθρωπίνων οστών, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες.