สมัยหินใหม่
( Neolithic Period หรือ New Stone Age)อายุราว ๗,๐๐๐-๕,๐๐๐ ปี
มนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์สมัยหินใหม่นิยมที่จะเลือกที่อยู่ตามริมแม่น้ำ หรือบริเวณเชิงเขาและที่ราบสูงที่
น้ำท่วมไม่ถึง มากกว่าการเดินทางเร่ร่อนหรืออาศัยอยู่ตามถ้ำเหมือนสมัยหินเก่า มนุษย์สมัยนี้รู้จักการทำขวานหิน
ขัดเรียบชนิดมีบ่าหรือขวานฟ้าที่มีฝีมือประณีต แทนเครื่องมือหินกระเทาะอย่างหยาบแบบสมัยหินเก่า
รู้จักนำไม้หรือเขาสัตว์มาทำเป็นด้ามผูกติดกับขวานหิน รู้จักการ เพาะปลูกข้าวสาลี ข้าวเจ้า ทำไร่และปลูกต้นไม้
รู้จักทำเครื่องปั้นดินเผาชนิดสีดำขัดมัน เป็นภาชนะรูปแบบต่างๆเช่นหม้อ ไห ชาม จาน ภาชนะบางชิ้นทำเป็น
ภาชนะดินเผามีสามขา และเจาะรูระบายความร้อน รู้จักการใช้เชือกทาบทำลวดลายบนเครื่องปั้นดินเผา
แต่ยังไม่รู้วิธีหลอมโลหะเป็นเครื่องมือเครื่องใช้ มนุษย์สมัยนี้รู้จักนำหินขัดและเปลือกหอยกาบ เปลือกหอยแครง
มาทำเป็นอาวุธเช่นหัวหอก หัวลูกศร มีด เคียวและรู้จักทำเครื่องประดับ เช่นกำไล แหวน ลูกปัด หวี ตุ้มหู
และ ปิ่นปักผม
สมัยนี้มนุษย์ได้เรียนรู้การปรุงอาหาร ด้วยวิธีการจุดชุดไฟเพื่อใช้เผา ปิ้ง อบ อาหารให้สุกก่อนกิน
มีการนำสัตว์มาเลี้ยงเช่น หมา หมู แพะ แกะ ไก่ และ วัวควาย และการหาปลาโดยใช้เบ็ดเกี่ยวเหยื่อล่อและฉมวก
รู้จักวิธีขุดต้นไม้เป็นเรือ รู้จักการทอผ้าและทำเข็มเย็บหนังหรือผ้าจากกระดูกสัตว์ รู้จักการสร้างที่อยู่เป็นแบบกระท่อมดิน
มุงหลังคาด้วยใบไม้และทำกำแพงล้อมรอบหมู่บ้านซึ่งมีการรวมกลุ่มคนเพื่ออยู่รวมกันราวพันคน คนกลุ่มนี้อายุไม่ยืน
เพราะจากการตรวจโครงกระดูกในหลุมฝังศพได้พบว่ามีมนุษย์อายุประมาณ ๓๐–๔๐ ปีเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก
จากการศึกษาฟันของโครงกระดูกของมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์ พบว่ามนุษย์สมัยนี้รู้จักการถอนฟัน และแต่งฟัน แล้ว
แหล่งโบราณคดีของมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์สมัยหินใหม่นั้นพบว่ามีความเจริญมากอยู่ที่ บริเวณตะวันออกกลาง
ที่เรียกว่า เมโสโปเตเมีย นับเป็นแหล่งอารยธรรมสำคัญของโลกที่อยู่ในแถบลุ่มแม่น้ำไนล์ แม่น้ำไทกริส(Tygris)
และยูเฟรติส(Euphrates) ใกล้ประเทศอียิปต์และอิรัค
สำหรับแหล่งอารยธรรมที่สำคัญในแถบตะวันออกนั้นคือ ประเทศจีน และดินแดนแหลมทองหรือสุวรรณภูมิ
การสำรวจเรื่องราวก่อนประวัติศาสตร์ของมนุษย์สมัยหินใหม่ในแผ่นดินไทยได้พบว่ามีอยู่หลายแห่ง
แหล่งโบราณคดีนี้ส่วนใหญ่พบโครงกระดูกและเครื่องมือหินชนิดขวานหินขัด ที่เรียกกันว่าขวานฟ้า
ซึ่งพบจำนวนมากที่จังหวัดกาญจนบุรี ได้แก่แหล่งสำรวจที่บ้านเก่า ตำบลจรเข้เผือก อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี
ที่กองผสมเทียม กรมการสัตว์ทหารบก ที่โกดังองค์การเหมืองแร่ใกล้วัดใต้ ที่ใกล้โรงงานกระดาษกาญจนบุรี
ที่ถ้ำเขาสามเหลี่ยม อำเภอเมือง บริเวณริมห้วยแมงลัก ห้วยหินและใกล้แม่น้ำแควน้อย เป็นต้น
นอกจากนี้ยังสำรวจพบแหล่งโบราณคดีในพื้นที่จังหวัดต่างๆ ทั่วประเทศ เช่น
จังหวัดราชบุรีพบที่บ้านหนองแช่เสา ตำบลหินกอง อำเภอเมือง
จังหวัดนครสวรรค์พบที่ ตำบลกลางแดด อำเภอเมือง
จังหวัดลพบุรีพบที่ บ้านโคกเจริญ ตำบลมะกอกหวาน อำเภอไชยบาดาล
จังหวัดสุราษฎร์ธานีพบที่ ถ้ำเบื้องแบบ อำเภอคิรีรัฐนิคม
จังหวัดกระบี่พบกระดูกสัตว์เผาไฟ สำหรับเป็นอาหารและขวานหินที่เขาขนาบน้ำ ถ้ำสระ เพิงผาหน้าชิง
ถ้ำเสือ และที่คลองท่อม
จังหวัดอุบลราชธานี พบที่ผาแต้ม อำเภอโขงเจียม แหล่งภาพเขียนสรบนเพิงผา
จังหวัดประจวบคิรีขันธ์พบขวานหิน โครงกระดูก และหม้อดินเผา ในถ้ำ ที่ บ้านวลัย อำเภอหนองพลับ
อำเภอหัวหิน
แผ่นดินของประเทศไทยเมื่อประมาณ ๓,๐๐๐-๕,๐๐๐ปีที่ผ่านมานั้น พบว่าหลายแห่งเป็นแหล่งที่มี
มนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์อาศัยอยู่มาก่อน ได้แก่
กลุ่มบ้านเชียง อยู่บริเวณที่ราบลุ่มตอนบนของแอ่งสกลนครริมแม่น้ำสงคราม
กลุ่มทุ่งสำริด อยู่ตอนบนของลุ่มแม่น้ำมูลในแอ่งโคราช เช่น ที่ลุ่มแม่น้ำชีตอนบน
กลุ่มโนนชัยและกลุ่มทุ่งกุลา อยู่ที่บริเวณลุ่มแม่น้ำมูล-ชีตอนล่าง เช่น ที่บ้านแสลงพัน ตำบลแกใหญ่
บ้านพระปีด ตำบลแร่ และบ้านสลักได ตำบลสลักได จังหวัดสุรินทร์ เป็นต้น
กลุ่มลุ่มน้ำบางปะกง อยู่ที่ บ้านท่าแค บ้านโคกพนมดี บ้านหนองนอร์ บ้านลุ่มเก่า และเนินอุโลก จังหวัดชลบุรี
สำหรับแหล่งโบราณคดีที่บ้านโคกพนมดี อำเภอพนัสนิคม จังหวัดฉะเชิงเทรานั้นได้มีการพบเปลือกหอยแครง
และหอยทะเลจำนวนมาก อัดซ้อนอยู่ในชั้นดิน เป็นหลักฐานที่แสดงว่าสถานที่นั้นเคยเป็นทะเลมาก่อน และยังพบ
เศษภาชนะดินเผาลายเชือกทาบ ขวานหิน ลูกปัด และกำไลข้อมือหิน ที่แสดงถึงอารยธรรมของคนสมัยหินที่เชื่อมต่อ
มาถึงสมัยโลหะ นับเป็นแหล่งที่มนุษย์ใช้ทำมาหากินอยู่ตามชายฝั่งทะเล เมื่อ ๒,๕๐๐ ปีแล้ว
สำหรับแผ่นดินภาคใต้ของประเทศไทยเมื่อประมาณ ๓,๐๐๐-๕,๐๐๐ ปีที่ผ่านมานั้น ได้พบว่ามีมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์
อาศัยอยู่เช่นเดียวกัน ซึ่งพบหลักฐานว่ามนุษย์สมัยนั้นได้อาศัยอยู่ในถ้ำผีหัวโต หรือถ้ำหัวกระโหลก อำเภออ่าวลึก จังหวัดกระบี่
และถ้ำอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียง รวมทั้งในถ้ำเขาเขียนและเขาระย้า ที่ตำบลเกาะปันหยี อำเภอเมือง จังหวัดพังงา
พบภาพเขียนสียุคก่อนประวัติศาสตร์ในถ้ำดังกล่าว มีภาพเขียนเป็นรูปมือ คน ปลา กุ้ง นก วัว แพะ ตะกวด และ
ภาพเขียนเป็นลายเรขาคณิต รูปสัตว์บางรูปเขียนแบบเอกซเรย์ใส ขีดเป็นเส้นเหมือนกระดูกหรือก้างปลา
ภาพเขียนลักษณะเช่นนี้พบอีกหลายแห่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ ถ้ำผามือแดง เขาจอมนาง บ้านท่าส้มป่อย
ตำบลศรีบุญเรือง อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร ที่ถ้ำฝ่ามือ บ้านหินล่อง ตำบลภูเวียง จังหวัดขอนแก่น ถ้ำมือแดงและ
ถ้ำผาแต้มจังหวัดนครพนม ที่เขาจันทร์งาม ตำบลลาดบัวขาว อำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา ที่ผาฆ้อง ถ้ำลายแทง
ภูผานกเค้า อำเภอภูกระดึง จังหวัดเลย ที่ภูถ้ำมโหฬาร จังหวัดเลย ที่ถ้ำลายมือ ภูผาผึ้ง ใกล้บ้านห้วยม่วง ตำบลหนองห้าง
อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ ถ้ำคน วัดพระพุทธบาทบัวบก ถ้ำลาย ถ้ำโนนเสาเอ้ อำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี
และภาพเขียนที่หน้าผาบนเขาปลาร้า อ.ลานสัก จ.อุทัยธานี
นอกจากนี้ยังสำรวจพบภาพทรงเรขาคณิตจำหลักบนหินทรายผนังถ้ำ ที่ผากระดานเลข เขาผาแดง
อำเภอชาติตระการจังหวัดพิษณุโลก และถ้ำมึ่ม ตำบลโนนสัง จังหวัดอุดรธานี พบภาพมือแดง เต่า ปลาและ
สัตว์ต่าง ๆ อายุกว่า ๓,๐๐๐ ปี ที่ผาแต้ม ภูผาขาม บ้านกุ่ม ตำบลห้วยไผ่ อำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี
ในภาคกลาง พบภาพเขียนสีที่ถ้ำรูปเขาเขียว ตำบลลุ่มสุ่ม อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี เป็นต้น
ภาชนะดินเผาสมัยหินใหม่ คือหม้อดินเผาสามขาโบราณ(Tripods)นั้นพบในประเทศไทยที่แหล่งโบราณคดีบ้านเก่า
กาญจนบุรี มีอายุระหว่าง ๔,๐๐๐-๓,๓๐๐ ปี มีรูปแบบคล้ายคลึงกับภาชนะดินเผาที่พบในบริเวณลุงชานนอยด์ (Lungshanoid)
ในจีน และมีการพบชิ้นส่วนของหม้อสามขา ที่เขาขนาบน้ำ อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่ ที่ถ้ำกาซี อำเภอคิรีรัฐนิคม
จังหวัดสุราษฎร์ธานี ถ้ำเขาปินะ อำเภอเมือง จังหวัดตรัง และ เขารักเกียรติ อำเภอรัตตภูมิ จังหวัดสงขลาอีกด้วย
เป็นหลักฐานที่แสดงถึงอารยธรรมที่มีการเดินทางมาจากแหล่งเดียวกันหรือมีความคิดสร้างตรงกัน
<< ย้อนกลับ ต่อไป สมัยโลหะ >>